"Panie prezesie, ile kosztuje polopiryna?" - tak Tusk i Kaczyński mogliby debatować o zdrowiu

Klasyczny chwyt Tuska wypróbowany w decydującej debacie z Kaczyńskim w 2007 roku, kiedy lider PiS poległ na pytaniach o ceny kurczaków, jabłek czy ziemniaków. Zamiast polopiryny można by tutaj wstawić każdy inny popularny lek. Nieważne jaki, bo nie o zdrowie tu chodzi, a o to, by pokazać całej Polsce, że Kaczyński w temacie jest zielony. Oczywiście to wniosek bardzo grubymi nićmi szyty, jednak tak efektowny, że grzechem byłoby nie skorzystać. A że nic do dyskusji o problemach służby zdrowia nie wnosi? Trudno, przecież tak naprawdę gra toczy się o retoryczne zwycięstwo.

Niezbędnik każdego polityka: krytykują cię, powiedz, że oni zawalili. Podaj ze dwie liczby: że w kolejkach do danego specjalisty osiem lat temu trzeba było czekać o 10 minut dłużej, a na służbę zdrowia wydawano 10 mln złotych mniej. Dokładnie według takiego wzoru politycy koalicji bronili polityki ministra Bartosza Arłukowicza, kiedy do Sejmu trafiały wnioski o wotum nieufności. "Dzisiejsze porażki to także wasza wina" – mówili do polityków PiS. Ten sam wzór zastosowałby też pewnie premier Tusk, bo nic tak nie działa na wyobraźnię, jak porównanie: "dziś jest tak sobie, ale wczoraj było jeszcze gorzej".

Tusk rządzi już od sześciu lat, ale w odpowiedzi na zarzuty opozycji, że czegoś nie zrobił, zawsze jest skłonny powiedzieć: "dopiero mamy to w planach". Tak samo jest ze służbą zdrowia. O skróceniu kolejek do lekarzy mówił już kilka lat temu, jednak dopiero w grudniu ubiegłego roku zobowiązał ministra Arłukowicza do przedstawienia planu działań. "W 2015 roku będziemy dostrzegali stopniowe zmniejszanie się kolejek do lekarzy specjalistów" – potwierdził potem sam Arłukowicz.

PiS niejednokrotnie dawał do zrozumienia, że w temacie służby zdrowia chodzi o wywrócenie stolika, a nie o to, by usiąść przy nim do rozmowy. W ewentualnej debacie pierwszym i najważniejszym postulatem Kaczyńskiego byłaby więc dymisja ministra Arłukowicza. To na nim personalnie (a nie merytorycznie) skupiają się pretensje. – Bez jego dymisji nie ma szans na ponadpartyjne porozumienie w sprawie służby zdrowia – mówił nam niedawno poseł PiS Bolesław Piecha. Jest poważne ryzyko, że zapowiedzi poważnej dyskusji PDT i JK szybko rozbiłyby się z hukiem właśnie o osobę ministra.

Zarzut bardzo ciężkiego kalibru, ale łatwy do wyobrażenia w debacie Tusk-Kaczyński. Przede wszystkim dlatego, że tragedią zwykłego człowieka w takiej rozmowie zagrać można skutecznie, wywołując u widzach poczucie niesprawiedliwości i kreując wizerunek bezdusznego systemu (córeczka Bonka zmarła, bo ordynator oddziału zbyt późno podjął decyzję o cesarskim cięciu - red.). Już teraz na prawicowych portalach nazwisko Tuska wpisuje się w historię rodziny olimpijczyka. "Mała Julia mogłaby żyć, gdyby nie system nadzorowany przez Tuska i Arłukowicza" – przekonuje publicysta portalu Karnowskich. Dlaczego Kaczyński miałby z tego nie skorzystać? "Human story" to przecież debatowy samograj.

Na koniec coś, co stałoby się prawdopodobnie motywem przewodnim w wypowiedziach obu dyskutantów, choć najbardziej jednak u prezesa PiS: ogół i banał. Ewentualna debata byłaby pojedynkiem dwóch medialnych gęb, a nie ekspertów, więc trudno się spodziewać konkretów. Zamiast tego mielibyśmy okrągłe hasełka: "Chcecie sprywatyzować służbę zdrowia". "Chcecie opieki dla elit i bogatych, a nie dla biednych", "Ministerstwo sięga do kieszeni pacjentów", "Skandal w państwie, które szczyci się solidaryzmem społecznym" (cytaty z posłów PiS).