Polscy seryjni mordercy byli gorsi od tych z amerykańskich filmów. Oto 5 najbardziej wstrząsających historii

Miał pomagać żebrakom i prostytutkom, jednak okazało się, że zabijał zwabionych ludzi i przerabiał ich zwłoki na peklowane mięso, które sprzedawał na targu we Wrocławiu. Swoje ofiary wypatrywał na dworcu kolejowym. O jego zbrodniach policja dowiedziała się dzięki jednej z potencjalnych ofiar, której udało się uciec z domu Denkego. Jeszcze tego samego dnia, 22 grudnia 1924 roku Kanibal został ujęty, ale nie doszło do procesu, bo powiesił się w celi na chusteczce do nosa.

W domu w Ziębicach znaleziono kilkadziesiąt dowodów tożsamości. W szafach znajdowały się zakrwawione ubrania, w domu leżały ludzkie kości. Karl nie marnował ludzkiego ciała. Z włosów robił sznurówki, a ze skóry rzemienie. Prawdopodobnie zamordował około 40 osób, nie udało się jednak określić jego motywów. Po ujawnieniu jego zbrodni ludzie wpadli w panikę. Przez kilka miesięcy nie jedzono wędlin. Mieszkańcy miasta nie chcieli pić miejscowej wody, ponieważ twierdzili, że może być zatruta przez zwłoki zakopywane w ogródku Denkego. Szczątki odnajdowano tam jeszcze przez czterdzieści lat.

Swoje ofiary poznawał w barach. Za pierwszym razem Arnold wściekł się, kiedy prostytutka oznajmiła, że oczekuje od niego pieniędzy. Zabił ją uderzeniami młotka w głowę, następnie poćwiartował jej ciało i wrzucił do wanny. Zwłoki zasypał chlorkiem, a część z nich spalił w piecu. Druga ofiara zginęła po kilku miesiącach, kiedy odkryła zwłoki swojej poprzedniczki.

Bogdan Arnold przerażony wizją kary ukrywał się przez tydzień na terenie Huty Silesia, próbował się zabić, jednak w końcu sam zgłosił się na milicję. Kiedy przyznał się do popełnionych zbrodni zamiast okazania skruchy stwierdził, że żałuje, że nie zabił swojej byłej żony. W marcu 1968 roku sąd skazał go na karę śmierci, a wyrok wykonano w grudniu tego samego roku.

Jednak oficjalnie jest uznawany za winnego. Morderstwa łączył sposób ich dokonywania, który zawsze miał być taki sam. Szedł za ofiarą podbiegał do niej u uderzał w głowę ciężkim przedmiotem. Następnie bił do zgonu, a następnie dokonywał czynności seksualnych. Jego poczynania wywołały panikę w społeczeństwie, krążyły plotki, że celem Wampira jest zabicie tysiąca kobiet na tysiąclecie państwa polskiego. Służby wystawiały wabiki w postaci policjantek, jednak ten nauczył się szybko je rozpoznawać. Jego proces wzbudził bardzo duże zainteresowanie, aby wziąć udział w rozprawie potrzebne były specjalne wejściówki. Marchwicki nigdy nie przyznał się do winy.

Był synem Polaka i Niemki, a w dzieciństwie miał być prześladowany zarówno przez rówieśników, jak i przez babkę i matkę. Jego silny uraz do kobiet spowodowany był karą pozbawienia 3 lat wolności, kiedy w wieku 18 lat został oskarżony przez swoją byłą dziewczynę o próbę gwałtu. Twierdził, że został przez nią wrobiony. Swoje ofiary zabijał uderzeniem w głowę, w tym raz zmasakrował swojej ofierze głowę siekierą. Ofiary były obnażone od pasa w dół. Jego portret pamięciowy powstał dzięki dziesięcioletniej dziewczynce, która mimo zadanych 27 ciosów w głowę przeżyła. Po tym Wampir zaprzestał działalności, ale po trzech latach zabił i zbezcześcił swoją nastoletnią szwagierkę. Zgłosił się na policję twierdząc, że podczas spaceru upadła i zmarła.