"Przez 17 lat staraliśmy się z żoną o dziecko i żaden rząd nam nie pomógł"

- Odkąd zaczęliśmy się z żoną spotykać, wiedzieliśmy, że chcemy mieć dzieci. Dwa lata po ślubie, kiedy staraliśmy się o to bezskutecznie, stwierdziliśmy, że coś chyba jest nie tak - wspomina.
- Zdecydowaliśmy się na wizytę u specjalisty. Mieszkamy w niewielkim mieście - 25 tysięcy mieszkańców. Nie ma tutaj lekarza specjalisty, zajmującego się problemami płodności. Nie było też takiego lekarza w miastach sąsiadujących. W związku z tym trafiliśmy do ginekologa w publicznej placówce zdrowia, który zrobił nam badania i jedynie ocenił nasienie, jako prawidłowe.

Poszukiwania eksperta

Wtedy pan Marcin zdecydował się jechać dalej. W mieście, oddalonym o 100 km od miejscowości pana Marcina i jego żony Dominiki był specjalista androlog. Czekali na wizytę 6 tygodni. - Kiedy pani doktor nas po tym czasie przyjęła, była oburzona, że nie mamy ze sobą potrzebnych badań. Niestety nikt nas nie poinformował, że takich potrzebujemy - dodaje pan Marcin.
O ile wizyta była bezpłatna, to komplet badań musieli zrobić za własne pieniądze. Jak wspominają kosztowało to nie mało. Pan Marcin jeździł do androloga przez dwa lata. - Za każdym razem słyszałem tylko, że badania są ok. W ramach leczenia dostałem jedynie jakieś suplementy diety. Właściwie byłem konsultowany, nie leczony. Trwało to miesiącami. A my czuliśmy się kompletnie bezradni i jako młodzi małżonkowie przeżywaliśmy dramat. Wiadomo, że znajomi mieli dzieci. Wielu pytało, co z nami. Koledzy pytali, czy nie wstydzę się jeździć do androloga. Nie było nam łatwo - wspomina.

Leczenie... bez leczenia

Jego zdaniem, ich przypadek pokazuje absurd i hipokryzję wypowiedzi polityków o dzietności Polaków. - Politycy w mediach apelują o większą liczbę dzieci. Tymczasem rodzice, którzy o dzieciach marzą i nie mogą zajść w ciążę, są lekceważeni, zostawieni sami sobie, wyłączeni z jakiejkolwiek państwowej opieki zdrowotnej. Mimo posiadanego ubezpieczenia. W Polsce takie osoby, jak my, są zupełnie lekceważone. Nie mają szansy na poważne potraktowanie - denerwuje się pan Marcin.

Małżeństwo przyznaje, że przeszło wiele bolesnych i upokarzających chwil. Szczególnie trudne były niekończące się, powtarzane latami badania, odbierane za każdym razem z nadzieją wyniki z laboratorium, kupowane bez przerwy testy ciążowe, czekanie godzinami na korytarzu razem z 40 innymi osobami i powtarzana za każdym razem ta sama diagnoza: "Mają państwo świetne wyniki, teraz to tylko kwestia czasu".

prywatnych wizyt. Jeśli kobieta chce mieć jakąkolwiek opiekę w pierwszym okresie ciąży i szansę na becikowe, musi za wizytę po prostu zapłacić - denerwuje się pan Marcin.
Ale to nie wszystko. - Moja żona ma 43 lata. To jej pierwsza ciąża, więc wiadomo, że jest to ciąża podwyższonego ryzyka. Musi być prowadzona w specjalny sposób. Żona musi też przyjmować specjalne leki. Niezbędne, żeby te ciążę utrzymać. Dwa tygodnie kuracji kosztuje ponad 100 zł. Oczywiście żaden z tych leków nie jest w jakikolwiek refundowany, a przecież jest konieczny, żeby dziecko miało szansę przyjść na świat - dodaje pan Marcin.

Jego zdaniem oburzające jest również to, że jak kobieta pójdzie już do prywatnego ginekologa, bo do państwowego nie ma szansy się dostać na czas, wszystkie skierowania na USG i inne niezbędne badania, muszą być zrobione prywatnie. Państwowe placówki skierowania, wystawionego przez prywatnego ginekologa, w ramach NFZ nie realizują.

- Jako obywatel jestem wściekły. Byliśmy z żoną zdani tylko na siebie. A przecież nie chodziło o nic ekstrawaganckiego. Chcieliśmy mieć dzieci. Dzieci, o których politycy tak ciągle krzyczą, że jest ich za mało. Nie twierdzę, że gdyby zastosowano inne leczenie, żona zaszłaby w ciążę wcześniej. Jestem zawiedziony, że nikomu nie zależało, żeby nam pomóc. Nam i innym małżeństwom, które miały taki problem. Przez te wszystkie lata czułem się tak koszmarnie bezsilny - przyznaje pan Marcin.