"Magisterka jest bez sensu, to tylko przepisywanie". Studentom nie pozwala się na pracę twórczą?

Marta studiuje stosunki międzynarodowe, chciała napisać pracę o wykorzystaniu social media w polityce międzynarodowej, na podstawie przykładów Rosji, Polski i USA. Pole do popisu jest tutaj szerokie: można analizować, w jaki sposób Rosja podczas wydarzeń na Ukrainie prowadziła kampanię dezinformacji, w jaki sposób komunikują się ze sobą na social media przedstawiciele państw, i tak dalej, i tak dalej.

Analiza? Dziękujemy pani
– Chciałam stworzyć pracę głęboką, poważną. Social media wiele zmieniły w polityce. W zasadzie nie istnieje jeszcze wielka literatura, którą mogłabym wykorzystać w pracy, najwyżej artykuły z prasy czy internetu, nierzadko pisane przez ekspertów. Ja chciałam oprzeć się głównie na analizie tego, co politycy robią na Twitterze i Facebooku – wyjaśnia Marta.

Dobrego promotora szukam
Podobne narzekania wśród studentów kierunków humanistycznych są dość częste: chcemy zrobić coś kreatywnego, nowego, ale odbijamy się od biurokratycznej ściany. Medioznawca i wykładowca akademicki Damian Muszyński wskazuje jednak, że temat Marty dałoby się zrealizować – trzeba tylko chcieć.

Mój rozmówca zwraca jednak uwagę na to, na ile promotor czuł się pewnie w opisywanym przykładzie i na ile mu się chciało. – Bo to też kolejna kwestia, kompetencje promotora. On może nie czuć się pewnie i odrzucić temat uzasadniając to logicznie: brakiem swoich kompetencji w danym zakresie. Niestety też, takie tematy wymagają wysiłku od pracowników naukowych, a niektórym się po prostu nie chce. Choć teoretycznie powinno być coraz lepiej, bo studentów jest coraz mniej, więc wykładowcy mogą im poświęcać więcej czasu – wyjaśnia nasz bloger.

Wszystko da się ustalić?
Niestety, w Polsce tak nie jest – choć pojawia się pytanie, czy faktycznie ma to wpływ na magisterki, czy nie. Maciek, student zarządzania i marketingu, twierdzi, że tak – on sam chciał napisać pracę także w temacie social media, ale w zupełnie innym kontekście. Został "zgaszony" przez promotora i jak twierdzi, jego uczelnia po prostu nie dysponowała osobą, która mogłaby udźwignąć jego temat.

Źródła są, ale...
Żakowski dodaje, że na pewno istnieją badania na taki temat, ale może trzeba do nich po prostu dotrzeć. – Może promotor nie zna kanałów dostępu do nich, a może studentka nie miała pomysłu, jak do takich badań dotrzeć – zaznacza. Dziennikarz uważa, że wykładowcy mogą uznawać tematy, do których nie ma literatury lub jest ona skromna, za pójście na łatwiznę.

Magisterka to nie odkrywanie Ameryki
Jednocześnie jednak Żakowski przyznaje, że praca magisterska rzeczywiście jest pracą, w której student ma wykazać, że potrafi posługiwać się podstawową metodologią, w tym przeglądaniem literatury. – Choć nie powinno to być małpowanie cudzej pracy – podkreśla.

Również prof. Mariusz Zawodniak, wykładowca Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy i nasz bloger przypomina, że praca magisterska ma mieć charakter naukowy, a nie publicystyczny. – Promotorem zawsze jest samodzielny pracownik naukowy i ma prawo uznać, czy praca spełnia warunki pracy magisterskiej w jego rozumieniu lub rozumieniu zasad dyplomowania. Praca z tematem, do którego nie ma literatury, choć trudno mi to sobie wyobrazić, miałaby charakter publicystyczny: byłaby interpretacją, analizą, a nie powinna być czymś takim – mówi prof. Zawodniak.

Nasz rozmówca zaznacza, że "magister to stopień zawodowy w danej dyscyplinie nauk" i dlatego praca magisterska musi spełniać pewne warunki i przypominać pracę naukową, a nie publicystyczną.

– Nie ma regulacji, żelaznych zasad, do których można się odwołać – podkreśla. Każda uczelnia ma pewną autonomię ustalania tych zasad, więc studenci – jeśli naprawdę im zależy – mogą o swoje walczyć. Pytanie tylko: czy jest sens, skoro i tak nasza praca potem staje się tylko zbędną makulaturą trzymaną przez uczelnię?