Najlepsza polska nauczycielka pojechała do szkoły fińskiej szkoły. Oto jej rekomendacje dla naszych szkół

To może szokować, ale ma sens. Nauczyciel rano wyjaśnia dzieciom, co danego dnia muszą zrobić, a te same decydują, od czego zaczną. Mogą rozpocząć zajęcia od czynności, które sprawiają im największą przyjemność. W tym czasie nauczyciel pomaga uczniom, którzy borykają się z jakimiś trudnościami. Z tego, co zauważyłam, uważnie zerkała na pozostałe dzieci. Co ciekawe, klasa wcale nie była mniej liczna od tych polskich.

Sądzę, że nauczyciele wychodzą z założenia, by dziecko najpierw opanowało pisanie i rozpoznawanie liter w izolacji. Potem przyjdzie czas na łączenie liter w sylaby i wyrazy. Z tego, co obserwuję w swojej pracy, dzieciom rzeczywiście sprawia problem uczenie się pisania liter z jednoczesnym ich łączeniem.

W polskiej oświacie panuje przekonanie, że ciągle trzeba ćwiczyć. Nauczycielom trudno jest pokonać mentalność i nie zadawać zadań. Wiem to po swoim przykładzie. Nie zrezygnowałam całkowicie z zadań domowych. Domagają się ich uczniowie. Wiem też, że rodzice często wymuszają na nauczycielach zadawanie prac domowych. W ten sposób w domu mają święty spokój, a dziecko zajęcie. Wygodne, ale czy efektywne? Dzieci są przemęczone i zniechęcone do szkoły. W fińskiej szkole uważa się, że uczeń musi odpocząć w domu. Aby nawet zatęsknić za szkołą. Swoją drogą oni ogromny nacisk kładą na aktywny wypoczynek.

Widziałam, że dzieci korzystały z tabletów, ale raczej służą one jako wsparcie edukacji nie za często.

Ależ dlaczego! Prace ręczne to przede wszystkim nauka planowania. Rozwijania sprawności manualnych, a jednocześnie podążania za instrukcjami. Doskonale pobudzają obie półkule mózgu. Dzieci w fińskich szkołach heblują, tną, piłują. Budują karmniki. Mają do tego specjalne pracownie. Nie wiem, dlaczego podobne przedmioty w polskich szkołach zostały zlikwidowane. Pamiętam, jak sama też robiłam karmnik. To były doskonałe zajęcia.

Oczywiście. Ostatnio dużo mówi się o likwidowaniu nauczania przedmiotowego. Okazuje się, że jest w planach nauczanie interdyscyplinarne, międzyprzedmiotowe przygotowane przez zespoły nauczycieli. Chociaż całkowitego odejścia od podziału na przedmioty Finowie nie planują. Będą właściwie tworzyć projekty łączące zagadnienia z różnych dziedzin. My realizację projektów mieliśmy w gimnazjum. Dobrze byłoby to utrzymać. Jeden z nauczycieli tłumaczył mi, że w ich edukacji chodzi o to, aby rozbudzić w uczniach zainteresowania. To dzieci w wolnej chwili będą szukały wiedzy.