Królowa Elżbieta II rządziła Wielką Brytanią 70 lat. Przeżyła 15 premierów, była świadkiem i uczestnikiem wielu wydarzeń społecznych i historycznych. Oto siedem najważniejszych momentów z czasów panowania monarchini.
Elżbieta przejęła tron 6 lutego 1952 roku, czyli w dniu śmierci Jerzego VI. Do oficjalnej ceremonii koronacyjnej doszło jednak dopiero 2 czerwca 1953 roku. Uroczystość przeprowadzono zgodnie z etykietą.
Elżbieta II była matką czwórki dzieci - Karola III, Anny, Andrzeja i Edwarda. Urodziły się one zarówno przed jak i w trakcie sprawowania władzy przez Królową. Ojcem wszystkich dzieci był mąż Królowej, książę Filip, który zmarł w kwietniu 2021 roku.
Dzieci i wnuki, poinformowane o złym stanie zdrowia królowej, towarzyszyły jej w ostatnich chwilach życia w pałacu w Szkocji.
29 lipca 1981 roku ożenił się najstarszy syn Elżbiety i aktualny kandydat do tronu, Karol. Jego wybranką była ulubienica mediów i Brytyjczyków, filantropka. Kiedy związek zaczął się rozpadać, Brytyjczycy ostro krytykowali Windsorów. Odbudowanie nastrojów trwało wiele miesięcy, a wpłynęła na nie niewątpliwie ostateczna reakcja królowej na śmierć Diany i wygłoszone po tragedii przemówienie.
Królowa Elżbieta II, za czasów swojego panowania obserwowała pracę 14 premierów. Choć formalnie to rolą królowej jest powierzenie rządu konkretnej osobie, tradycyjnie przyjęło się, że monarchini zatwierdza jedynie przedstawiciela wyłonionego przez partię rządzącą. Obejmująca właśnie urząd Liz Truss byłaby piętnastym premierem. Elżbieta II zdążyła powierzyć jej misję sformowania nowego rządu w ubiegły wtorek.
Na zdjęciu Królowa Elżbieta II w 1985 roku, podczas kolacji na Downing Street 10. U jej boku stoi ówczesna premier Margaret Thatcher z pięcioma byłymi premierami.
W 1992 roku Królowa Elżbieta wygłosiła orędzie z okazji 40. rocznicy przejęcia władzy królewskiej. Podczas przemówienia zwróciła uwagę na to jak trudny był to rok dla Windsorów. Oprócz pożaru, który strawił podczas 100 pomieszczeń w królewskim zamku, doszło do wielu problemów osobistych w rodzinie.
Rozpadało się małżeństwo Karola i Diany, a także związek małżeński księcia Andrzeja. Podczas oficjalnego orędzia królowa nazwała rok "Annus Horribilis", co z łaciny oznacza "straszny rok"
Kiedy 1997 roku w wypadku samochodowym zginęła księżna Diana, Królowa nie planowała wygłaszać orędzia. Nie ogłosiła też żałoby i nie opuszczono flag do połowy. Miało to związek z krytyką rodziny królewskiej, której dopuszczali się Brytyjczycy, zwłaszcza gdy na jaw wyszedł romans Karola.
Królowa nie planowała więc żegnać oficjalnie ulubienicy mediów, zwanej też księżniczką ludu. Zmieniła zdanie za namową doradców, którzy zalecili Królowej powrót ze szkockiej posiadłości Balmoral i zwrócenie się do pogrążonych w smutku obywateli. Królowa postąpiła zgodnie z ich namową i wygłosiła jedno z niewielu przemówień telewizyjnych.
Królowa brytyjska w czasie sprawowania monarchii doczekała się prawnucząt. Wzięła także udział w ślubach swoich wnuków, w tym Williama i Harrego.
Królowa musiała pogodzić się z faktem, że Harry oraz jego wybranka, aktorka Meghan Markle zdecydowali, że wycofują się z roli seniorów rodu królewskiego oraz krytyką działań rodziny Windsorów, która spłynęła po przeprowadzce małżeństwa do USA.
Ostatecznie, jak donosiły brytyjskie media, Harry i Meghan byli w drodze do Królowej, gdy dowiedzieli się o jej stanie zdrowia. Królowa zmarła 8 września. Miała 96 lat.
Zobacz także