Kiedy budzisz się w nocy, zwykle jest około trzeciej. "Diabelska godzina" ma racjonalne wyjaśnienie

Największy wpływ na to, że za żadne skarby nie chcemy się przebudzić o trzeciej w nocy, mają oczywiście horrory. Spoglądamy wtedy, czy w rogu naszego pokoju nie czai się żaden demon (Emily Rose budziła się ok. 3 w nocy) lub morderca (Ronald DeFeo zabił całą swoją rodzinę w Amityville ok. 3:15). A jeśli mamy wyciągnięte stopy poza kołdrę, to czym prędzej podkulamy nogi i staramy się jak najszybciej zasnąć.

Przy okazji premiery horroru "Obecność", gdzie zegary zatrzymywały się konkretnie o 3:07, powstał krótki dokument o "godzinie diabła". Występujący w nim eksperci od zjawisk paranormalnych wcale nas nie uspokajają. Lorraine Warren, która jest pierwowzorem bohaterki granej przez Verę Farmigę, przyznaje, że przy wielu "nawiedzonych" sprawach przewijała się właśnie taka godzina.

– Wiara jest potężną rzeczą. Kiedy wierzymy w "godzinę diabła", dodajemy temu mocy. Jeśli myślimy, że wydarzy się coś strasznego, to prawdopodobnie się wydarzy – twierdzi ekspert Ben Eno. – Diabeł przypomina nam, że gdzieś tam jest. Jeśli budzisz się o trzeciej w nocy, nigdy nie wiesz, co będzie na końcu łóżka – uważa inny ekspert od spraw paranormalnych, Tony Spera. Jednak skąd się wzięła akurat taka godzina, a nie np. druga w nocy?

Przypisanie diabelskiego charakteru tej godzinie wzięło się z tradycji chrześcijańskiej. Cyfra "3" na zegarku odnosi się nie tylko do godziny śmierci Jezusa, który zmarł o trzeciej po południu, ale i Trójcy Świętej. Szatan piecze dwie pieczenie na jednym ogniu. I musi mieć pełne ręce roboty, bo przez strefy czasowe zawsze gdzieś jest godzina trzecia w nocy.

Na Wikipedii możemy też przeczytać, że w 1535 roku Kościół katolicki w Europie wprowadził "godzinę policyjną" (nie dosłownie) dla kobiet. Zabronił przebywać im poza domem między trzecią a czwartą w nocy, by przypadkiem nie organizowały wtedy sabatów i nie rzucały czarów. Jeśli wiec były o tej porze na dworze, to wzbudzały podejrzenia. Wierzono też, że w tym czasie mało kto się modli, więc złe duchy mogą hulać do woli i mniej obawiać się boskiej interwencji.

Na stronie egzorcyzmy.katolik.pl możemy przeczytać, że "doświadczenie wielu egzorcystów potwierdza istnienie w ciągu nocy takiej pory, w której działanie złych duchów się nasila". Wiadomo, o jaką porę chodzi.

Jednak nie w każdej kulturze po północy muszą się dziać tylko złe rzeczy. W hinduizmie jest wręcz odwrotnie i jest to idealny czas na praktyki religijne, jogę czy medytację. Chodzi o brahmamuhurtha, czyli czas Brahmy – jednego z bogów.

Zaczyna się na godzinę i 36 minut przed wschodem słońca i kończy 48 minut przed pierwszymi promieniami na horyzoncie (jeśli słońce wschodzi o 5, to znaczy, że brahmamuhurta zaczyna się o 3:24 i kończy o 4:12). Nie jest to więc to samo, ale pokazuje różne podejścia do tej pory nocy. Jedno z nich znajdziemy w artykule na stronie bosonamacie.pl.

Jeszcze inaczej na to patrzą miłośnicy astrologii, numerologii i tym podobnych cudów. W sieci znajdziemy wiele poradników mówiących o tym, że można wtedy pobawić się w magię. "To wtedy prorocy doznają swoich wizji i zdarzają się prorocze sny. Po przebudzeniu w godzinie duchów koniecznie zanotuj to, co ci się śniło. Rano przeczytaj notatki i zastanów się, jak wykorzystać informacje, które przekazała ci twoja podświadomość" – czytamy w artykule na Onecie.

Wyjaśnienie naukowe tego zjawiska jest "nudniejsze", ale zdecydowanie bardziej wiarygodne. Wiąże się z cyklami snu w ciągu nocy. W fazie REM, w której zwykle pojawiają się marzenia (lub koszmary) senne, mamy nieregularny oddech, temperatura ciała się obniża, wzrasta częstość skurczów serca.

Jeśli wtedy się przebudzimy, możemy czuć się zdezorientowani lub przestraszeni. Niektórzy mogą też doświadczyć wtedy paraliżu sennego, przy którym również możemy "widzieć" zjawy. Kiedy spojrzymy wtedy na zegarek, może być właśnie godzina trzecia. I jest to całkiem normalne. Widać to na poniższym wykresie pokazującym typowy przebieg faz snu zdrowego człowieka, który położył się o północy spać.

Przebudzenia (ang. awakening) mogą pojawić się kilka razy w ciągu nocy, ale zawsze największe emocje są związane z godziną trzecią. Dlaczego? Bo się naoglądaliśmy horrorów. Jeśli ktoś przebudziłby się o np. o 4:28, to przewróciłby się na drugi bok i spał dalej. Nawet jeśli to by się miało powtarzać. Mając z tyłu głowy to, że to o trzeciej strachy harcują, od razu nasza wyobraźnia zaczyna pracować na zwiększonych obrotach.

Podejrzewam, że wielu z nas budzi się wiele razy w nocy o różnych porach, czasem kilka dni z rzędu i nic sobie z tego nie robi, nawet tego nie pamięta. W przypadku godziny trzeciej zachodzi jednak psychologiczne zjawisko Baader-Meinhofa zwane też iluzją częstotliwości.

"Występuje z powodu wyczulenia mózgu na wyszukiwanie wzorców. Kiedy mózg wykryje, że dana informacja pojawia się wielokrotnie, próbuje następnie wyszukiwać kolejne powtórzenia, dopatrując się sekwencji" – czytamy na Wikipedii.

Jest to wypisz wymaluj to, co zachodzi w naszej głowie po obudzeniu się w czasie "godziny duchów". Obiektywnie to czysty przypadek, ale nasz umysł lubi nam płatać figle – zwłaszcza w nocy. Dlatego nie ma się czego bać, a jeśli nas to i tak przeraża, to po prostu pozbądźmy się zegarka z szafki nocnej.