Te sceny z Włoch robią wrażenie. Ruch Sardynek chce powstrzymać skrajną prawicę i populistów
Pierwszy raz wyszli na ulice w listopadzie ubiegłego roku. Na Piazza Maggiore w Bolonii przyszło tyle ludzi, że stali ściśnięci jak sardynki w puszce. To był spontaniczny zryw. Od tamtej pory wycinają z kartonu kolorowe ryby i prostują przeciwko prawicowym populistom. W niedzielę znów manifestowało 40 tys. ludzi – wszystko to przed wyborami lokalnymi w tym regionie, które mogą wstrząsnąć włoską sceną polityczną.
Tak Włosi protestują przeciwko skrajnej prawicy, nienawiści, nacjonalistycznym populistom. A konkretnie przeciwko skrajnie prawicowej Lidze byłego wicepremiera i szefa MSW Matteo Salviniego, który chce przejąć władzę w regionach. "Przeciwko odradzającemu się faszyzmowi" – pisze wprost jeden z polskich internautów.
W innym wpisie sugeruje, że oglądając obrazy z Bolonii szybciej bije mu serce.
Czytali też konstytucję
Ruch narodził się bardzo spontanicznie, ma dopiero dwa miesiące. Nie jest związany z żadną partią, odcinają się od deklaracji. Protesty są spokojne, bez politycznych haseł. Niektórzy komentujący w Polsce mają skojarzenia z KOD-em. Z kpiną pytają, czy ten włoski ruch skończy tak samo.
Na razie tego nie widać. Wręcz przeciwnie, od listopada konsekwentnie potrafił zmobilizować tłumy. "Protesty Sardynek trwają dopiero parę tygodni, lecz od tego czasu ta niepozorna rybka stała się w północnych Włoszech symbolem oporu przeciwko Salviniemu i jego populistycznej partii" – czytam w Deutsche Welle.
"6000 sardynek"
Skąd w ogóle wziął się ten ruch? Protesty zaczęły się od Bolonii. Wywołała je zapowiedź wicepremiera Salviniego o tym, że zamierza przejąć region Emilia Romagna, zwany "czerwonym regionem", którego stolicą jest Bolonia, a który od 75 lat znajduje się w rękach lewicy.
Mateusz Mazzini tak opisał sytuację w "Polityce":
Salvini pożegnał się z rządem Giuseppe Contego we wrześniu ubiegłego roku, po sporach wewnątrz koalicji. Jego Liga Północna przeszła wtedy do opozycji, jej miejsce zajęła centrolewicowa Partia Demokratyczna. Komentowano, że Salvini został wykiwany."Emilia Romagna, często nazywana „czerwonym regionem”, była bastionem lewicy, ale ostatnio wzrosły tam notowania ultraprawicowej Ligi. Z przejęcia w niej władzy Salvini chciał uczynić triumf symboliczny, kamień węgielny pod przyszłe sukcesy i jego marsz na Rzym". Czytaj więcej
Dlatego tak walczy o sukces w Bolonii.
"Żadnej flagi, żadnej partii"
Za Sardynkami stoi czterech trzydziestolatków: Mattia Santori, Giulia Trappoloni, Andrea Garreffa i Roberto Morotti. To oni w listopadzie rzucili hasło do protestu, chcieli, by Piazza Maggiore wypełnił się ludźmi jak najszczelniej. Liczyli na 6 tys. ludzi, na wielki flash-mob, w sieci rozeszło się wtedy hasło "6000 sardynek".
Usłyszeli, że Salvini wybiera się do Bolonii i wymyślili, by protest odbył się w tym samym czasie. Sala PalaDozza, w której miał się pojawić, może jednak pomieścić 5,5 tys. ludzi. Dlatego zależało im, żeby na plac przyszło więcej.
"Ile razy dostawałeś bólu brzucha, czytając komentarze pod postami Ligi? Ile razy myślałeś 'nie, to niemożliwe'. Właśnie naszedł moment, w którym należy przestać być obojętnym na populistyczną retorykę. (...) Żadnej flagi, żadnej partii, żadnego obrażania. Stwórz swoją sardynkę i przybądź na pierwszą rybną rewolucję w historii" – zachęcali.
Odzew? Przyszło 12-15 tys. ludzi.
Sardynki na całym świecie
Od tamtej pory Sardynki widać wszędzie. Protestujący wykorzystują rybę pod różną postacią. Pokazując, że tylko razem – płynąc jak ławica w jednym kierunku - mogą coś zdziałać.
Ryby pojawiły się mediach społecznościowych,
Ruch zaczął też być widoczny za granicą. "Corriere della Sera" pisze nawet o Waszyngtonie i San Francisco.