Twórcy polskiego MMA: Wiejska bijatyka w remizie? No to zapraszamy, zobaczcie jak walczy Mamed Khalidov [wywiad]

Martin: Jedni to nazwą przypadkiem, inni powiedzą, że ktoś tym sterował. Moja koleżanka z liceum poznała mnie z Maćkiem. No i spotkało się dwóch wielkich pasjonatów.

Martin: Nie pamiętam, to były naprawdę pionierskie czasy. W każdym razie trzecia i czwarta wyglądały już sporo lepiej.

Maciek: Na szczęście ta branża broni się sama. To jest tak, jak z markowym produktem, który kupujesz komuś na prezent, ale nie masz czasu, by właściwie go zapakować. On i tak prędzej czy później zostanie doceniony. A kiedy coś bezwartościowego zapakujesz w najpiękniejsze możliwe pudełko, to i tak wywoła to niechęć. Takim właśnie myśleniem się kierowaliśmy od samego początku.

Martin: Jakieś tam zgłoszenia nadchodziły, ale to były wyjątki. Godzinami przeszukiwaliśmy internet, odzywaliśmy się do menedżerów, jeździliśmy po salach i oglądaliśmy każdego młodziaka. A zawodnicy walczyli u nas za nagrodę. Teraz jest inaczej. Przychodzą zgłoszenia ze świata, to są duże nazwiska. Powiem nieskromnie, że w Europie już teraz rządzimy. Jeśli chodzi o warstwę sportową i o całą otoczkę.

Maciek: Widziałem w swoim życiu wiele walk pod remizą i wiele z nich oglądałem z rozdziawioną gębą (śmiech). A tak serio, to mówią to ludzie, nie mający o MMA pojęcia. Naoglądali się chińskich filmów kung-fu i amerykańskich filmów karate i myślą, że wiedzą, jak powinna wyglądać walka, choć w realu jej nie widzieli. I teraz taki człowiek ogląda MMA, gdzie nie ma kopnięć obrotowych w slow motion, i przeżywa szok. Przecież to obrzydliwe, takie brutalne - wydaje od razu opinię. Tak to niestety działa.

Martin: Około siedmiu stron. To nie jest żadne "bijcie się panowie, tylko nie wydłubujcie sobie oczu". Do tego przez cały czas modyfikowane są też kryteria oceny walki. Nie wygra u nas gość, który wychodzi i tylko macha bez sensu łapami, ale ten, który skutecznie używa wyuczonych technik.

Martin: Właśnie po niej zmieniliśmy cały system oceny.

Martin: Miałem wybiec na ring i krzyknąć: "Hej, hej, odwołujemy ten wynik, musi być dogrywka"? To pokazywała telewizja, na żywo i oglądały ją miliony Polaków. Stwierdziliśmy później, że nie spełniono zasad walki i walka jest "no contest". Tak jakby się nie odbyła.

Martin: Bo takie jest rozumowanie, że MMA jest blisko boksu, więc pewnie tutaj też ustawia się walki. To tak samo jak z tą opinią, że to wiejska bijatyka. Niech ci ludzie zobaczą sobie jak walczy Mamed Khalidov albo Janek Błachowicz. Jak dużo potrafią ci ludzie.

Maciek: A nie? (śmiech)

Obaj: Pewnie.

Martin: Widziałem się z nim pół roku temu, na Balu Sportowca. Powiedziałem mu: "Słuchaj, może chcesz spróbować? My jesteśmy zainteresowani". On na to, że ma igrzyska i musi się na nich skupić. A teraz to jest postać, jego wartość wzrosła. Boję się tylko tych działaczy ze związku zapaśniczego.

Martin: Będą pewnie ględzić, że tyle płacili za jego przygotowania do igrzysk, odżywki, zgrupowania, a teraz przychodzą Lewandowski z Kawulskim i podbierają im zawodnika. Biorą na MMA i chwalą się, że mają olimpijczyka. A przecież to nie jest problem, bo Damian może robić i to i to. Niech raz zawalczy u nas, a resztę czasu poświęci na klasyczne zapasy.

Martin: Czasami pojawiają się zarzuty, że za dużo było show, a za mało prawdziwej walki. Czepiają się nawet Pudziana, a przecież on już nie jest Strongmanem, a prawdziwym zawodnikiem MMA. Schudł, zaczął biegać, ma inną wydolność, zmienił suplementację. Nawet inaczej telefon odbiera, nie przykłada go prawą ręką do lewego ucha, albo na odwrót (śmiech). My mamy tak, że kończy karierę Michael Jordan i on już ma być mistrzem we wszystkim.

Martin: No właśnie. A ludzie myśleli, że jak fantastycznie rzucał do kosza, to i tym kijem będzie dobrze odbijał. A sport jest dużo bardziej skomplikowany.

Martin: Ostatnio przejrzałem ile wyciągają najlepsi zawodnicy w kategorii Mameda. Okazało się, że na dwudziestu najlepiej zarabiających tylko na dwóch nie byłoby nas stać.

Martin: 30-40. Ta statystyka mi się bardzo podoba.

Martin: Już walczą. Mamy za sobą pierwsze takie starcie. Nie wypadło dobrze marketingowo, trwało kilkadziesiąt sekund, nie było większych emocji. Jedna zdeklasowała drugą, nikt się nie rozkręcił. Ale nie rezygnujemy. Kobiety będą się pojawiać na co drugiej gali. Poza tym chcemy zwiększać ilość gal i kreować nowych bohaterów. Wielkich bohaterów.

Maciek: Ja bym chciał, by moda zmieniła się w trwałą fascynację. Wychodzę z założenia, że jeśli ktoś jest szczerym odbiorcą, to prawda się zawsze obroni.

Martin: Na pewno tak, choć my bardziej odbieramy to, co ludzie mówią. Od dyrektora Polsatu Sport Mariana Kmity słyszymy, że KSW to silny brand. To jest tak jak z obserwowaniem swojego dziecka, nawet nie widzisz jak ono rośnie, po prostu ludzie ci mówią. Słuchaj, jak ono się rozwija. Zobacz, potrafi już to i to. Tak samo jest z biznesem. Fajne jest to, że dostarczamy emocji społeczeństwu, bo walki z Mamedem i Pudzianem rzeczywiście były szeroko komentowane. Dużą satysfakcję daje też to, że wykreowaliśmy coś od początku. Pierwsza gala była na 600 osób, teraz gale są na kilkanaście tysięcy ludzi. Czyli chyba udało się. Nasze oglądalności telewizyjne są naprawdę duże! Ale to nie jest taki sukces, po którym powiem do mojego wspólnika: "No to co, Kawul, odpalamy cygara. Pokaż mi tu mapę, to co, którą wybieramy wyspę?" (śmiech). Żyjemy lepiej niż osiem lat temu, ale jednocześnie doskonalimy nasze dzieło.

Maciek: Potwierdzam (śmiech).