BMW 220d Gran Tourer. Tak powinno projektować się wnętrza samochodów

To auto nie miało łatwego startu. Do ostatniej chwili myśleliśmy, że będzie to test bardzo sportowej 4-ki Gran Coupe. Gdy okazało się, że czeka nas niespodziewana zmiana, dynamiczne zapędy musieliśmy odłożyć na później. Czekało nas kilka dni z rodzinnym Gran Tourerem. Każdy kierowca z choć lekko sportową żyłką zrozumie ten rodzaj zawodu.

I choć aut 1:1 nie można (ani nie wypada) porównywać, BMW 2 Gran Tourer... przerosło pokładane w nim oczekiwania. Skąd takie pozytywne zaskoczenie? Już wyjaśniam.

Z zewnątrz nie sprawia wrażenia masywnego/potężnego samochodu. Widać, że jest długi, na co wpływ ma spora powierzchnia szyb. Dużo lepiej pasuje tu chyba słowo „pojemny”. To zresztą potwierdzi się po wejściu do środka. Od swojego 5-osobowego poprzednikka Active Tourer (tutaj mamy dodatkowe dwa miejsca w trzecim rzędzie) jest dłuższy (o ~21 cm) i wyższy (o ~5 cm).

Patrząc na tego Gran Tourera nie ma wątpliwości, że mowa o aucie rodzinnym, ale cały czas unosi się nad nim lekko sportowe widmo. Nisko osadzony, lekko pochylony do przodu z ostrymi pociągnięciami z boku i tyłu… Widać, że można zrobić minivana, który nie będzie nudny i nijaki.

Każde miejsce w kabinie, na które jako kierowca zwróciłem uwagę, zostało zaprojektowane w przemyślany sposób. Nie ma straconego miejsca, a na wyjątkowe uznanie zasługują schowki (tak, to naprawdę istotne!). Jest ich nie tylko dużo, ale zostały rozmieszczone w sposób, który pozwala wrzucić w nie wszystko co potrzeba. Klucze, telefon, napój, portfel, dokumenty. Nic nie lata po samochodzie, nie trzeba szukać kolejnego miejsca, które najlepiej będzie pasować.

Całość może domykać panoramiczny dach, ale to udogodnienie opcjonalne. Koszt: 5,5 tys. zł. Plus za sposób otwierania – nie trzeba cały czas trzymać przycisku otwierającego. Wystarczy „pstryknięcie”. Niektóre auta wymagają, by przycisk otwierający trzymać „do końca’.

Kropką nad „i”, potwierdzającą rodzinny charakter tego auta jest jedno rozwiązanie z drugiego rzędu. Z tyłu foteli kierowcy i pasażera zamontowano… dwa stoliki. Zupełnie jak w samolocie. Oczami wyobraźni aż widzi się korzystające z nich dzieci.

Szczęśliwie w nasze ręce wpadła ta ostatnia, stosunkowo mocna wersja. 190 koni mechanicznych i maksymalny moment obrotowy 400Nm to osiągi, z jakimi raczej nie kojarzy się rodzinnych vanów. Dlatego tylko można wyobrazić sobie zdziwienie innych kierowców, gdy na światłach szybko zostawiamy ich w tyle, a na trasie nie mamy problemów z „połykaniem” kolejnych pojazdów. Moc, która w razie czego pozwoli szybko wyprzedzić lub „schować się” to naprawdę istotny element – zwłaszcza w przypadku auta rodzinnego. A na ten komfort zaczyna się zwracać uwagę dopiero, gdy ma się go pod swoją prawą nogą. 7,6 sekund do "setki" i zapas mocy pozwalający przyspieszać nawet przy większych prędkościach w zupełności wystarcza.

Nie ma się co łudzić, Gran Tourer nie byłby tak fajny, gdyby nie fakt, że kierowca poza wygodną jazdą może pozwolić sobie także na jazdę dynamiczną. Nadrabia tutaj to, co wydawało się mógł stracić. Ciągle ma swój bawarski charakter, który w razie potrzeby można podkręcić trybem sportowym. Poza tym jest jeszcze comfrot i eco. To wystarczy, by zapomnieć, że producent w przeciwieństwie do reszty swoich modeli zdecydował zastosować się tu napęd na przód, a nie tył.

Szybko daje się odczuć za to nieco twarde zawieszenie. Przejazd po nierównościach nie należy do najprzyjemniejszych. „Śpiących policjantów” też lepiej pokonywać prędkością niższą niż zazwyczaj. Dużo lepiej sprawdza się w dłuższych trasach, do których wydaje się być stworzony.

BMW przyzwyczaiło także do bardzo dobrej jakości komputera pokładowego oraz aktualnie mojego ulubionego systemu wspierającego parkowanie. Płynne strefy są wyjątkowo czułe i możliwie dokładnie odzwierciedlają potencjalne zagrożenie. Do dyspozycji kierowcy jest także system Head UP, nazwany przez jednego z redakcyjnych kolegów "systemem do naprowadzania rakiet".

To średniej wielkości ekran, któy wysuwa się przed szybą na wysokości oczu kierowcy i wyświetla tam wszystkie potrzebne informacje. Na początku nie byłem do niego przekonany, ponieważ ten sposób prezentowania np. prędkości nie jest tym, do czego jesteśmy przyzwyczjeni. Szybko jednak się na ten tryb przestawiłem i niemal całkowicie przestałem korzystać ze zwykłego prędkościmierza.