Miesiącami czekają na decyzję, czy dostaną 500+. To sytuacja setek rodzin w Polsce

W takim przypadku wniosek weryfikuje Urząd Wojewódzki. Urzędnicy muszą sprawdzić, który kraj powinien wypłacać świadczenie (nie można samemu zdecydować, gdzie będzie korzystniej) i czy nie jest ono przypadkiem już pobierane za granicą. Zgodnie w unijnymi przepisami niedopuszczalną jest sytuacja, że jedna osoba korzysta z takie wsparcia w dwóch państwach. Taki proces nazywa się koordynacją.

– Pod koniec listopada dostałam list polecony z Gdańskiego Centrum Świadczeń, że nie mają wszystkich informacjo dotyczącej naszej sytuacji rodzinnej. Chodziło o to, czy jestem samotną matką, jak nasz związek wygląda, potrzebowali norweskiego peselu męża, u kogo jest zatrudniony, jaka komuna, jakie miasto, do jakiego urzędu mają się zwracać itd. 5 grudnia dostarczyłam to wszystko i dalej cisza – opowiada Dorota Korzeniecka.

Wcześniej rozpatrywanie wniosków rodzin, w których jeden z rodziców przebywa poza Polską zajmowały się Regionalne Ośrodki Polityki Społecznej, które podlegają urzędom marszałkowskim. Od stycznia 2018 te obowiązki przejęli wojewodowie. Miało to usprawnić działanie. Jak widać, na razie bez większych sukcesów, ale urzędy wojewódzkie tłumaczą, że muszą zająć się zaległości, które pozostawili im poprzednicy, podczas gdy ciągle spływają nowe wnioski.

Schody, które ma na myśli nasz rozmówca, to sytuacja, kiedy jedna ze stron nie chce udostępnić dochodu, nie chce odpowiadać na pisma urzędowe, a jednocześnie niejednokrotnie pobiera świadczenia za granicą. – W moim przypadku akurat tak było, ale to nie było świadczenie w rodzaju 500 plus, a zasiłek rodzinny. Nie przekazywała tego dzieciom – wyjaśnia.

– Jeżeli rodzicowi zależy na takim wsparciu, to dostarczy wszystko co trzeba i w odpowiednim terminie. Źle zorganizowana jest komunikacja między państwami, zła jest współpraca. Kiedy człowiek pyta, ile trzeba czekać, to nikt nie zna odpowiedzi, która jakoś pomoże temu rodzicowi – twierdzi Dorota Korzeniecka.

– Strona norweska jest w pewien sposób bardzo oporna na odpowiedzi. W NAV – odpowiednik naszego GOPS-u – na wszystko mają czas. A gdzie jest dobro dziecka? Nasze przepisy też nie są zupełnie jasne. Jeśli składamy wniosek z tytułu koordynacji, a urząd odwleka wydanie decyzji, bo przeciągają się procedury, to po 6 miesiącach mija termin wydania decyzji. Petent jest wtedy zobligowany do ponownego złożenia wniosku o 500 plus. Ludzie nie są tego świadomi, ja też nie miałem o tym pojęcia, ale dowiedziałem się w trakcie – podpowiada Radosław Milewski.

Dodaje też, że w takim przypadku najlepszym rozwiązaniem jest napisanie skargi. – Na opieszałość urzędu. W tym momencie urząd musi w ciągu trzydziestu dni odpowiedzieć na skargę. Jest albo decyzja pozytywna, albo negatywna, ale nie ma odbijania piłeczki. Muszą szybciej zadziałać. Ktoś kto to przerabiał i ma jakiś zasób wiedzy to wie, gdzie później uderzyć.

Jego zdaniem odpowiedzialność za taką sytuację, opieszałość w wydawaniu decyzji, ponoszą dwie strony, dwa państwa, których dotyczy sprawa. Nie jest to kwestia urzędów czy urzędników, którzy muszą działać zgodnie z przepisami.

– Mówiąc z własnego doświadczenia, uważam, że powinno to być bardziej klarowne. U mnie było tak, że decyzją konwencji haskiej dzieci są w Polsce przy tacie. Po takim wyroku polskie prawo z automatu polskie prawo powinno stanowić, że nie ma w tym momencie koordynacji i płatnikiem powinna być bezdyskusyjnie strona Polska, bo dzieci są w tym kraju – zauważa nasz rozmówca.

Dodaje też że takich przypadków, gdy jeden z rodziców musi walczyć miesiącami o świadczenie, czy to 500 plus, czy zasiłek, jest coraz więcej. – Powinno chodzić o dobro dziecko, a to dziecko jest najbardziej pokrzywdzone, bo dorośli ludzie nie potrafią się dogadać, a przepisy stanowią tak, jak stanowią... – podsumowuje.