Adrian z "Ucha Prezesa" jest dumny z Andrzeja Dudy. Pawłowi Koślikowi bliżej na prawo, ale krzyczał "Chcemy weta"

Byłem bardzo mocno poruszony Komisją Sprawiedliwości, która zebrała się w środę. Wtedy poczułem, że nie jest dobrze. Poszedłem więc pod Pałac Prezydencki w czwartek. Ale wówczas byli tam przedstawiciele opozycji. A niestety demonstracje kierowane przez przedstawicieli innych ugrupowań rządowych, niosą niebezpieczeństwo, że ten tłum zostanie odebrany tak, jak prowadzący wiec. Nie ze wszystkim się zgadzam. Ale poszedłem, bo poczułem, że należy i trzeba. Obojętnie, która partia by rządziła, to pewnych rzeczy nie można robić.

Myślę samodzielnie. Każdy jest od czegoś: pani jest dziennikarką, ja jestem aktorem, polityk jest politykiem. Każdy ma coś do zrobienia, ale w tym momencie trzeba wywierać nacisk. Bliżej mi do prawej strony. Nie powiem, że po prawej stronie jest monopol, bo tam jeszcze jest Kukiz'15, są mniejsze ugrupowania. Po ostatnich rządach czekałem na zmiany. Ale to, co się teraz dzieje, przybiera taki rozmiar, że trzeba było zacząć działać. Wzruszyłem się, jak pierwszy raz usłyszałem, że prezydent zawetował ustawę. A jak dotarło do mnie wczorajsze wystąpienie, to poczułem się bezpiecznie. Poczułem, że ktoś powiedział: "halo, stop".

To ciekawe porównanie ze strony widzów, obywateli. Po części mnie wzrusza, że następuje taka zmiana. Fakty pokazują, że prezydent naszego kraju był bardzo w cieniu. I teraz trochę wybija się na niepodległość. I to jest fajne.

Wspomniał Pan przed momentem, że bliżej Panu do prawej strony. W takim razie, dlaczego przyjął Pan rolę w satyrycznym serialu, który wyśmiewa partię rządzącą?

Występuję w Kabarecie na koniec świata i czasami gramy wspólne skecze z Kabaretem Moralnego Niepokoju. I tam żeśmy się poznali z Robertem Górskim, Mikołajem Cieślakiem. Chyba w listopadzie zadzwonił do mnie Mikołaj i powiedział, że fajnie, gdybym zagrał pewną postać, bo idealnie do niej pasuję. Ale akurat byłem w trakcie innego projektu i miałem zarost, którego nie mogłem zgolić. To zaczekali, zrobili pierwszy odcinek, a potem do nich dołączyłem.

Dostał Pan tę rolę ze względu na wizualne podobieństwo do prezydenta?

Często ludzie mnie porównują. Ale ja nie widzę takich podobieństw. Zaproponowali, więc chętnie przyjąłem. Pewne moje cechy charakteru przypominają chyba prezydenta. Jestem raczej stonowany, nie na hura, nie przebojem, a powoli, kulturalnie dochodzić do swojego.

Wyrzucają Panu, że ociepla Pan wizerunek prezydenta?

Moim motywem w "Uchu Prezesa" nie było: o, teraz zadziałam tak, żeby wszyscy polubili prezydenta. Dostaję tekst, pomysł, który mi się podoba i biorę w tym udział. A czy ocieplam wizerunek? Kiedyś w telewizji zagraliśmy skecz i potem były komentarze. Jedna grupa jechała po nas, że jesteśmy pro PO, a druga – jechała, że jesteśmy pro PiS. Oglądali ten sam skecz. Niektórzy mówią, że ocieplam wizerunek. Ale nie spotkałem się z opinią, że np. rolą w "Uchu" ośmieszam prezydenta.

A Pan lubi prezydenta?

Scenariusz i teksty są tak napisane, że czuję, że jestem charakterologicznie podobny do postaci prezydenta. Nie wymagało to więc dużego przygotowania. Bardziej wchodzę w jakiś tryb i wychodzi jak wychodzi.

Jako prezydent niewiele Pan mówi.

Nie ma takiej półki, na której lubię szczególnie przebywać jako aktor. Wszystko po trochu. Nie jestem człowiekiem z misją: "teatr i tylko teatr".

Mówią o Panu "nie ma parcia na szkło". Pan o sobie: że jest skromny i nie ma pewności siebie. Trudno się Panu żyje w tym środowisku?

Ego na pewno pomaga w tej pracy. Jak mam wyjść na scenę i powiedzieć "przepraszam, że tu jestem", to nie ma to sensu. Trochę muszę tego mieć i to mam. Tylko w moim przypadku dochodzenie do swoich rzeczy w tym zawodzie trwa dłużej.

Raczej czeka Pan, a nie upomina się o propozycje?

Trochę się obawiałem się, że stracę pracę (śmiech). Cieszę się z tego, co się wydarzyło. Nie wiem, czy wejdzie do gabinetu. To nie ja piszę scenariusz. Ale myślę, że chyba jednak tam się nie dostanie.

W przyszłych wyborach Andrzej z "Ucha" zagłosuje na prezydenta Dudę?