Zawód: Dog-walker. Jak żyć ze spacerów z cudzym psem?

Pies jest modny nie od dziś. Z pupilami przechadzają się gwiazdy po trotuarach, hipsterzy zabierają je na imprezy, nawet producent „Kac WAWA” pozuje ze swoim yorkiem na czerwonym dywanie. Pieski, tak jak rodzina, najlepiej wychodzą na zdjęciach. Szara rzeczywistość wychodzenia z nimi trzy razy dziennie, sprzątania po nich i zabawiania w parku przerasta niejednego właściciela. W końcu zwierzę to nie zabawka, a obowiązek. Jak więc połączyć ciężką pracę i chęć posiadania czworonożnego przyjaciela?

– Nie każdy nadaje się na wyprowadzacza psów. To wbrew pozorom bardzo odpowiedzialne zadanie – mówi Jacek Markowski, weterynarz z wieloletnim doświadczeniem. – Psy bardzo przywiązują się do swojego właściciela, dlatego zanim oddamy psa w ręce dog-walkera, warto przejść się na kilka spacerów razem. Osoba, która będzie wyprowadzała naszego pupila powinna dobrze poznać nie tylko zwierzę, ale też wszystkie rytuały. Spacer to często bardzo stresująca sytuacja dla psa. Zmiana stałej trasy, wbrew pozorom, może zaowocować agresywnym zachowaniem. Oczywiście nie należy powierzać psa komuś, kto się na tym nie zna. Szukając odpowiedniej osoby, należy zwrócić uwagę na jej doświadczenie w pracy z psami i wiedzę o rasach. Nie wszystkie przecież mogą spacerować razem.

Jak więc znaleźć odpowiednią osobę? – Nie ufałabym studentom i uczniom – mówi psia psycholożka i dog-walkerka. – Ja idąc do na spotkanie do nowych klientów zawsze zabieram referencje. Każdą osobę, której wyprowadzam psa, proszę o napisanie krótkiego polecenia. W końcu moja praca w dużej mierze opiera się na zaufaniu. Ludzie dają mi klucze do swoich mieszkań, wpuszczają mnie do domów, muszą mieć pewność, że ich nie skrzywdzę. Najlepiej pracować z polecenia.

Jeśli więc lubisz zwierzęta i marzysz o pracy dog-walkera, powinieneś zacząć od swoich znajomych. Wyprowadzając ich psy masz szanse poznać swoich potencjalnych klientów. Dobrym rozwiązaniem jest też rozwijanie swojej oferty. Zakładając salon psiej piękności czy zostając psim trenerem albo psychologiem, łatwiej jest trafić do grona zainteresowanych. Kluczowa jest oczywiście znajomość zwierząt. Bez niej nie ma co zabierać się do tej pracy. – Kilkakrotnie na spacerach zdarzało mi się, że inny pies ugryzł mojego podopiecznego, albo wywiązała się psia awantura. W takich sytuacjach trzeba reagować momentalnie, bez świadomości rasy i jej zachowań, nie mamy szans – przyznaje psia psycholożka. Jeśli jednak mimo doświadczenia, referencji i poleceń nadal mamy pewne obawy, pomocna może okazać się aplikacja „Pet Check”, która poprzez chipa wszczepionego psu informuje nas gdzie aktualnie jest nasz pupili. Dzięki temu możemy mieć pewność, czy nasz dog-walker wywiązuje się ze swoich obowiązków.