Reklama.
Reklama.
Reklama.
Miał wprowadzać euro w Polsce, ale jedzie zarabiać do Waszyngtonu. Dlaczego praca dla rządu przestaje być atrakcyjna?
Ludwik Kotecki przetrwał 15 ministrów finansów ze wszystkich opcji politycznych. Wydawał się niezastąpiony, ale teraz odchodzi jak emigrant zarobkowy. Jako jeden z dyrektorów w Międzynarodowym Funduszu Walutowym będzie zarabiał ponad 4 razy więcej, niż będąc wiceministrem w polskim rządzie.
Reklama.
Ludwik Kotecki przez trzy lata będzie pracował w Międzynarodowym Funduszu Walutowym w Waszyngtonie. Jak sugeruje dziennik "Puls Biznesu", do sierpnia ma jeszcze pomóc ministrowi finansów przekonać unijnych przywódców do zdjęcia z Polski procedury nadmiernego deficytu i opracować podstawy przyszłorocznego budżetu. Potem wyjedzie za ocean.
Kadry ministra
Nie podano motywów decyzji Ludwika Koteckiego, ale jest ona zaskakująca dla wielu obserwatorów. Kotecki był jednym z filarów ministerstwa, pracował tam 19 lat, miał opinię pro-państwowca, który byłby ostatnim, który opuści gmach przy Świętokrzyskiej. Z doświadczonych urzędników ministrowi finansów Mateuszowi Szczurkowi pozostali tylko: Jacek Kapica, szef służby celnej walczący z szarą strefą gospodarki. Jarosław Neneman, odpowiedzialny za politykę podatkową. Janusz Cichoń ekonomista, były członek sejmowej komisji ds. finansów, który przez wiele lat pracował w samorządzie w Olsztynie oraz był wykładowcą akademickim. Izabela Leszczyna miała opinie partyjnej nominatki. Pozostali urzędnicy mają kilkuletnie doświadczenie w pracy w resorcie.
Nie podano motywów decyzji Ludwika Koteckiego, ale jest ona zaskakująca dla wielu obserwatorów. Kotecki był jednym z filarów ministerstwa, pracował tam 19 lat, miał opinię pro-państwowca, który byłby ostatnim, który opuści gmach przy Świętokrzyskiej. Z doświadczonych urzędników ministrowi finansów Mateuszowi Szczurkowi pozostali tylko: Jacek Kapica, szef służby celnej walczący z szarą strefą gospodarki. Jarosław Neneman, odpowiedzialny za politykę podatkową. Janusz Cichoń ekonomista, były członek sejmowej komisji ds. finansów, który przez wiele lat pracował w samorządzie w Olsztynie oraz był wykładowcą akademickim. Izabela Leszczyna miała opinie partyjnej nominatki. Pozostali urzędnicy mają kilkuletnie doświadczenie w pracy w resorcie.
Ostatnio ministerstwo finansów opuszczają doświadczeni pracownicy. Wojciech Kowalczyk przeszedł do Ministerstw Skarbu Państwa. Ciekawie rozwija się kariera Marka Rozkruta, kiedyś był prawą ręką Jacka Rostowskiego i przygotowywał analizy skutków ekonomicznych wprowadzanych ustaw. W 2012 roku Rozkrut rzucił posadę i został głównym ekonomistą w firmie doradczej E&Y. Robił mniej więcej to samo – przygotowywał raporty o skutkach zmian w przepisach dla różnych branż. Szybko został gwiazdą E&Y promowaną na konferencjach ekonomicznych. W ubiegłym roku awansował na partnera w firmie. Można założyć, że jego zarobki w stosunku do urzędowej pensji wzrosły co najmniej 4-krotnie.
Podobnie było z Mikołajem Budzanowskim, byłym ministrem skarbu odwołanym za słynną aferę z podpisaniem memorandum z wrogim Gazpromem oraz bałagan w polityce energetycznej i gazowej państwa. Na rynku jego kompetencje i znajomość rynku handlu gazem zostały dobrze wycenione. Korzysta z nich Roman Karkosik, jeden z najbogatszych Polaków, kontrolujący Grupę Boryszew – spółki z branży chemicznej oraz produkcyjnej.
Budzanowski zorganizował w firmie nowy sposób dostaw gazu i ograniczył koszty zakupu surowca przyczyniając się do bardzo dobrych wyników finansowych spółki. Urzędnik, który z ministerialnej pensji wyciągał ponad 170 tys. rocznie, u Karkosika przy podobnych zadaniach otrzymał 259 tys. zł. za pięć miesięcy pracy – wynika z rocznego raportu Grupy Boryszew.
Zarobki w rządzie, gorsze niż w zarządzie
– Wątpię, czy Ludwik Kotecki wróci do ministerstwa finansów. Z podstawową pensją 250 tys. dolarów, jakie dostanie, jako dyrektor zarządzający w Waszyngtonie otwierają się inne perspektywy. I nawet jeśli dziś nie wyjeżdża za chlebem, to nie będzie chciał wrócić na starych warunkach – mówi jeden ze znajomych urzędnika.
– Wątpię, czy Ludwik Kotecki wróci do ministerstwa finansów. Z podstawową pensją 250 tys. dolarów, jakie dostanie, jako dyrektor zarządzający w Waszyngtonie otwierają się inne perspektywy. I nawet jeśli dziś nie wyjeżdża za chlebem, to nie będzie chciał wrócić na starych warunkach – mówi jeden ze znajomych urzędnika.
Takich przypadków było przecież więcej. To chociażby Michał Krupiński, podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu w rządzie PiS, który wyjechał pracować do Banku Światowego. Choć wróżono mu po powrocie wielką karierę polityczną, wolał ukończyć prestiżowe i drogie studia w USA. Do kraju wrócił nie jako działacz PiS, ale już dyrektor Meryll Lynch Bank of America.
Dlaczego praca dla rządu przestaje być atrakcyjna? W opinii naszych rozmówców liczą się nie tylko finanse. – Ludzie mogą pracować za mniejsze wynagrodzenie niż rynkowe, o ile da się im zrealizować ważne projekty. Niestety ostatnio urzędnicy resortu finansów przyjęli niewdzięczną rolę zderzaków. Zajmują się głównie tłumaczeniem, czego nie da się zrobić ze względu na dochody państwa – mówi były urzędnik Ministerstwa Finansów. Jako przykład podaje pracę nad projektem nowej ordynacji wyborczej. Akurat urzędnikom MF przypadła rola obrońców najmniej rewolucyjnego, a raczej betonowego projektu zmian zapisów w prawach podatników.
Człowiek z euro w portfelu
Kiedy we wrześnio 2008 roku na Forum w Krynicy Donald Tusk ogłosił, że celem jego rządu będzie wprowadzenie Polski do strefy euro, Kotecki miał być jedną z osób, które deklarację zamienią w fakty. W listopadzie został pełnomocnikiem rządu do spraw wprowadzenia europejskiej waluty. Szybko zorganizował zespół osób, które miały przygotować operację. Współpracował z Cezarym Wojcikiem z SGH, doradcą prezesa NBP. Odnaleziono nawet osoby, które w latach 90. przeprowadziły denominację złotego i wprowadzenie nowych banknotów.
Kiedy we wrześnio 2008 roku na Forum w Krynicy Donald Tusk ogłosił, że celem jego rządu będzie wprowadzenie Polski do strefy euro, Kotecki miał być jedną z osób, które deklarację zamienią w fakty. W listopadzie został pełnomocnikiem rządu do spraw wprowadzenia europejskiej waluty. Szybko zorganizował zespół osób, które miały przygotować operację. Współpracował z Cezarym Wojcikiem z SGH, doradcą prezesa NBP. Odnaleziono nawet osoby, które w latach 90. przeprowadziły denominację złotego i wprowadzenie nowych banknotów.
W 2011 roku przygotowania były dopięte na ostatni guzik, łącznie z zaplanowaną w mediach kampanią o skutkach wprowadzenie euro w Polsce. Zabrakło decyzji politycznej o zmianie Konstytucji i rozpoczęciu zaciskania pasa w wydatkach publicznych, co było jednym z warunków spełniania kryteriów przyjęcia euro. Kotecki miał być rozczarowany, ale milczał. Nawet gdy jego współpracownik z NBP prof. Wójcik powiedział w mediach wprost, że Polska nie przyjmie euro przez 10 lat z powodu obaw polityków o utratę suwerenności.
W 2012 roku Koteckiego odwołano ze stanowiska pełnomocnika. Został przedstawicielem MF w Komisji Nadzoru Finansowego. Jego kariera zaczęła jednak dryfować. Nie wytrzymał?
Napisz do autora: tomasz.molga@natemat.pl
Reklama.