Wykluczeni z Kościoła. Ekskomunika grozi kamerdynerowi papieża i jego wspólnikom

Włoski dziennik "Corriere della Sera" twierdzi, że kamerdynerowi i jego wspólnikom grozi proces kanoniczny i ekskomunika. Pozwala na to wydana w czasie pontyfikatu papieża Pawła VI instrukcja "Secreta continere" (1974). Jest tam mowa o karach za złamanie

"tajemnicy papieskiej". Jak podkreśla gazeta, kara może zostać nałożona nie tylko na świeckich winowajców, ale i duchownych. Instrukcja nie podaje żadnych wytycznych, więc według włoskiego dziennika, może to być ekskomunika. To najcięższa kara przewidziana przez Kodeks Prawa Kanonicznego w Kościele.

To niezwykła sytuacja, bo Kościół współcześnie bardzo rzadko nakłada ekskomunikę. Była ona często stosowana w średniowieczu, gdy wykorzystywano ją jako skuteczne narzędzie do walki z przeciwnikami Kościoła. Później jej "popularność" stopniowo słabła.

Ekskomunika oznacza dosłownie "znalezienie się poza wspólnotą Kościoła". Ma podstawy w biblijnym nauczaniu Jezusa (Mt 18,15-18), który mówił o upominaniu brata w cztery oczy, a dopiero gdy to nie poskutkuje, powiedzeniu o tym Kościołowi, a jak i to nie pomoże – traktowaniu go jak poganina.

W Kościele katolickim osoba obłożona ekskomuniką jest wykluczona z życia religijnego. Żeby tak się stało, katolik musi popełnić ciężkie przestępstwo wobec nauki i porządku Kościoła.

Wbrew popularnym w Polsce hasłom, że posłowie którzy zagłosują za in vitro, zostaną automatycznie ekskomunikowani, nie jest to takie proste. To papież nakłada ekskomunikę. Nie ma ona charakteru ostatecznego. Również papież może ją zdjąć. Są tylko nieliczne przypadki, kiedy mogą ją zdjąć również wyznaczeni duchowni.

Są jednak dwa rodzaje ekskomuniki. Ta nakładana po procesie, kiedy np. chodzi o ujawnienie tajemnic i tzw. ekskomunika "latae sententiae", która następuje automatycznie po czynie. "Latae sententiae" dotyczy przypadków, kiedy katolik robi rzeczy, które nie pozwalają mu na pozostanie w Kościele. Dzieje się tak np. kiedy dokonał lub poddał się aborcji czy apostazji. – Taką ekskomunikę można zdjąć na podstawie spowiedzi u księdza, który jest do tego uprawniony. Są to np. dominikanie i franciszkanie – wyjaśnia Tadeusz Bartoś, filozof i teolog – Oczywiście pod warunkiem, że osoba wie, że w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego popełniła przestępstwo – dodaje.

Najczęstszą ekskomuniką jest ta, kiedy biskup święcony jest bez zgody głowy Kościoła. Z tego powodu Watykan uznał za nielegalne święcenia Lefebrystów, na które nie zgodził się Jan Paweł II. Taka sama sytuacja miała miejsce w przypadku księdza Lei Shiyina, wyświęconego w 2011 na biskupa w Chinach. Święcenia odbyły się bez zgody papieża, więc uznano je za nielegalne i na biskupa nałożono ekskomunikę. Został tym samym wykluczony z Kościoła i stracił "władzę rządzenia katolickiej wspólnoty Leshan".

"Święcenia biskupie bez mandatu papieskiego sprzeczne są z duchową rolą papieża i szkodzą jedności Kościoła. Święcenia w Leshan były aktem jednostronnym, który sieje podział i przynosi niestety rozdarcia i napięcia we wspólnocie katolickiej w Chinach" – oświadczył wówczas Watykan.

Specjalnym rodzaje ekskomuniki jest "ferendae sententiae", którą ogłasza biskup ordynariusz. Nakładana jest w sytuacjach tzw. publicznego zgorszenia, jak np. świadomego wychowywania dziecka w religii akatolickiej czy zakonnik lub zakonnica, która po ślubach zakonnych zawiera związek małżeński.

Ekskomunika to najcięższa kara w Kościele katolickim. Łączy się z rażącym i świadomym występowaniem przeciwko nauce Kościoła. Zastanawia w związku z tym fakt, że nie nakłada się jej na księży pedofilów, którzy w końcu perfidnie i z pełną świadomością krzywdzą słabszych, o których Jezus kazał się troszczyć w sposób szczególny.