Stało się. Po raz pierwszy hybryda jest najmocniejszym modelem Porsche. Aż trudno opisać, co czuć wewnątrz

No więc postanowili, że skoro tam hybryda jest najmocniejsza, to podobne rozwiązanie zastosują w cywilnej Panamerze. Tak oto powstał model Porsche Panamera S E-Hybrid. Potem znowu doszli do wniosku, że skoro jest już szybko, może być jeszcze bardziej elegancko i do puli dorzucili wersję Panamera Turbo S E-Hybrid Executive. O dziwo, ta druga do pierwszej setki dolatuje o 0,1 sekundy wolniej, ale dla kierowcy nie ma to żadnego znaczenia. Jest o parę milimetrów dłuższa, wyższa i szersza.

W sporym nadwoziu zmieszczono dwa silniki: jeden zwykły spalinowy i drugi elektryczny. Na nim możemy przejechać do 50km, ale przecież wiemy, że w przypadku takiej hybrydy kwestie ekologii nie są w pierwszym rzędzie korzyści. Tutaj dodatkowy elektryczny silnik pozwala na zagwarantowanie kierowcy wręcz anormalnych osiągów. Połączenie tej dwójki sprawia, że kierowca w każdym momencie i przy każdej prędkości ma zapas mocy, którego prawie na pewno nigdy w całości nie wykorzysta. Klikasz gaz i w ułamku sekundy bez jakiegokolwiek opóźnienia grzejesz do przodu. W teorii i w idealnym scenariuszu będziesz w stanie uzyskać spalanie 2,9l/100km. Nie licz na to. Może przy naładowanym na maxa silniku elektrycznym i ekonomicznej jeździe wygenerujesz kilkulitrowe spalanie, ale po przejechaniu testowych 300 kilometrów komputer pokazywał nam solidną 12-tkę litrów na każde przejechane 100km.

Polecam to uczucie zwłaszcza w połączeniu z systemem launch control, czyli procedurą startową. W Porsche można je robić właściwie bez ograniczeń – wtedy wyciskamy z samochodu absolutnego maxa startując z miejsca w takim tempie, że reszta kierowców właściwie zdąży dopiero wcisnąć sprzęgło i wrzucić jedynkę. Ty po 3,5 sekundach będziesz pędził 100km/h, zatrzymując się w teorii na prędkości maksymalnej 310km/h. Szczegółem, ale fajnie wyglądającym są zielone wstawki wokół nazwy modelu, a także zielone zaciski hamulcowe.

W Panamerze wyjątkowe jest to, że mimo jechania komfortową limuzyną, dostajesz rasowe, sportowe osiągi i wrażenia. Nie męczysz się, a odczuwalna prędkość jest o jakieś 100km/h niższa niż ta, z którą pędzisz w rzeczywistości. Uwaga, to zdradliwe. Tak naprawdę to samochód idealny w specyficznym tego słowa znaczeniu. Odnajdzie się w nim zarówno profesjonalny kierowca, który będzie w stanie wykorzystać jego możliwości do ostatniej kropli paliwa, ale za kierownicą równie dobrze będzie czuł się totalny laik. Nie chcę powiedzieć, że to auto dla idiotów, ale prowadzenie jest tak pewne, że naprawdę, ale to naprawdę trzeba się starać, żeby auto w zakrętach zrobiło coś, czego się nie spodziewasz. Mi się nie udało, a testowe zakręty próbowałem pokonywać na różne sposoby.

Konfiguracja wnętrza jest tak dowolna, jak sobie tylko zamarzysz. Przeszycia, obszycia, kolory, akcenty. Do wyboru, do koloru. I od twojej wyobraźni tylko zależy, jak długo będziesz czekał na swoją Panamerę. Im bardziej zaszalejesz, tym dłużej poczekasz. W jednym z modeli środek był całkowicie brązowy, może nawet lekko za bardzo. Na początku się dziwiłem i podchodziłem sceptycznie, ale gdy chwilę później wskoczyłem do Panamery ze „zwykłym” czarnym wnętrzem nagle wydawała się ona… za zwykła. O ile tak to można nazwać.

Przy okazji premierowych jazd hybrydą, Porsche pokazało i dało się przejechać po raz pierwszy także swoim nowym wynalazkiem. Dla wielu dość dziwnym, bo mowa o Porsche Panamera… kombi, czyli fachowo nazywanym Sport Turismo. Gdy pierwszy raz usłyszałem o tym pomyśle, zrobiłem zdziwioną minę i byłem nastawiony nieco sceptycznie. W teorii to po prostu niezły dziwoląg. Nie dość, że mowa o Panamerze, czyli luksusowej limuzynie, która sama w sobie ze względu na tył może być odbierana jako kombi, to tutaj faktycznie zrobiono z niej jeszcze bardziej kombi. O dziwo, w rzeczywistości nie ma szoku. Gdy oba modele (zwykły i Sport Turismo) stoją obok siebie, różnica w „tyłkach” jest wyraźnie zauważalna. Jednak, gdy samo Sport Turismo mknie po ulicy, stawiam hipotezę, że niewprawione oko nie zauważy nawet, że to inna Panamera.

Model sam w sobie nie jest brzydki. To po prostu Panamera z nieco większym tyłem. Zresztą spójrzcie sami. Jeśli chodzi o właściwości jezdne i kwestie wyposażenia, mamy tutaj do dyspozycji wszystko to, co w zwykłej Panamerze. Nowością jest system siedzeń z tyłu. Po raz pierwszy Panamera nie musi być limuzyną w wariancie 2+2. Tutaj opcjonalnie z tyłu możemy dostać zestaw 2+1, czyli zrobić z niego pełnowymiarowe pięcioosobowe auto. Wtedy po prostu znika środkowy panel pomiędzy dwoma fotelami, a zamiast niego dostajemy jedno miejsce więcej. Nie będzie może wygodnie dla trzech dorosłych osób z tyłu, ale dzieciaki wejdą.