Mariola o kocim spojrzeniu pije Frugo. Reklamowy sentyment

Dekadę temu uzbierane z kolegami pod blokiem groszaki inwestowano we Frugo. Napój był towarem, który chciało się mieć. Piłeś Frugo, byłeś kimś. Grupy znajomych dzieliły się na zwolenników białego, różowego, czarnego i pomarańczowego.
– Przywołując dwie spośród kilkunastu kultowych reklam telewizyjnych sprzed lat jednocześnie spełniamy życzenia fanów Frugo i nawiązujemy do korzeni marki – uzasadnia Paulina Włodarska, dyrektor marketingu firmy FoodCare, obecnego producenta napoju w rozmowie z Wirtualnymi Mediami. – Jestem przekonana, że w ten sposób uda się nam połączyć dwa pokolenia sympatyków Frugo: to sprzed ponad dekady z dzisiejszym, skupionym wokół fanpage'a marki na Facebooku – podkreśla.

Obrazki niezbyt urodziwych, rozleniwionych chłopców, którzy nie chcą ruszyć się do kiosku po Frugo, albo widok cwaniaczków, którzy wiedzą, "jakie siły drzemią w naturze" bawią, ale i skłaniają do wzruszeń. "Ostatniego miałem", "Normalnie ściska się, no nie?" przez długi czas były stałym elementem rozmów nastolatków.
Wszyscy chcieli mieć takie spoty, jak Frugo. Nic dziwnego. – To była pierwsza w Polsce kampania z prawdziwego zdarzenia – podkreśla prof. Wiesław Godzic, medioznawca.
I odkąd napój powrócił na rynek, znów stał się obiektem naśladowania. Firma FoodCare, produkująca obecnie Frugo, zauważyła, że reklamy wykorzystywane w prowadzonej od 11 maja kampanii napoju "Life" opierają się na koncepcji kreatywnej o nazwie „Charaktery Frugo” stworzonej w 2004 rok.

Razem z Frugo powróciła Mariola. Ta Okocim spojrzeniu. Zeszła z billboardu i przeniosła się do baru, w którym zaczęła podawać piwo. Czy się sprawdzi? – Mariola Okocim spojrzeniu była jedną z najlepszych reklam tamtych czasów. Krótka i inteligentna, w bardzo prosty sposób przekazywała to, co było istotne. Odbiorcy doszukiwali się w tego typu reklamach metafor, metonimii i innych, bardziej skomplikowanych środków stylistycznych. W pewnym stopniu zastępowały one poezję, choć miały całkiem inne przesłanie – wyjaśnia Wiesław Godzic.

A co było kiedyś zdrowe i smaczne? Soki z Baltony. Reklama należała do kontrowersyjnych i podchwytliwych. Mimo zbliżenia na twarz kobiety, wszystkie oczy skierowane były na nagą i dość apetyczną pierś, której posiadaczka skarżyła się, że "Kaziutek nie chce piersi". Z ujęcia wyłaniał się później młody Janusz Józefowicz, który potwierdzał, że piersi są mniej interesujące niż towary sklepu bezcłowego. To nie wszystko. Na koniec krew w żyłach mrozi przychodzący z zaświatów głos Wojciecha Manna. Niepokojąca była kampania nieistniejącego już piwa 10,5 o bardzo gangsterskim charakterze. Równie tajemniczo zapowiadała się reklama mydła Luksja. Jednak marzenia o wysoce estetycznych doznaniach szybko się rozmywały. Zbliżenia na stopy i ostateczne przygniecenie bohaterki spotu przez ogromną kostkę zniechęcało.

Zanim powstało "Koko spoko", było "Koukou Roukou". To dużo przyjemniejsza od tej baltonowskiej, ale równie smakowita rysunkowa reklama wafelków, które są "chrupiące, w szkole w lesie i na łące". No chyba, że ktoś w zupełnie inny sposób zinterpretuje fragment tekstu o cudzie z masy kakaowej. Trochę później, bo na przełomie wieków, prawdziwi fani reklam nie wtórowali już kogucim śpiewom, ale tańczyli razem z krową Terravitą, która zachwalała "czekoladę znakomitą, czekoladę wyśmienitą".

Wygląda więc na to, że reklamy lat 90. nie mają już żadnego potencjału, oprócz tego sentymentalnego. – Niedawno oglądałem film o reklamie lat 90., który utwierdził mnie, że były to produkcje żenujące. Nie ma w nich co oglądać, były złe zarówno pod względem retorycznym, jak i estetycznym – mówi prof. Wiesław Godzic. – Powtarzanie kampanii Frugo jest zabiegiem, mającym pokazać historię napoju tym, którzy jego początków nie pamiętają, a starszym udowodnić, że w latach 90. nie wszystko było złe. Ale reklama, zwłaszcza jej retoryczna część, starzeje się bardzo szybko, bo już po dwóch, trzech latach. Dlatego zabieg przypominania starych spotów może być incydentem, ale nie zasadą, to się nie sprawdzi – tłumaczy.