Reklama.
Reklama.
Reklama.
"Od początku kadencji czułem, że nie będzie łatwo". Ważne słowa Adama Bodnara na podsumowanie dwóch lat w roli RPO
09 września 2017, 20:20·1 minuta czytania
Publikacja artykułu: 09 września 2017, 20:20Gdyby tylko mogli, najchętniej by go odwołali. Ludzie z obozu "dobrej zmiany" o Rzeczniku Praw Obywatelskich wielokrotnie wypowiadali się z lekceważeniem lub oburzeniem. A Adam Bodnar robi swoje. Właśnie minęły dwa lata odkąd został wybrany na stanowisko (kadencja RPO trwa 5 lat) i Adam Bodnar podsumował ten czas. To podsumowanie to lektura i gorzka, i optymistyczna zarazem.
Reklama.
9 września 2015 r., już pod koniec kadencji Sejmu, w której większość miała koalicja PO-PSL, dr Adam Bodnar został wybrany na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich, pokonując kontrkandydatkę Zofię Romaszewską. Jego kandydaturę zgłosiły kluby PO i SLD, ale wybór nie był pewny – wiele osób w Platformie nie ukrywało, że Bodnar im nie odpowiada choćby ze względu na deklaracje, iż będzie się upominał o prawa osób homoseksualnych w Polsce (odwrotnie niż Romaszewska, która krytycznie mówiła o parach osób tek samej płci).
Tuż po wyborze nowego Rzecznika Praw Obywatelskich przy Wiejskiej nastąpiła zmiana warty i... Szybko okazało się, że na linii RPO – władza będzie ostro iskrzyć. Na tyle, że PiS raz po raz szukał sposobu i pretekstu, aby Bodnara ze stanowiska odwołać. "Od początku kadencji czułem, że nie będzie łatwo" – napisał dziś Adam Bodnar, podsumowując te pierwsze dwa lata kadencji. A jego wpis na Facebooku z jednej strony – jest gorzką refleksją na temat stanu państwa, z drugiej – pełnym nadziei przesłaniem, że może być lepiej.
"Zaczynam trzeci rok. Trzymajcie kciuki" – poprosił dr Bodnar. No to trzymamy!
Reklama.
Adam BodnarRzecznik Praw Obywatelskich
Praca RPO to codzienna walka o standardy oraz o jakość przepisów. To ujawnianie nadużyć oraz interwencje przed różnymi organami i sądami. Nie zdawałem sobie jednak sprawy, że przyjdzie mi także walczyć o samo istnienie mechanizmów, które chronią obywateli przed nadużyciami władzy oraz przed złymi ustawami. Sądziłem, że to mamy już za sobą.
Trudno mi było sobie wyobrazić, że w kluczowych sprawach ludzie będą poddawali w wątpliwość sens skarżenia się do Trybunału Konstytucyjnego. Czy można było także 2 lata temu przewidzieć, że obywatele - dość krytycznie oceniający funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości -będą masowo protestowali w obronie niezależnych sądów?
Wydarzenia z lipca przywodziły na myśl najczarniejsze scenariusze. Kiedy widać było, jak kolejne argumenty odbijają się od ściany, kiedy wydawało się, że za chwilę obudzimy się już w innym kraju... zza ścian Senatu dobiegały stłumione okrzyki zgromadzonych obywateli "Senatorze, jeszcze możesz....". Z 281 polskich miast biła łuna zapalonych świec nadziei. Tak, wspólnie, razem jeszcze mogliśmy. Więc byliśmy tam razem do końca. Rzecznik też.