Przemysław Saleta: Z jedną nerką też można żyć pełnią życia [wywiad]

Najtrudniejszy moment wtedy przespałem. Potem obudziłem się w euforycznym nastroju, bo byłem pod wpływem leków i miałem „jazdy”. Pamiętam, że 5 grudnia, jak położyłem się do szpitala, ważyłem 110 kilogramów. Wyszedłem 21. lub 22., ważąc 93 kilo. Buty były dla mnie ciężkie. W Nowy Rok po raz pierwszy po tym wszystkim byłem na siłowni. Dźwigałem ciężarki po 3 - 4 kg i nie było z nimi tak łatwo.

Patrzę na to inaczej. Prowadzę bardzo aktywny tryb życia, wkrótce, mam nadzieję, będzie walka z Andrzejem Gołotą, i pokazuję tym samym, że z jedną nerką też można normalnie funkcjonować. Że z jedną nerką też można żyć pełnią życia. U nas jest tak mało przeszczepów rodzinnych, bo ludzie się boją, że jak oddadzą nerkę, to będą mieć wiele ograniczeń. Nie chcę być jakąś ikoną czy twarzą tego ruchu. Ale chciałbym, by tych przeszczepów było dużo, dużo więcej. Bo każdego z nas może w każdej chwili spotkać jakieś nieszczęście i sam może potrzebować przeszczepu.

Zdrowie jest ważne. Ale jak na coś nie mamy wpływu? Ktoś pali trzy paczki papierosów dziennie i na nic nie choruje. A ktoś w ogóle nie pali, a nagle dostaję kartkę z wynikami badań i okazuje się, że ma raka płuc.

W Boga?

Może to banał, ale zrozumiałem wtedy, że trzeba robić w życiu to, co się chce robić. I nie odkładać tego na później. Bo tego później może już nie być. Jak ktoś cię irytuje, to nie warto z nim spędzać czasu. Nie mamy niestety nieograniczonego czasu tutaj. Wszystko może się skończyć w każdej chwili i zupełnie nieprzewidywalnie.

Trochę tak.

Czyli gdy zdobywałem mistrzostwo świata w kickboxingu, miał pan trzy lata. Nie może pan tego pamiętać.

Nigdy nie miałem drygu do tańca. Nie lubiłem go. Wie pan, co mi się podobało? Adrenalina, występy na żywo. To był taki specjalny rodzaj stresu, podobny do tego przy walce.

A jak według tej książki powinien zachować się prawdziwy Przemek Saleta, gdy ktoś go zaczepia?

To jest telewizja, specyficzny koncept programu. Czemu Doda była w jury? Przecież nie dlatego, że ma jakieś pojęcie o łyżwach. Nie wie pewnie nawet, czym różni się jeden skok od drugiego, ja zresztą też nie wiem Miała budzić kontrowersje swoimi stwierdzeniami. Myśli pan, że mi było przykro, gdy mnie krytykowała? Nie, wcale. Przecież wiem, że nie potrafię jeździć na łyżwach. Bawiły mnie te jej słowa. Nie miałem się za co obrażać.

Nie, nie było.

Nie pamiętam. Ale w tamtych dziwnych czasach startowałem w różnych tego typu konkursach. Po polsku i po rosyjsku. Wiadomo jaką poezję się recytowało. W czasie jednego z nich deklamowałem Broniewskiego. Tylko już nie pamiętam tytułu.

"Kłaniam się rosyjskiej rewolucji, czapką do ziemi po polsku".

Siłę staram się czerpać przede wszystkim z siebie. Każdy ma w życiu lepsze i gorsze momenty. Ma chwilę, kiedy wydaje się, że wszystko mu się wali na łeb. U mnie wychodziła wtedy natura sportowca. Kłopoty? Potraktuję to jako wyzwanie. Nie jestem człowiekiem, który potrzebuje wkoło siebie doradców. Chwilę pomyślę i sam będę w stanie podjąć odpowiednią decyzję.

Oczywiście, że z Gołotą.

Wiem, czytałem (śmiech).

Bo tam był cały Marcin. Człowiek, który w mediach udaje kogoś innego niż jest.

Na pewno nie jest wojownikiem, na którego się kreuje. Agresja wynikająca ze strachu i zero charakteru. Dlatego w prawdziwych walkach tak szybko się poddaje. Znawcą boksu też nie jest.

No właśnie - przy wszystkich proporcjach. Zresztą wystarczy spojrzeć na jego rekord i przeanalizować z kim walczył.

Najman potrafi sobie wytłumaczyć wszystko. I zapewne tylko dlatego jest w stanie jeszcze spojrzeć w lustro W środowisku sportów walki nazwisko Najman jest synonimem nieudacznictwa. Zresztą wystarczy spojrzeć ile jest różnych żartów na jego temat w internecie.

Dokładnie. Ostatnio Marcin miał organizować galę w Ełku. Parę dni temu galę odwołano. Wie pan dlaczego? Powstał już dowcip: bo Najman wszedł do Urzędu Miasta w Ełku, zapukał w drzwi, a panie myślały, że odklepał i galę odwołały.