Jeździ tak, jak wygląda: komfortowo. Volvo XC60 R-Design - sportowy SUV dla młodych i... bogatych

Efektu dopełniają szczegóły, na które można nie zwrócić uwagi za pierwszym razem. To np. matowa obudowa lusterek, chromowana końcówka podwójnego wydechu i dyfuzor, który jest kolejnym elementem z worka o nazwie „jak sportowe”. Szczegółem nie jest za to zmieniony grill obradowanym wymownym znaczkiem R-Design. To właśnie grill – także z chromowanymi wstawkami – wraz z ksenonowymi lampami tworzy połączenie, przy którym ciężko przejść obojętnie.

Jednak to nie on najbardziej przykuwa wzrok - nie tylko kierowcy, ale i przechodniów. Mowa o felgach, które są dopełnieniem sportowego sznytu testowanego auta. Pięcioramienne, sportowe, aluminiowe, 20-calowe felgi to coś, czego po prostu nie sposób tu nie docenić. W standardowej wersji są jednak mniejsze i te konkretne trzeba zamawiać dodatkowo. Warto! Nie bez znaczenia jest jednak fakt, że tak dobrze komponują się właśnie z nadwoziem w kolorze białym. Niestety w tej konfiguracji musimy nastawić się na często wizyty w myjni – zwłaszcza przy gorszej pogodzie.

Wiem, że słowo „komfortowy” pada tu wyjątkowo często, ale najzwyczajniej w świecie pasuje tutaj idealnie. Także w tej kategorii. Wykończenie wnętrza (zbliżone do innych modeli Volvo) powinno spotkać się nawet z uznaniem wyjątkowych sceptyków. Także i w środku nie brakuje motywów, które korespondują ze sportowym zacięciem nadwozia. Pierwsze, na co zwrócimy uwagę, to wyprofilowane, sportowe fotele, na które nie można powiedzieć złego słowa. No może poza ceną, która wzrasta w przypadku, gdy chcemy, by były regulowane całkowicie elektryczne. Opcja wygodna, ale droga – elektrycznie sterowany fotel kierowcy to dodatkowy koszt 3580 zł, pasażera 2210. Ciekawym i wygodnym gadżetem jest także elektryczne otwieranie i zamykanie bagażnika (+2210 zł).

Sportowy charakter ma także obszyta skórą trójramienna kierownica, która oprócz aluminiowej wstawki, ma znany już dobrze znaczek R-Design. Takich wstawek w całym aucie generalnie nie brakuje.

Nie w oczy, ale za to w uszy, rzuca się wyciszenie auta. Siedząc w środku, można poczuć się jak w kapsule. Zwłaszcza przyspieszając. Praca silnika i odgłosy z zewnątrz są tłumione naprawdę mocno - pozostaje tylko cieszyć się z jazdy. Dopiero przy wciśnięciu gazu słychać wyjątkowo przyjemny odgłos wchodzenia na większe obroty. O tym jednak za chwilę. Jeśli jesteśmy już przy tym, co "rzuca się w uszy" - to system multimedialny, który docenią fani muzyki w wysokiej jakości. Poza tym, niby dźwiękowy szczegół, ale nie tylko ja zwróciłem na niego uwagę: dźwiek włączonego kierunkowskazu jest nieco za mocny. Plus natomiast za możliwość wyboru trzech motywów kolorystycznych dla wyraźnych, ciekłokrystalicznych zegarów. Każdy znajdzie coś dla siebie: i miłośnik elegancji, i szybszej jazdy.

Testowany model miał pod maską 254-konny benzynowy silnik o pojemności 2.5l, ale do wyboru jest także kilka innych. Dorzucając do tego 6-biegową automatyczną skrzynię biegów (w każdej chwili można przejść na manetki przy kierownicy) prowadzimy auto, które nie ma problemu z komfortowym połykaniem kolejnych kilometrów. I nie tylko ze względu na wyciszenie, o którym wspominałem.

To tylko kilka z naprawdę wielu opcji, które można dokupić. Auto jest wręcz napakowane elektroniką. Nietypowym doświadczeniem jest także korzystanie z tempomatu, który można skonfigurować tak, że auto będzie po prostu prowadzić się samo - to system Cruise Control. Ustawiamy prędkość np. 50km/h, wybieramy odległość od samochodu przed nami, a Volvo będzie od tej pory nie tylko samo jechać, ale i hamować – wszystko za sprawą rozmieszczonych chyba wszędzie czujników. Po kilku takich jazdach naprawdę łatwiej wyobrazić sobie auta, które jeżdżą same. Mimo wszystko, trzeba chyba naprawdę dużo godzin w tym trybie, by mocno mu zaufać.

Spalanie w mieście nie powala na kolana, ale ktoś, kto może sobie pozwolić na samochód z tej półki, raczej nie będzie się tym za bardzo przejmował: ok. 12l/100km. W trasie jest już lepiej, spada o cztery litry.