Każdego dnia miliony ludzi toczy nierówną walkę z chorobą. Czasami ostatnią deską ratunku jest jedynie szybki przeszczep narządów. Niestety, nie jest łatwo znaleźć dawcę, przez co kolejka po życie wydłuża się w nieskończoność. Jak zostać dawcą narządów i czym jest zasada domniemanej zgody?
Liczba zabiegów jest zdecydowanie mniejsza, niż osób potrzebujących nowego, sprawnego organu. W 2020 na Krajowa Lista Oczekujących było prawie 21 000 oczekujących! Nie bez znaczenia jest tutaj pandemia koronawisusa, która znacznie utrudniła wszystkie procedury. W 2019 roku liczba przeszczepów była wyższa:
1473 transplantacji od zmarłych dawców;
73 przeszczepy od osób żywych.
Coraz głośniej mówi się jednak o świadomych dawcach, którzy nie tylko decydują się na wsparcie, ale i otwarcie zachęcają do tego innych.
Zasady transplantacji reguluje ustawa z 1 lipca 2005 o pobieraniu, przechowywaniu i komórek, tkanek i narządów (Dz.U.2009.141.1149). Szczegółowo określa zasady dotyczące tego, jak pobierać, przechowywać oraz przeszczepiać komórki od osób żywych i zmarłych.
Zasada domniemanej zgody – dawca pośmiertny
W Polsce obowiązuje zasada domniemanej zgody zgodnie, z którą każdy z nas automatycznie uznawana jest za potencjalnego dawcę. Jest jednak możliwość sprzeciwienia się tej zasadzie – należy zgłosić tę decyzję do Centralnego Rejestru Sprzeciwów. Można też przygotować własnoręcznie podpisane oświadczenie lub złożyć oświadczenie ustne w obecności min. 2 świadków.
Często zdarza się, że na przeszczep nie zgadzają się bliscy, którzy boją się, że decyzja o byciu dawcą spowoduje mniej skuteczne leczenie. Mimo tego, że lekarze rozmawiają o tym dopiero wtedy, gdy zostanie stwierdzona śmierć mózgu oraz zgon, rodziny mają problem z podjęciem takiej decyzji. Pojawiają się również obawy związane z wiarą, etyką i tego, że zmarły będzie źle wyglądał w trumnie.
Warto jednak pamiętać, że przeszczep może uratować osobę, która wciąż ma nadzieję na życie. Jeden dawca pośmiertny może uratować nawet 8 chorych!
Jak zostać dawcą żywym?
Narządy, komórki i tkanki można pobrać również od żyjącego dawcy. Osoba, która chce uratować życie choremu, musi wyrazić na to świadomą zgodę i spełnić kilka kryteriów:
wiek od 18 do 60 lat;
masa ciała wyższa niż 50 kg;
BMI niższe lub równe 40 kg/ m2;
brak przeciwwskazań medycznych, które określa Światowa Organizacja Dawców Szpiku.
Każdy z nas ma możliwość świadomego dawstwa dla najbliższych krewnych w linii prostej, rodzeństwa, a także partnera lub współmałżonka. Dawca żywy może oddać swoje narządy również osobom, z którymi łączą go specjalne względy osobiste. Podstawą dawstwa jest jednak dobrowolna, świadoma i pisemna zgoda przed lekarzem.
Bycie dawcą żywym nie oznacza jednak wyłącznie przeszczepu organów, ale również możliwość pobrania komórek macierzystych lub szpiku. W Polsce istnieją takie organizacje, jak DKMS, które łączą ze sobą bliźniaków genetycznych, ratując tym samym życie chorych na białaczkę.