"Ja sobie wypraszam". Muzycy Kombii wydają książkę. I jeden niezręczny temat wraca jak bumerang

To ma niewiele wspólnego z polityką, choć próbuje się nam wmawiać, że stoimy po jakiejś stronie. Poniekąd staliśmy się ofiarami tego zamieszania. Nie jesteśmy za żadną opcją polityczną, nie stajemy po żadnej stronie. Nie jest dobrze, gdy polityka wkracza tam, gdzie nie ma na nią miejsca.

Każdy ma prawo do dokonywania własnych ocen. Ja nad nimi nie będę się znęcał, to nie leży w mojej naturze. Choć oczywiście swoją opinię na temat tego występu w Opolu mam.

Ale kim ten pan jest, co ten pan osiągnął, oprócz zaprezentowania paru parodii? A że jesteśmy atakowani – ataki i hejt nie zdarzają się tylko na osoby nieznane.

My jako Kombi, Skawalker, O.N.A. i… Kombii mamy długą listę osiągnięć, sukcesów. Dużych sukcesów. I komercyjnych, i artystycznych. Jest naprawdę o czym pisać, bez skupiania się na jakichś konfliktach.

Owszem, odnosimy się w niej do paru kwestii, ale to wyłącznie dlatego, aby czytelnikom, fanom zespołu je wyjaśnić. Nie posuwamy się jednak do tego, aby zmieniać biografię zespołu i nazywać to jeszcze "prawdziwą historią" Kombi. Jak może być to prawdziwa historia, jeśli jest opowiedziana z perspektywy wyłącznie jednej osoby? Przecież trzon tego zespołu był trzyosobowy, przewinęło się paru perkusistów. Tymczasem w książce nasza rola w Kombi została zmarginalizowana, sprowadzona tylko do roli muzyków sesyjnych. Ja sobie to wypraszam. Wraz z Waldkiem Tkaczykiem jesteśmy kompozytorami i autorami tekstów największych przebojów zespołu Kombi. "Black and White", "Królowie życia", "Nie ma zysku", "Nasze randez-vous" – to nie są utwory Sławka Łosowskiego, ale moje lub Waldka.

Odpowiedź jest prosta – ja z Waldkiem zaczynaliśmy od muzyki rockowej i dla kogoś, kto zna naszą historię, to nie było żadnym szokiem, że potrafiliśmy się wpasować w taki format jak O.N.A. i wyjść z tego zwycięsko.

A gdy się skończyło O.N.A. postanowiliśmy po prostu nie debiutować po raz kolejny. Tworzyliśmy Kombi, mamy prawo do spuścizny tej grupy, stąd pomysł, aby grać, nawiązując do historii Kombi. Udało nam się, wydaliśmy płyty z utworami takimi jak "Pokolenie", "Sen się spełni", "Ślad", "Awinion" – to przecież wielkie przeboje.

Muzyka, choć dla mnie jest całym życiem, jest niematerialna. Wierzę, że poprzez nasze piosenki zostajemy gdzieś tam w pamięci, w umysłach ludzi. Na pewno nie poprzez skandale. Nasz zespół zawsze był daleki od tego typu działalności. Dziś skandale są ważniejsze niż twórczość – teraz zazwyczaj tak się buduje popularność. Ale prawda w życiu muzyków jest taka, że jak nie ma dobrej piosenki, to żaden skandal nie pomoże.

My zawsze stawialiśmy na to, aby nasza muzyka broniła się sama i myślę, że to jest pewien klucz: w życiu muzyka ważna jest droga, a nie cel. Jesteśmy ludźmi drogi. I faktycznie, nic z nas nie pozostanie więcej, prócz tych paru nut, które zostaną w pamięci słuchaczy. Kolejnych pokoleń słuchaczy. Bo, co tu kryć, jesteśmy już ludźmi leciwymi z ponad 40-letnią zawodową karierą muzyczną, a wciąż mamy nowych, młodych słuchaczy. To jest piękne i zadziwiające.

To już przesada (śmiech). Patrząc na historię muzyki, na pewno nie zasługujemy na to, aby się znaleźć w takim zestawieniu.

Natomiast jest to oczywiście niezmiernie miłe. O tym przed chwilą mówiliśmy – to wszystko jest w głowach słuchaczy. Być może dla tej uczestniczki teleturnieju jesteśmy tak ważnym zespołem, że postanowiła nas wymienić.

Jeśli chodzi o Kombi, to wszystkie największe przeboje tego zespołu zostały nagrane z moim i Waldka Tkaczyka udziałem. Następne przeboje już bez nas, póki co, nie powstały.