Reklama.
Celów, jakie postawiono przed Werwolfem, nie sposób zliczyć. Już sama nazwa, po polsku "wilkołak", jest tyleż symboliczna, co tajemnicza. Tak zresztą Niemcy nazywali już plan realizowany za pomocą działań dywersyjnych i sabotażowych na zapleczu frontu. Zadanie było niełatwe, a w sporym stopniu rozgrywało się na wschodnich krańcach państwa niemieckiego, które obecnie znajdują się na terytorium Polski. Chodzi m.in. o Pomorze Zachodnie i Dolny Śląsk. Dziś wielu eksploratorów szuka tam niemieckich skarbów...
'/%3e%3cpath%20class='cls-2'%20d='M212.89,56.37v51.7h-19V56.37H173.83v-16h59.11v16H212.89Z'%20transform='translate(0%200)'/%3e%3c/svg%3e)
W związku z przekroczeniem przedwojennej granicy Polski przez Armię Czerwoną w styczniu 1944 roku, Niemcy przystąpili do obrony stanu posiadania. Fanatyczni członkowie Werwolfu robili wszystko, aby nękać wroga. Terroryzowano ludność cywilną w imię narodowosocjalistycznego reżimu, który starano się ocalić. To miała być "wojna ludowa", partyzancka, i to na wielką skalę.
Heinrich Himmler, 18 X 1944Każdy budynek miasta, każda zagroda, każda wieś będą bronione przez mężczyzn, chłopców i starców, a jeśli zajdzie taka potrzeba, także przez kobiety i dziewczęta. A nieustraszeni ochotnicy niczym "wilkołaki" będą przecinać wrogom linie życie.
Ostatni żołnierze Hitlera, jak czasem nazywa się członków Werwolfu, tworzyli zorganizowany ruch oporu, który miał prowadzić walkę podziemną w imię ostatecznego zwycięstwa. Specjalne oddziały otrzymały zadanie paraliżowania działań nieprzyjaciela, wysadzania mostów czy linii kolejowych.
Niemiecka rozgłośnia "Werwolf""Wilkołaki", nie pozwólcie, by jakikolwiek skład wpadł w ręce wroga. Rozdzielajcie wszystko i zakopujcie w Waszych lasach, nim przeciwnik włamie się do waszych wsi. Najpierw mu musimy dobrze się zaopatrzyć, czerpiąc z ładunku, nim zostawimy przeciwnikowi choćby guzik.
Po rozwinięciu sowieckiej ofensywy na Berlin, Niemcy znaleźli się w krytycznej sytuacji. W obliczu zbliżającej się Armii Czerwonej władze III Rzeszy wydały cywilom odpowiednie dyrektywy dotyczące zachowania się na przypadek oblężenia. Niemieckie miasta miały być zamienione w twierdze, a mieszkańcy zostali zobligowani do ukrycia w bezpiecznych miejscach kosztowności bądź zdeponowania ich w Bankach Rzeszy. W pośpiechu ewakuowano muzea, zasoby złota, zabytki i inne kosztowności.
Oficer ds. rasy i osadnictwa Richard Hildebrandt do Heinricha Himmlera, 19 IX 1944We wszystkich prowincjach przyfrontowych Rzeszy należy natychmiast przygotować w formie sieci bazy i kryjówki w trudno dostępnych i trudnych do znalezienia miejscach. Bazy należy wyposażyć w materiały wybuchowe, broń, amunicję, produkty żywnościowe, odzież. Powinny dawać możliwość przezimowania i być wyposażone w środki komunikacji (aparaty radiowe).
Relacja Kazimierza Moczarskiego na podstawie rozmów przeprowadzonych z niemieckim zbrodniarzem, katem warszawskiego getta Juergenem Stroopem, wiele mówi o specyfice tajemniczej organizacji. Trzytygodniowy kurs przygotowawczy miał uczyć adeptów niemieckiej partyzantki nie tylko rzemiosła wojskowego, ale i sztuki przetrwania. Pokazywano członkom Werwolfu, jak natychmiastowo, a przy okazji cicho uśmiercać przeciwnika, jak detonować ładunki wybuchowe, a także demontować urządzenia przemysłowe czy komunikacyjne.
Jak podawał Stroop, na początku 1945 roku w Werwolfie służyło ok. 1100 ludzi, gotowych umrzeć za Adolfa Hitlera, zorganizowanych w systemie czwórkowym.
– Każda z podstawowych jednostek Werwolfu miała dysponować co najmniej trzema kryjówkami dla ludzi i zapasów - w kopalnianych sztolniach, kamieniołomach lub grotach. Z rąk samego Stroopa członkowie Werwolfu otrzymali mapy, na które naniesiono obiekty, które powinny zostać zniszczone po ich zajęciu przez nieprzyjaciela – czytamy w książce "Werwolf. Ostatni zaciąg Himmlera" Volkera Koopa.
Opowieść zbrodniarza wskazuje, że to członkowie Werwolfu mieli być strażnikami ukrytych skarbów, a zarazem jednymi z nielicznych powierników tajemnic wagi państwowej. Każdy z nich miał przy sobie ampułkę z trucizną. Prawda o tajemniczych działaniach nigdy nie mogła wyjść na jaw.
Jeśli uznać, że Werwolf prowadził akcję ukrywania nie tylko niemieckich zapasów czy broni, ale i kosztowności, wypadałoby bliżej przyjrzeć się ich potencjalnym kryjówkom. Gdy mowa o podziemnych tunelach obecnych dziś na terenie Polski, które w tak wielkim stopniu wpływają na naszą wyobraźnię, trudno jednak o bezsporne fakty. Ale przecież Niemcy z pewnością nie zdążyli wszystkiego wywieźć, gdzieś te skarby muszą być...
W ubiegłym roku na Dolnym Śląsku rozpoczęła się istna gorączka złota, w związku z rozpowszechnianymi w ekspresowym tempie przez media doniesieniami o odnalezieniu rzekomego niemieckiego składu wypełnionego złotem. Nie wiadomo nawet, czy ów "złoty pociąg" w ogóle istniał, choć nadzieja na jego odkrycie przemawiała do ogółu o wiele bardziej niż historyczne fakty. Przy okazji sporo mówiło się o sztolniach w Walimiu pod Wałbrzychem, nieodłącznie związanych z wielkim niemieckim projektem budowlanym "Riese", który powstawał w Górach Sowich w latach 1943-1945.
Co ma wspólnego Werwolf z niemieckim złotem? Być może wiele. Prawdopodobnie na przełomie 1944 i 1945 roku Niemcy wywieźli ciężarówkami z Wrocławia (Breslau) aż 23 skrzynie szczelnie wypełnione złotem z miejscowego banku i pochodzącego z depozytów mieszkańców miasta. Konwój wyruszył w kierunku Złotoryi, ale nie stanął w tej miejscowości. Przejechał dalej, zatrzymał się gdzieś w pobliżu. Otoczenie lasów, pagórków i wzgórz naturalnie sprzyjało wyznaczeniu kryjówki doskonałej.
Jej lokalizację znali tylko nieliczni wtajemniczeni - według relacji mieli to być właśnie członkowie Werwolfu. W tym momencie najczęściej pojawia się nazwisko kapitana Herberta Klose, funkcjonariusza wrocławskiej policji. Niebawem, już po wojnie, osiadł wraz z żoną-Polką w Sędziszowej pod Złotoryją. Wyposażony w fałszywe dokumenty, zarabiał jako weterynarz. Wieść niosła, że strzegł skarbu III Rzeszy. Nie bez powodu miał mieszkać u podnóża obrosłej mitami góry Wielisławka...
Ale nazwa "Werwolf" pojawia się nie tylko w kontekście pociągu wypełnionego złotem. Plotek, pogłosek jest cała masa. Niekiedy mówi się o tej na pół legendarnej organizacji w związku z Bursztynową Komnatą. Jej członkowie mieli ponoć likwidować wszystkich, którzy cokolwiek wiedzieli o miejscu ukrycia tego niezwykłego skarbu III Rzeszy.
Efekty działania Werwolfu nie były zadowalające - nazistowska propaganda kierowana przez dr. Josepha Goebbelsa nie znajdowała już poklasku wśród wyniszczonego wojną społeczeństwa. Sabotaż antysowiecki także nie był zjawiskiem masowym. Ponadto, już w maju 1945 roku rozpoczęły się aresztowania członków Werwolfu. Jak się okazało, wielu wpadło w ręce komunistycznych służb.
Czym więc w istocie był Werwolf, który nie spełnił pokładanych w nim założeń? Wielu uznaje go wprost za organizację terrorystyczną, ale są i tacy, którzy wątpią nawet w jej istnienie. Można spotkać opinię, jakoby ta nazistowska organizacja była wyłącznie wytworem PRL-owskiej propagandy, której zależało na zastraszeniu Polaków i zamaskowaniu zbrodniczych działań rodzimego aparatu represji. Jedno jest pewne: w przypadku Werwolfu prawda nierozerwalnie miesza się z fikcją.
Napisz do autora: waldemar.kowalski@natemat.pl
.