To zjawisko powoduje duży zamęt. Oto czym jest mgła adwekcyjna, która występuje też w Polsce

redakcja naTemat
Kiedy pojawia się nad morzem, za każdym razem sprawia, że plażowiczom zaczyna szybciej bić serce. Mgła adwekcyjna, bo to o niej mowa, występuje też nad Bałtykiem i naprawdę wygląda złowrogo kiedy pojawi się na horyzoncie. Oto jak i kiedy powstaje.
Mgła adwekcyjna pojawia się błyskawicznie i może wywołać spore problemy dla tych, którzy nie bardzo umieją nawigować. Zrzut ekranu z YouTube.com / Ian Fleming
Mgła adwekcyjna inaczej mgła napływowa, to typ zjawiska atmosferycznego, które powstaje w wyniku napływu (adwekcji) powietrza.Ten typ mgły powstaje akurat przy napływie wilgotnej i stosunkowo ciepłej masy powietrza nad chłodniejsze podłoże.

Powietrze poprzez kontakt z podłożem stopniowo oziębia się, osiągając temperaturę punktu rosy, co rozpoczyna tworzenie się mgły.

Według definicji wysokość mgieł adwekcyjnych może przekraczać 500 m. W odróżnieniu od mgły z wypromieniowania, mgle adwekcyjnej towarzyszy przeważnie dość znaczny wiatr. Mgły adwekcyjne na danym obszarze mogą utrzymywać się przez całą dobę, a nawet kilka dni z rzędu.


Mgła adwekcyjna - występowanie

W lecie tego typu mgła występuje często na morzu, w tym na Bałtyku, gdy tropikalne masy powietrza napotykają zimniejsze wody z wyższych szerokości geograficznych, w zimie stosunkowo często w strefie wybrzeży morskich, gdy nad wychłodzone podłoże napływa ciepłe morskie powietrze.

Jest to niebezpieczne zjawisko ze względu na wspomniany silny wiatr oraz prędkość przemieszczania się mgły, która jest dość gęsta i powoduje znaczne ograniczenie widoczności w krótkim czasie. Stanowi ona wyzwanie dla początkujących nawigatorów.

Jak generalnie powstaje mgła?

Jak podaje strona Klimatolodzy.pl warunkiem niezbędnym do powstania mgły bądź zamglenia jest spadek temperatury powietrza (tp) poniżej wartości jego temperatury punktu rosy (td) sprzed rozpoczęcia procesu ochładzania.

Jeśli mimo spadku temperatury powietrza nie dojdzie do spełnienia tego warunku (tp < td), nie dojdzie również do wystąpienia w powietrzu procesów kondensacji, w rezultacie mgły ani zamglenia nie utworzą się, jedynie wzrośnie wilgotność względna powietrza.

To oznacza, że nie każde nawet silne ochłodzenie powietrza doprowadzi do wystąpienia mgieł lub zamgleń. Przykładem tego może służyć rejon leżący przy atlantyckich wybrzeżach Maroko, Sahary Hiszpańskiej czy Mauretanii, gdzie nad chłodne wody morskie (około 17-19 stopni Celsjusza; Prąd Kanaryjski) wypływa, wynoszone przez passat, bardzo ciepłe powietrze znad Afryki (około 30-40 stopni Celsjusza; powietrze znad Sahary).

Mimo ochłodzenia tego powietrza w warstwie przywodnej o 12-20 stopni, wobec tego, że charakteryzuje się ono temperaturą punktu rosy 10-15 stopni Celsjusza, do procesów kondensacji i tym samym tworzenia się mgieł i zamgleń nie dochodzi.

Rodzaje mgieł ze względu na widoczność

W zależności od zasięgu widzialności wyróżnia się:

Pozostałe rodzaje mgieł

Mgła radiacyjna:

Ta mgła tworzy się, gdy cała energia słoneczna opuszcza ziemię i pozwala, aby temperatura zrównała się z punktem rosy. Najlepszym stanem na uzyskanie mgły radiacyjnej jest deszcz poprzedniej nocy. Pomaga to nawilżyć glebę i stworzyć wyższy punkt rosy. Ułatwia to nasycenie powietrza i tworzenie mgły. Jednak wiatry muszą być lekkie poniżej 15 mil na godzinę, aby zapobiec mieszaniu się wilgoci i suchości.

Mgła opadowa:

jest to mgła, która tworzy się, gdy deszcz pada przez zimne powietrze. Jest to powszechne zjawisko w przypadku frontów ciepłych, ale może wystąpić również w przypadku frontów zimnych tylko wtedy, gdy nie porusza się zbyt szybko. Zimne powietrze, suche na powierzchni podczas padającego deszczu, odparowuje i powoduje wzrost punktu rosy. To nasycenie tworzy mgłę.

Mgła parowa:

Ten rodzaj mgły jest powszechnie widywany na każdym jeziorze. Tworzy się ona w sezonie jesiennym. Pod koniec lata temperatura wody nie spada od razu, ale temperatura powietrza tak. Gdy masa suchego, zimnego powietrza przemieszcza się nad cieplejszym jeziorem, ciepłe jezioro przenosi ciepłe, wilgotne powietrze do masy powietrza powyżej.

Ten transport masy powietrza między jeziorem a powietrzem wyrównuje się. Odpowiada to drugiemu prawu termodynamiki, które stanowi, że "dowolne dwa ciała, które się zetkną, stworzą układ w stanie równowagi". Mgła parowa nie jest bardzo gęsta, ale wystarcza, aby zablokować część światła słonecznego.

Mgła orograficzna:

Ta mgła tworzy się adiabatycznie, czyli w wyniku procesu, który powoduje, że opadające powietrze nagrzewa się, a wznoszące się ochładza. Gdy wilgotne wiatry wieją w kierunku góry, ślizga się w górę, a to powoduje, że powietrze unosi się i ochładza. Schładzanie się powietrza z unoszącego się powoduje zrównanie się z temperaturą punktu rosy. Taki proces powoduje, że mgła może powstać na przykład na szczytach gór.

Mgła doliny:

Mgła doliny tworzy się, jak sama nazwa mówi, w dolinie, gdy gleba jest wilgotna od poprzednich opadów. Gdy niebo jest czyste, energia słoneczna opuszcza ziemię i pozwala na obniżenie temperatury w pobliżu lub w punkcie rosy. Jest to głęboka mgła, tak gęsta, że ​​czasami nazywana jest mgłą kafelkową.

Marznąca mgła:

Marznąca mgła występuje, gdy temperatura spada do zera stopni Celsjusza lub poniżej. Ta mgła wytwarza mżawkę, a jej maleńkie kropelki zamarzają gdy wejdą w kontakt z przedmiotem. W tym samym czasie zachodzi sublimacja.

Lodowa mgła:

Ten rodzaj mgły występuje tylko w regionach polarnych i arktycznych. Temperatury dochodzące do minus 10 stopni Celsjusza, są zbyt niskie, aby powietrze zawierało super schłodzone kropelki wody, więc tworzy maleńkie kryształki lodu.
Zrzut ekranu z YouTube.com / Ian Fleming


Nasz poradnik o chmurach i zjawiskach atmosferycznych. Przeczytaj także: