Kupują mieszkania i zmieniają się w osiedlowych terrorystów. Oto plaga w polskich miastach

Kupujesz mieszkanie, odbierasz klucze i... czujesz się jak zwycięzca. To zresztą jest jak najbardziej zrozumiałe i uprawnione, nawet jeśli temu szczęściu dopomógł bank, a raczej kredyt, który spłacać będziesz przez 30 najbliższych lat. Każdy, kto stał się właścicielem upragnionych czerech kątów, wie jakie towarzyszą temu emocje.

Na początku dbasz o każdy szczegół, o to, żeby na regale nie pojawił się żaden pyłek kurzu. Taki stan trwa jakąś chwilę, ale zazwyczaj z czasem starania nie są już tak zintensyfikowane. Owszem porządek nadal jest istotny, ale skarpetki pod łóżkiem nie świadczą o bałaganie... Świadczą o tym, że to twój dom.

Cały ten wstęp nie jest przypadkowy. Bo tu właśnie zaczyna się problem. Sęk w tym, że niektórym ta dbałość o przestrzeń dookoła nie przechodzi. Co więcej, zaczyna się zachłannie rozprzestrzeniać na inne obszary. Hasło "dom" nabiera innego znaczenia. To już nie M2 na drugim piętrze bloku, w którym mieszka 80 innych rodzin. "Dom" to całe osiedle.

Przejęci swoja rolą, przepełnieni radością z posiadania swoich kilkudziesięciu metrów, rodzą się królowie osiedla (inaczej zwani również osiedlowymi szeryfami). Będą bronić swego do upadłego, ale za swoje uważają także te kępki trawy pod balkonem sąsiada z drugiej klatki.

Ileż wysiłku musi ich kosztować troska o harmonię. Są zawsze czujni i poświęcają swój wolny czas (w który mogliby czytać książki, oglądać telewizję, czy spotykać się z przyjaciółmi), aby przypadkiem nikt i nic nie zagroziło porządkowi. Są u siebie, zapłacili za to miejsce, więc to chyba oczywiste, że inni muszą dostosować się do ich zasad.

Może i czepiają się o wszystko, ale nie przesadzajmy z takimi przemyśleniami, ktoś przecież musi. Bez nich na osiedlu nie byłoby tak dobrze. Tak... właściwie.

Skoro jest walka, to muszą być i ofiary. Zawsze znajdą się niewdzięcznicy, którzy stwierdzą, że szeryfowie przesadzają, w momencie kiedy sprawa rzeczywiście jest ważka i ważna... Bo jak można przejść obojętnie obok papierka, który na klatce leży już od 3 dni?

Sąsiedzi opublikowali zdjęcie podłogi z kilkoma paprochami jako dowód na to, jak można zapuścić wspólną przestrzeń. Autorka zdjęcia, dzielna, niestrudzona mieszkanka jednego z warszawskich osiedli, opatrzyła je pełnym oburzenia, choć stosownym komentarzem. "Dziś było 'sprzątane'. Za miesiąc czerwiec nie płacę za 'serwis sprzątający' DOŚĆ!" – stwierdziła.

W innej klatce na tym samym osiedlu zdarzają się jednak jeszcze gorsze rzeczy, takie od których głos się na głowie jeży. Jedno z nich dokumentuje zdjęcie papierka po cukierku na podłodze klatki schodowej.

To papierek tak ciężki, jak ciężkie jest to przewinienie, że aż trudno jest go podnieść. Trzeba wezwać posiłki. "U nas podobnie. Serwisu nie było albo był i nic nie zamiatał. Papierki na podłodze leżą od 3 dni, pisałem maile w tej sprawie i brak odzewu. Telefonu nie odbierają" – napisał na osiedlowym forum autor fotografii.

O tym, że nie mamy do czynienia z jakimiś tam przeciętnymi mieszkańcami, świadczą choćby osiedlowe ogłoszenia.

"Zwracam się z uprzejmą prośbą o niepalenie papierosów na balkonach. Zdaje sobie sprawę, że nie chcecie mieć dymu w mieszkaniu, ale paląc na balkonie Wasz dym muszą wdychać pozostali mieszkańcy – oddaleni nawet o kilka mieszkań/pięter. W związku z powyższym proszę jednak o palenie wewnątrz swojego mieszkania przy zamkniętych oknach i trucie swoich domowników lub wychodzenie przed blok. Nie chcę podawać tutaj konkretnych lokali, ale powtarza się to notorycznie w tych samych miejscach" – słusznie zwrócił uwagę "nie jakiś tam" mieszkaniec.

I znowu w 100 proc. trzeba poprzeć tego pana. Nie palę, nie lubię, więc liczę się ja i tylko ja. Kupiłem mieszkanie, więc wszystko musi być dostosowane do mnie. Ten mężczyzna wiedział, że jego przestrzeń będzie graniczyć z kilkudziesięcioma (jak nie lepiej) innymi przestrzeniami i że może spotkać ludzi innych niż on sam, ale co z tego? Ci inni też wiedzieli, więc mogli się do tego zawczasu przygotować, rzucić palenie lub zamienić kuchnię na taką specjalną budkę dla palaczy.

I oto znowu pojawił się ktoś, kto nie rozumie jak to jest mieszkać w bloku na osiedlu. Nie rozumie, że tu funkcjonuje się inaczej niż w domu w środku lasu, gdzie wszystko rzeczywiście może funkcjonować według jego zasad. Pokusił się on o odpowiedź (bezczelny!), którą zresztą polubiło kilkadziesiąt osób (to jakaś zmowa albo spisek).

Napisał o powrocie do PRL-owskiego zwyczaju wścibskich sąsiadek w oknach i zwrócił uwagę, że trzeba mieć dużo wolnego czasu w życiu, by zajmować się takimi sąsiedzkimi problemami. Padła też rada, by lepiej skupić się na pracy i rodzinie.

Ludziom wydaje się, że kupując, a raczej biorąc mieszkanie w kredyt na 30 lat, są panami świata. Że wszystko im się należy - i tylko im. Sam nie palę papierosów, ale pomysły zakazywania komukolwiek palenia na własnym balkonie uznaję za idiotyzm. Podobnie jak narzekanie na gotowanie (bo śmierdzi, więc każą zamykać okna), szuranie krzesłami, rozmowy na balkonie itd. Kultowe są już "bójki" między matkami a właścicielami psów.

Nagle wszyscy skrupulatnie wszystkiego pilnują, po każdym sprzątaniu przez administrację są jakieś uwagi - choć realnie przeważnie jest wysprzątane normalnie. Pełno roszczeń i narzekań. Zazwyczaj jest jedna stała grupa narzekaczy i kręcą się we własnym sosie. Nie wierzę, żeby normalny i pracujący człowiek miał na to tyle czasu. Ludziom naprawdę myli się mieszkanie na wsi pośrodku niczego w domu z mieszkaniem na osiedlu w centrum miasta. 

Koniec z bredniami. Naprawdę kompletnie nie rozumiem, gdzie leży problem. Czy to takie skomplikowane, aby ustalać z sąsiadami menu na cały tydzień? Wystarczy zapukać i zapytać, co mu nie odpowiada i dostosować się do tego. On musi czuć się u siebie dobrze, a nie wąchać znienawidzoną brukselkę z czyjegoś obiadu.

Kiedy rozmawiała ze mną była oburzona, bo niedawno okazało się, że szeryf wie o niej więcej niż powinien.

"Dzień dobry Pani Małgorzato. Chciałem poinformować, że z cokołu Pani balkonu odpadają płytki. Na zdjęciu widać że kolejna płytka nie trzyma się cokołu i w każdej chwili może spaść do ogrodu znajdującego się na parterze i kogoś trafić w głowę" – taką otrzymała wiadomość wraz ze zdjęciem swojego balkonu.

– Normalnie zdjęcie MOJEGO balkonu. Przecież on nie ma prawa wiedzieć, gdzie mieszkam! – stwierdziła. Droga Małgorzato nie ma co się denerwować. Lepiej siedzieć cicho i przykleić płytki. Lepiej cieszyć się, że ktoś uchronił cię od nieszczęścia.

"Bardzo proszę sąsiadów, aby pamiętali, że nie mieszkają w bloku sami. Można chodzić ciszej (zwłaszcza po 22), a nie jak słoń. Zwróćmy też uwagę na to, jak bawią się dzieci" – brzmiała pierwsza wiadomość.

Na odpowiedź trzeba było trochę poczekać, ale jednak się udało: "Drodzy sąsiedzi polecam kupić chatkę w środku lasu, tam na pewno nic takiego nie będzie wam przeszkadzało".

I tu konwersacja została "zerwana". Jak wiadomo, na takie bzdury, nie warto odpisywać.

Co z tego, że psiarze boją się wyprowadzać swoje czworonogi na spacer (nie daj boże Ares zadrze łapę nie tam gdzie trzeba, a ty nie zdążysz wyhamować jego okropnych zapędów). Sprzątają po nich, ale czujnym przeciwnikom nie umknie nawet to, że pies sika. W każdej chwili mogą zrobić zdjęcie takiemu beztroskiemu miłośnikowi zwierząt i wrzucić je (na pożarcie) na Facebooka.

"Przed 20 minutami właściciel czarnego psa o sylwetce labradora mieszkającego na naszym osiedlu w klatce widocznej na zdjęciu wyprowadził tegoż psa na teren przy bloku 116. Pies zrobił kupę, a właściciel oddalił się z miejsca razem z psem bez posprzątania po swoim pupilu. Pies był na smyczy, więc właściciel z pewnością widział co zrobił jego pies..." – brzmi jeden z groźnych, pełnych napięcia wpisów.

I wcale nie lepiej byłoby podejść i po prostu zwrócić uwagę. Lepiej sprawcy poszukiwać na forum, tam siła rażenia jest większa, więc gra warta jest świecki.

Autor wpisu szybko znalazł sprzymierzeńców. "oni i tak nie zrozumieją. Szkoda czasu. Skoro sikanie na trawnik i wszędzie wokół jest ok, to dlaczego nie pozwalają swoim psom sikać w mieszkaniu? Na dywan, ściany, kanapę? W domu nie, a w miejscu, gdzie są tez inni już tak! Nie rozumiem... (...) A my i nasze dzieci taplamy się w sikach i resztkach kup" – stwierdziła.

Trzeba przyznać im rację, bo pies powinien nauczyć się robić siku w toalecie. Najwyższa pora. Takie te pieski dziś zadbane, wesołe, bezstresowo wychowanie a z tym wciąż problem!

"jak Pani nie odpowiada to co się dzieje na osiedlu i że psy załatwiają się na trawnik trzeba było kupić własny dom z pięknym pachnącym trawnikiem, ogrodzony od całej ludzkości wszystkich chorób, a nie wprowadzać się na tak duże osiedle, w dość liczne społeczeństwo skoro nie potrafi Pani sobie poradzić z funkcjonowaniem w takiej grupie" – odpowiedziała pani od sikania w mieszkaniu, pani, która raczej psy lubi.

I nie wiedzieć czemu pojawiły się jeszcze takie wpisy: "Niedługo będą komentarze typu: nie oddychaj bo marnujesz powietrze na osiedlu. O wszystko afera", "Nie wiem czy płakać czy śmiać się... Wy nie macie poważniejszych problemów?".

No cóż, trzeba tylko powtórzyć: "Oni nie zrozumieją".