Tak wyglądała polska rzeczywistość w chwili zamknięcia Tomasza Komendy do więzienia. To był kompletnie inny świat

Maj 2000 roku, miesiąc aresztowania Tomasza Komendy był dość ciepły. Temperatury we Wrocławiu osiągały nawet 30 stopni Celsjusza. Polska dopiero od roku była w strukturach NATO, a Unia Wolności już za chwilę miała opuścić koalicję tworzoną z Akcją Wyborczą Solidarność. Na czele rządu stał wówczas Jerzy Buzek, szykowała się reelekcja Aleksandra Kwaśniewskiego na urząd Prezydenta RP. Usilne próby rządzących coraz bardziej przybliżały Polskę do Unii Europejskiej, choć do 1 maja 2004 musiało upłynąć jeszcze sporo czasu.

Na samochodach coraz częściej można było zobaczyć białe tablice rejestracyjne, które zostały wprowadzone z dniem 1 maja. Nieczęsto mogliśmy jednak chwalić się nimi za granicą, ponieważ do strefy Schengen mieliśmy jeszcze całe 7 lat. Transgraniczny przepływ ludzi, towarów i usług był mocno ograniczony. By wybrać się do Niemiec, Czech, czy na Słowację potrzebowaliśmy paszportu. Nie wystarczył sam dowód osobisty, dzięki któremu dziś możemy śmiało wybrać się na drugi koniec Europy.

Smartfony? W maju 2000 nie było nawet mowy o kolorowym wyświetlaczu, a co dopiero o dużej na kilka cali, sterowanej dotykiem powierzchni. Pomyślcie, że współczesny symbol nieśmiertelności - kultowa Nokia 3310, w maju nie była jeszcze wówczas dostępna dla masowego odbiorcy. Na tę chwilę trzeba było poczekać do 1 września. Prym wiodły takie sieci komórkowe jak Plus, Era oraz Idea. Tę ostatnią reklamował sam Adam Małysz, kolejny wielki bohater tamtego okresu.

Jeśli mowa o sporcie, należy pamiętać kontrowersje związane z powołaniem do reprezentacji narodowej Emmanuela Olisadebe. Pierwszy czarnoskóry piłkarz do kadry Jerzego Engela ostatecznie dołączył w czerwcu 2000. Miesiąc wcześniej w Lubinie doszło do jednej z największych rasistowskich afer w historii polskiej piłki. Grający dla warszawskiej Polonii Nigeryjczyk został wówczas obrzucany bananami przez kiboli Zagłębia.

Miejski pejzaż wyglądał zupełnie inaczej. Drogi trzęsły się od cholernie głośnych Ikarusów. Niewiele miast mogło pochwalić się używanym Neoplanem z niemieckiego demobilu, czy nowym Solarisem Urbino z hydraulicznie sterowaną podłogą. Wkręcający się w coraz bardziej popularny w Polsce rap młodzi ludzie od stóp do głów odziewali się w ciuchy Moro Sport, Player One’a, czy Mass Denim. Hip-hopowa kultura wychodziła z klatek i osiedli, Kaliber 44 dostał Fryderyka za album "3:44".

Zaczynaliśmy otrząsać się po pstrokatych i szalonych latach 90., wieczory spędzając na dyskotekach tętniących muzyką Brathanków, Britney Spears i Enrique Iglesiasa. Na listach przebojów królował "Beautiful Day" U2 i "Corazon Espinado" Carlosa Santany. W Polsce świetnie przyjęła się moda na "Czerwone korale".

Wiele się zmieniło, to fakt. A wyobraźcie sobie teraz, że zasypiając w wiosennej rzeczywistości maja 2000 roku budzicie się nagle w pędzącym jak pocisk roku 2018. Życie stało się szybsze i niektórym trudno przystosować się do nowego rytmu. Ludzie starsi mają z tym ogromny problem. A co dopiero wypuszczony w czwartek na wolność Tomasz Komenda, który przez prawie dwadzieścia lat nie widział nic poza twarzami strażników więziennych i pozostałych osadzonych.

Z tego co Komenda mówił w wywiadzie dla "Uwagi", na razie brat uczy go obsługi telefonu. Od czegoś trzeba zacząć i tylko pan Tomasz wie, jak trudne będzie dla niego ponowne nawiązanie łączności ze światem.