Reklama.
Reklama.
Reklama.
Jacek Żakowski: Lemingi, brońcie się!
Jacek Żakowski w ramach wigilijnego pojednania przeprasza lemingi, które poczuły się dotknięte jego słowami – "Wstyd mi za lemingi", którymi skomentował fakt, że tylko jeden człowiek wyszedł na ulice, by sprzeciwić się maszerującym nacjonalistom.
Reklama.
Jacek Żakowski za swoje słowa o wstydzie za lemingi, które siedzą w domach, zamiast przeciwstawić się nacjonalistom i pokazać siłę, dostał od nich – jak sam przyznaje – "łomot".
Publicystę szczególnie mocno dotknął list jednej z czytelniczek "Gazety Wyborczej" – Pani Anny, która zapytała czy naprawdę oczekuje od nich, że pójdą na barykady. I tym samym, zaliczyła go do "chóru przemądrzalców powtarzających, że jej pokolenie (młode, bo już po gimnazjach) ogólnie jest beznadziejne".
Żakowski w felietonie w "Gazecie Wyborczej" podkreśla, że nie chciał nikomu zrobić przykrości.
Czytaj też: Nacjonalista maszeruje, leming siedzi w domu
Żakowski nie tylko przeprasza. Jako przedstawiciel "powojennego wyżu", przyznaje, że żadne pokolenie wcześniej "tak beztrosko przejadło jednocześnie dorobek swoich rodziców i dzieci".
Zaznacza jednak, że to oczywiście nie daje ani jemu, ani inny przedstawicielom tego pokolenia prawa do pouczania. Podkreśla, że swoim apelem chciał przekonać pokolenie Pani Anny, że "muszą się bronić". W przeciwnym razie, jego pokolenie "ogryzie ich do kości".
I na zachętę przypomina, że raz już się lemingom udało – w sprawie ACTA. Kiedy protestując na ulicach "zmusili do ustępstw rząd, Unię, Amerykę, a nawet korporacje."
Cały felieton w "Gazecie Wyborczej"
Reklama.
Jeśli zrobiłem Pani przykrość, to przepraszam. Szanuję wysiłki i sukcesy Pani pokolenia. Zwłaszcza że od dawna żadne pokolenie nie miało tak trudnego startu, bo macie niefart być naszymi dziećmi. CZYTAJ WIĘCEJ
W Polsce to jest dobrze widoczne. Roztrwoniliśmy miliardy z prywatyzacji tego, co wspólnym wysiłkiem zbudowali nasi rodzice i dziadkowie, a wam zostawimy gigantyczne długi. Proszę przyjąć moje wigilijne: przepraszam! CZYTAJ WIĘCEJ
Droga Pani Anno. Kochane lemingi. Jesteście dorośli. Jesteście współodpowiedzialni. Nie tylko za samych siebie, ale też za świat, w którym żyjecie. Jeżeli chcecie mieć wygodne życie, czas, byście wyszli z domu. Nie chodzi o to, żebyście na ulicach bili się z naziolami. Chodzi o to, żebyście zbiorowo pokazali politykom, że muszą wziąć się do roboty.