Kometa 3I/ATLAS ma warkocz jak wydech rakiety. Avi Loeb odkrył nowe anomalie

Kometa 3I/ATLAS to dopiero trzeci znany nam przybysz spoza Układu Słonecznego, po słynnym Oumuamua i Borisovie. Jest z nich wszystkich największa, a obserwacje ciągle przynosiły niezwykłe dane, co wzbudziło ogromne zainteresowanie naukowców i amatorów astronomii, którzy przez ostatnie miesiące śledzili każdy jej ruch.

Dokładnie 19 grudnia 2025 roku obiekt znalazł się w odległości 270 milionów kilometrów od naszej planety. Internauci i obserwatoria żegnały kometę publikując ostatnie takie, bo najbliższe nam, zdjęcia mknącej "celebrytki".

Gdzie teraz zmierza? Kometa leci w stronę Jowisza, a w marcu 2026 roku znajdzie się bardzo blisko tego gazowego giganta. Po tym bliskim spotkaniu 3I/ATLAS na zawsze opuści nasz układ, przecinając orbity najdalszych planet i znikając w przestrzeni międzygwiezdnej, skąd przybyła.

Avi Loeb, szef projektu Galileo z Harvardu, to naukowiec, który od lat szuka śladów obcych technologii. Analizując najnowsze dane, zauważył anomalie, któryc nie potrafi w pełni wyjaśnić klasyczny model naturalnej komety. Chodzi o niezwykle długi (400 tys. kilometrów) i wąski strumień cząstek, tak zwany anty-warkocz (anti-tail).

Naukowiec przekonuje, że pył musi mknąć z ogromną szybkością, by pokonać opór grawitacji Słońca i oddalić się na taką odległość. W znanych nam kometach to parujący lód zwykle napędza te drobinki, ale w 3I/ATLAS gaz nie byłby w stanie wypchnąć tak dużych ziaren aż tak daleko.

Zaobserwowana prędkość pyłu wykracza poza to, co może dać parujący lód. Aby taki napęd zadziałał naturalnie, musiałby osiągnąć nierealną, bliską 100 proc. wydajność, co w przyrodzie się nie raczej nie zdarza. Loeb sugeruje na swoim blogu, że zachowanie komety przypomina coś sztucznego i porównuje to do wydechu rakiety.

Badacz zwrócił również uwagę na to, że cząsteczki pyłu wyrzucane przez obiekt są znacznie większe niż w kometach, które znamy z naszego podwórka. Według obliczeń mają one około 10 mikronów.

Loeb twierdzi, że "3I/ATLAS jest zatem anomalna pod względem wielkości cząstek, które dominują w blasku jej warkocza skierowanego ku Słońcu". To nietypowe zjawisko sprawia, że obiekt świeci inaczej niż typowe bryły lodu.

Naukowiec wyliczył też, że masa pyłu w stosunku do gazu wynosi około 0,7 proc., co przypomina skład obłoków molekularnych (tam rodzą się gwiazdy) w ośrodku międzygwiazdowym Drodze Mlecznej.

To jedna z wielu innych anomalii, których dopatrzył się Loeb. Możliwe, że nigdy nie dowiemy się, czy była to tylko minęła nas kometa inna niż wszystkie, czy coś jeszcze... innego. I bardziej obcego.