Kobieta na Bliskim Wschodzie. W jej przypadku stereotypy są mylące

Kilka miesięcy temu przeprowadziłam się, aby otworzyć tu Wydział Promocji Handlu i Inwestycji. Emiraty są świetnym miejscem do życia, pomijając temperatury dochodzące w lecie do 50 °C. Na szczęście ja lubię ciepło. Dubaj to centrum tej części świata, ogromne i piękne miasto z wielkimi arteriami i wspaniałą architekturą. Abu Dhabi jest spokojniejsze, bardziej dostojne i zielone ale bardzo szybko się rozwija. Nieprawdopodobny jest progres tych miast - od małych miasteczek na pustyni do rozświetlonych, błyszczących, epatujących luksusem metropolii w zaledwie 40 lat. Surowe piękno pustyni też jest urzekające.

Mam wielu dobrych znajomych na całym świecie i kilku wypróbowanych przyjaciół. Dystans geograficzny nie ma we współczesnym świecie żadnego znaczenia dla przyjaźni. Teraz nie bywam w Polsce zbyt często, chcę wykorzystać pobyt w Zatoce na poznanie regionu.

Stereotyp. Nuda to ostatnie określenia, które odniosłabym do mojej pracy. Nie tylko obecnej, tej w Emiratach Arabskich, ale także poprzedniej w Ministerstwie Gospodarki. Praca w administracji państwowej daje mnóstwo satysfakcji. Naprawdę fajnie jest robić coś sensownego dla kraju. Urzędnikiem państwowym jestem od prawie 10 lat. Zaczęłam od polityki handlowej - czyli spraw podlegających Brukseli - i po kilku latach stwierdziłam, że czas na zmiany. Zajęłam się dwustronnymi stosunkami gospodarczymi. Bardzo chciałam prowadzić rynki afrykańskie, ale nie było wtedy takiej możliwości i szef przydzielił mi Zatokę. Nie znałam tego regionu zupełnie i nie byłam przesadnie entuzjastyczna.

Rzeczywiście, w końcu tę Afrykę dostałam. Tylko wtedy już za nic nie chciałam pozbyć się spraw związanych z Zatoką, bo w w międzyczasie zdążyłam się zakochać w tym regionie. Przez ostatnie trzy lata prowadziłam więc zarówno rynki Zatoki jak i Afryki Subsaharyjskiej. W 2012 r. Ministerstwo Gospodarki uruchomiło projekt Go Africa, którym zajmowałam się od samego początku. Program ma zachęcić polskie firmy do zainteresowania Afryką, wypromować wiedzę o polskich produktach i usługach w krajach afrykańskich. Afryka to przyszłość, kontynent z ogromnymi możliwościami, który dynamicznie się rozwija. W Afryce bywam służbowo, ale jest to też nasz ulubiony kierunek wakacyjny. W zeszłym roku po raz pierwszy zabrałam tam moją 2-letnią wówczas córeczkę, byłyśmy u przyjaciół na Wyspach Zielonego Przylądka i w Senegalu.

Różnice kulturowe są ogromne i jest to fascynujące doświadczenie. Ani w życiu zawodowym ani prywatnym nigdy nie spotkałam się z sytuacją, w której odczułabym brak szacunku z uwagi na płeć. Oczywiście, respektuję lokalne zwyczaje w kwestii ubioru I zachowania. Arabowie z Zatoki, kiedy już kogoś poznają i zaakceptują, są bardzo serdeczni, uczynni, rodzinni, wspaniale się z nimi pracuje. Trzeba jednak pamiętać, że jest to odmienna kultura i zachowywać stosowny dystans.

Zawsze chciałam studiować historię sztuki albo filozofię, ale skończyłam prawo. Kiedy urodziła się Stefcia stwierdziłam że jestem już mamą, pracuję, prowadzę dom i muszę mieć coś tylko dla siebie bo zwariuję. I stąd historia sztuki w Collegium Civitas. Polecam bo to fantastyczne studia podyplomowe, zajęcia odbywają się raz w miesiącu w weekend. Studia trwają rok, ale ja studiowałam dwa lata ponieważ w kolejnym roku program był zupełnie inny. Staram się być na bieżąco z wydarzeniami w świecie sztuki. Podróżując, zawsze planuję urlop pod tym kątem. Ostatnio w Katarze byłam na wystawie Richarda Serry w Doha - to burzy kolejny stereotyp Zatoki jako pustyni kulturalnej. Kupuję młodą polską sztukę, mam ambicję, żeby wypromować ją w Zatoce przy okazji wydarzeń gospodarczych.

W Abu Dhabi nie, ale w Dubaju jest słynny stok narciarski w Mall of Emirates, więc nawet na snowboardzie można tu pojeździć cały rok. Wolny czas spędzam aktywnie: w stajni, na siłowni, na basenie. Spotykam się ze znajomymi. Nie lubię leżeć w wannie. Dużo czytam, ostatnio głównie książki na temat kultury arabskiej i sztuki afrykańskiej. Planuję zacząć lekcje arabskiego. Podczas urlopów łączymy moją pasję do sztuki z zamiłowaniem mojego męża do dużych miast i dobrego jedzenia z upodobaniem naszej córki do placów zabaw.

Dobra logistyka to podstawa. Bazuję na notatkach, kalendarzach, listach “to do”. W Warszawie byłam w tej szczęśliwej sytuacji, że kiedy pojawiła się Stefcia to obie babcie już nie pracowały i były bardzo zaangażowane w opiekę nad nią. Miałam również cudowną nianię. Teraz babcie zgodziły się przejeżdżać w dwumiesięcznych turach I pomagają nam w Emiratach. To ogromna ulga wiedzieć, że Stefa po przedszkolu jest pod najlepszą opieką na świecie.

Zawsze jest zbyt mało czasu dla dziecka. Wydaje mi się, że tak wygląda współczesne macierzyństwo. Myślę więc raczej o jakości czasu spędzanego ze Stefą niż o jego ilości. Bawimy się, opowiadamy sobie historyjki, dużo rysujemy I spędzamy czas aktywnie. Chodzimy na basen I zabieram ją do stajni, bo Stefcia też kocha konie. Śmiejemy się, że to już jej trzeci sezon w siodle, ale pierwszy w strzemionach, do których rok temu jeszcze nie dosięgała. Na razie to tylko prowadzanki, ale myślę że za rok zaczniemy normalne lekcje.

W pracy? Trochę rzetelnej pracowitości, trochę pozytywnego nastawienia, ale przede wszystkim traktowanie nowych wyzwań jako przygody, a nie życiowego sprawdzianu. W życiu osobistym? Docenianie bliskich, za to że są. Świadomość, że praca to nie wszystko nawet jeśli jest pasjonująca.