Z czym do Unii. Pięć rzeczy o Polsce, po których w UE szczęki opadają na ziemię

Dzieci grające w piłkę, autostrady, trochę widoków i archiwalne zdjęcia pokazujące Polskę obciachową z lat 90-tych. Tak wygląda spot reklamujący "10 lat w Unii". Przypomina, co udało nam się zrobić, dzięki byciu członkiem UE. Ale pokazuje słabo. Film wywołał dreszcze tylko u minister Elżbiety Bieńkowskiej. Zamiast tego proponujemy prawdziwą historię o emocjach i wielkich pieniądzach.

Przyjdzie zagraniczny kapitał, wykupi nas i zwolni na bruk – to był chyba koronny argument przeciwników integracji z Unią Europejską. Ale tuż po naszej akcesji stało się akurat na odwrót. Wrocławska firma Koelner, potentat branży budowlanej, była jedną z pierwszych, które skorzystały z wolności przepływu kapitału. W 2005 roku bracia Przemysław i Radosław Koelnerowie ogłosili, że za 15 mln funtów przejmą Rawlplug, producenta kołków rozporowych z Glasgow.

Agresywny polski kapitał
Polacy zapowiedzieli zwolnienia i przeniesienie produkcji do Wrocławia, czym wywołali gniew, szok i niedowierzanie. Rawlplug zna każdy poddany brytyjskiej królowej, bo to firma z prawie stuletnią tradycją. Jako pierwsza na świecie wymyśliła kołek rozporowy i młotowiertarkę. Koelnerowie załagodzili konflikt wysyłając na negocjacje ze związkowcami swoją matkę. Polka ujęła Szkotów, tym, że zaproponowała profesjonalny program odejść z pracy, ale także zorganizowała przyjęcie z wódką, grzybkami marynowanymi i innymi specjałami polskiego stołu.

Kraj milionerów
Nie oni jedni wykorzystali swoją szansę. Raport banku Credit Suisse pokazuje, że spośród krajów Europy Środkowo-Wschodniej, które weszły do UE, to właśnie w Polsce przybywa najwięcej milionerów. Szwajcarscy bankierzy twierdzą, że w zeszłym roku w Polsce było około 45 tys. osób, które zgromadziły majątek warty milion dolarów. Do tego leją miód na nasze serca. W ciągu najbliższych pięciu lat w Polsce przybędzie u nas drugie tyle bogaczy, czyli w sumie 85 tysięcy. To jeden z najwyższych przewidywanych wzrostów na świecie.

Stodoła za ponad milion
Zamożni Polacy mają szeroki gest i głowę do interesów z Brukselą. Pokazał to właściciel warszawskiej firmy przewozowej Tirsped. Skorzystał z unijnych programów dofinansowania dla firm chcących poszerzyć swoją działalność o nowe branże. Co więcej mógłby robić Tirsped? Przewozy samolotowe, morskie... nie. Właścicielowi zamarzyło się japońskie spa. Gdyby nie 1,49 mln zł dotacji pewnie by nie zrealizował projektu z takim rozmachem. A tak...

Kupił od rolnika starą stodołę. Renomowani budowlańcy i architekci rozłożyli budynek na pojedyncze deski i dachówki, a potem przewieźli do należącego do biznesmena siedliska w Klekotkach (warmińsko-mazurskie). Tam złożyli stodołę ponownie, ale inspirując się przy tym „nurtem dekonstruktywizmu”. Tak powstało unikalne, luksusowe i japońskie spa, gdzie można wziąć suchą kąpiel w gorącym sianie albo obłożyć się świeżo rąbanymi wiórami cedrowymi.

Mistrzowie wyciskania brukselki
Cwaniactwo czy przedsiębiorczość? Brukseli wszystko pasuje, bo projekt dowodzi, tu cytat: „iż firma otrzymała wsparcie na rozszerzenie zakresu działalności gospodarczej przedsiębiorstwa poprzez uruchomienie centrum odnowy biologicznej Spa w Klekotkach gmina Godkowo. „Warmia i Mazury regionem zjednoczonej Europy”.

– W Europie kryzys, a Polacy mają pełne kieszenie – komentował niemiecki tygodnik "Der Spiegel", opisując serię nieudanych inwestycji za eurodotacje. Wśród najbardziej wyśmiewanych znalazła się budowa Term Warmińskich w Lidzbarku Warmińskim. Za bagatela 769 mln zł miały tam powstać baseny i jacuzzi z ciepłą wodą. Kiedy budowlańcy dowiercili się do podziemnych źródeł, okazało się, że woda w nich nie jest nawet letnia. Trzeba ją podgrzewać, a to skazuje przedsięwzięcie na straty finansowe. Mimo to termy powstaną. Pierwsza kąpiel we wrześniu 2014 roku.

Polska zmienia ludzi
W obliczu takich absurdów nawet najwięksi uniokraci zaczynają wątpić w sens zabierania bogatym, aby pomagać biedniejszym. Ponad 10 lat temu do biednej Polski wydelegowano Karla Bedermana. Ten porządny niemiecki urzędnik z Ministerstwa Rolnictwa ujawnił w polskich mediach kosztowne bankiety oraz wysokie honoraria unijnych urzędników pracujących w Polsce. Pokazał konsekwencje unijnej polityki rolnej – zamiany polskiego rolnictwa z małych ekologicznych gospodarstw na wielkie, przemysłowe kombinaty.