Dziennikarze "łowiący trolli" przesadzili. W Szwecji zbierają bazę z hakami na nienawistnych komentatorów

Kieruje nimi Martin Fredriksson, o którym mówi się, że jeżeli zainteresuje go jakaś sprawa, będzie pracował po 24 godziny na dobę, by zhakować z sieci wszystkie potrzebne dane osobiste.

Pierwszy raz o Researchgruppen zrobiło się głośno, gdy przeszukała komentarze prawicowego portalu Avpixlat.

Researchgruppen opublikowała nazwiska znajdujących się na liście prominentów i polityków w tabloidzie "Expressen".

Politycy prawicy publicznie odżegnywali się od neonazistowskich korzeni swojej frakcji i mówili tylko o ochronie "szwedzkiej kultury". Okazuje się, że prywatnie i anonimowo poglądów jednak nie zmienili. Sprawa złamała niektórym kariery.

Fredriksson przyznał, że to była dla niego bardzo stresująca sytuacja, ale się nie załamał. Ponieważ nadal uważa, że anonimowość nie należy się tym, którzy rozprzestrzeniają nienawiść, w swoim następnym projekcie zajął się największym szwedzkim forum.

Na Flashback'u nie gromadzą się tylko prawicowi politycy, ludzie rozmawiają tam na wszelkie tematy. Anonimowo proszą o poradę w sprawach problemów zdrowotnych, czy dzielą się swoją historią seksualną, opowiadają o problemach z narkotykami.

Researchgruppen szukali tam przeważnie mocnych wpisów szwedzkich wojskowych. Znaleźli tylko jeden, w którym mężczyzna przyznawał, że korzysta z usług prostytutek.

Zasięgu i rodzaju zbieranych informacji aktywiści nie chcą podać. Podkreślają, że będą się koncentrować na hipokryzji polityków.

W Szwecji rekordy popularności bije program "Łowca Trolli". Ujawniają z kamerą osoby, które znęcają się przez sieć miesiącami nad niepełnosprawnymi albo udają kogoś innego i próbują rozpocząć internetową relację z nieświadomymi ludźmi.

Najczęściej negatywni bohaterowie programu przepraszają i obiecują więcej trollować albo wręcz stalkować nie będą, ale zdarzają się też osoby, które przed kamerą twardo utrzymują, że tych komentarzy nigdy nie umieszczały.

Profesor Włodzimierz Gogołek z Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego zwraca uwagę, że akceptacja społeczna dla takich działań mediów i organizacji zależy w dużym stopniu od uwarunkowań kulturowych.

W Stanach Zjednoczonych niektóre tego rodzaju informacje są powszechnie dostępne. Można na przykład sprawdzić w publicznej bazie czy w najbliższej okolicy mieszka przestępca seksualny.

W Polsce i w większości krajów europejskich rozpowszechnianie informacji o prywatnym życiu ludzi jest na razie nieakceptowane.

– Śledztwa Researchgruppen to fatalny kierunek dla internetowego dziennikarstwa. Mam nadzieję, że takie działania nie trafią do Polski – mówi profesor Gogołek.

Kapela złożył dwa zawiadomienia w prokuraturze, dotyczące rasistowskich wypowiedzi w sieci. Jedna sprawa się toczy, choć jego zdaniem praktycznie martwe są w Polsce paragrafy 256 i 257, według których osoby wzywające do nienawiści lub publicznie znieważające osoby ze względu na wyzwanie, czy pochodzenie podlegają karze. – No chyba, że ktoś obraża Polaków, to sprawa od razu robi się bardziej poważna. Taki mamy stan debaty publicznej, że bardziej przejmujemy się tym, że ktoś nas obraża, niż tym, że my kogoś nienawidzimy – twierdzi Kapela.

Kapela podkreśla, że jest zasadnicza różnica miedzy Polakami a Szwedami. W polskim internecie trolle raczej wylewają w sieci złość raz i potem milkną. Coraz częściej pojawia się u nas stalking, choć nie jest w tak mocny sposób publicznie i medialnie piętnowany. Ofiary cybernienawiści prawie nigdzie na świecie nie chronią jeszcze sprawnie działające regulacje prawne.