Terenówka z prawdziwego zdarzenia. Toyota Land Cruiser udowadnia, że klasyka ma się dobrze

Kolos
Rosnąca popularność SUV-ów sprawiła, że niemal każdy producent ma w swojej stajni coś z tej kategorii. Ma go i Toyota, gdzie RAV4 jest jednym z flagowych modeli japońskiej firmy. To wszystko jednak samochody, które jedynie stylizują się na auta terenowe. Nawet laik nie będzie miał problemów ze wskazaniem prawdziwej terenówki, gdy postawi się ją obok jednego z wielu SUV-ów. Taką właśnie jest legendarna już Toyota Land Cruiser, która doczekała się sześciu generacji. I tą ostatnią w limitowanej wersji Invincible bierzmy na redakcyjny warsztat.

Nie taki straszny
I dokładnie takie samo poczucie wielkości towarzyszy już siedząc za kierownicą. Początkowo niepewne manewry na mniejszych przestrzeniach szybko okazują się wcale nie tak trudne. Duże lusterka, zestaw kamer z każdej strony samochodu i wyczucie nabywane z każdym przejechanym kilometrem sprawiają, że kolos nie jest taki straszny w manewrowaniu. Naturalnie warto dwa razy zastanowić się zanim będziemy próbować się gdzieś wcisnąć, ale jak na auto tych rozmiarów naprawdę jest nieźle.

To, co zaskakuje w środku, to ilość miejsca. Jest go dużo, ale nie tak dużo jak mogłoby się oczekiwać, patrząc z zewnątrz. Przód jest zaprojektowany w ten sposób, że kierowca często dotyka prawym kolanem przedniego panelu. I o ile nie było to wyjątkowo uciążliwe, zwróciło na to uwagę kilkoro pasażerów, pytając, czy nie przeszkadza. Podobnie jest z przestrzenią z tyłu. Jedzie się wygodnie, ale kolana dość szybko spotykają się z fotelami z pierwszego rzędu. Zwłaszcza w przypadku wyższych osób. Podsumowując kwestię przestronności, miejsca w kabinie jest wystarczająco dużo, ale po aucie tej wielkości można oczekiwać więcej. Dla porównania, Jeep Grand Cherokee spisał się tu dużo lepiej.

W teren!
Wnętrze to bardzo elegancka, jasna skóra. Niestety już widać, że dość szybko będzie odczuwać upływ czasu, a za kilka lat łatwo zobaczymy, że swoje już przeszła. Poza skórami, wykończenie wnętrza auta można podsumować porównaniem do czasów z poprzedniej, a nawet i jeszcze wcześniejszej dekady. Po samochodzie tej klasy można oczekiwać więcej niż drewnopodobnego wykończenia, które imitowało luksus lata temu. Przedni panel jest intuicyjny, ale nie zaskakuje niczym nowym. Wisienką na tym torcie jest pilot do auta, który tylko wpisuje się w tę "starą" konwencję. I jakkolwiek bycie konserwatywnym sprawdziło się w przypadku sylwetki, to nie można tego powiedzieć o wnętrzu.

Mocy...
5-stopniowa automatyczna skrzynia biegów sprawnie pracuje ze 190-konnym silnikiem, ale fani prędkości nie będą zadowoleni. Bycie kolosem ma swoje konsekwencje, a bez odpowiedniej mocy pod maską nie można liczyć na szybkie przyspieszenie, które współgrałoby z majestatyczną sylwetką (inne konfiguracje na dole recenzji). „Stówkę” osiągamy po 11 sekundach mało przyjemnej dla ucha pracy silnika. Potem jest już lepiej i ciszej. Po tygodniu jazdy w cyklu mieszanym komputer pokładowy pokazywał spalanie na poziomie 11l/100 km.

Toyota Land Cruiser to wieloletnia historia, która jest konsekwentnie kontynuowana przez japońskiego producenta. To auto terenowe z prawdziwego zdarzenia, które w przeciwieństwie do coraz popularniejszych SUV-ów poradzi sobie naprawdę w każdym terenie. Mimo dużych gabarytów, na które patrzy się z przyjemnością, nie jest słoniem w miejskim składzie porcelany i można nią sprawnie poruszać się także w mieście. Jednak grzechem byłoby ją kupować, jeśli nie mamy w planach jazdy po terenie innym niż zwykła droga. Sporo traci w środku, zarówno pod względem wizualnym (wykończenie), jak i głosowym (praca silnika), ale terenówki nigdy nie musiały być najładniejsze i najcichsze.