Sprzedaje kurczaki pod dyskoteką, zarabia 40 tysięcy miesięcznie. Chcesz mieć kasę, wyzbądź się ambicji?

W swoim wpisie na blogu Kaźmierczak przekonuje, że glazurnicy, ogrodnicy czy posadzkarze bardziej się szanują niż "elity" z reklam i mediów. Bo pan od remontów wykonuje konkretną robotę, za którą dostaje konkretną zapłatę i to on, jako specjalista, ustala warunki. Nikt mu nie mówi, żeby "najpierw zaprezentował swoje możliwości i potencjał”, a dopiero potem, ewentualnie, dostanie pracę. Kaźmierczak obala też mit, jakoby branża reklamowa i media to byli sami bogacze - wręcz przeciwnie, osoby stamtąd obstawiają się drogimi gadżetami, ale często żyją na kredytach.

Wygłodniali imprezowicze, jak mówi mi właściciel jednego z takich ruchomych przybytków gastronomicznych, potrafią na jedzenie wydawać ostatnie pieniądze. – My na wiosnę i lato potrafimy zarobić na czysto, w ciągu jednej nocy, nawet kilka tysięcy złotych, a rzadko kiedy stoimy dłużej niż do 3 w nocy – słyszę.

Cała sztuka polega na tym, żeby wiedzieć, gdzie stać. Najłatwiej zarobić pod miejscami dla hipsterów, "młodej warszawki". – Oni przestali się przejmować tym, co ludzie pomyślą, że na imprezie ktoś z zacięciem wcina hot-doga czy cokolwiek innego – zdradza mój rozmówca. Ustawienie "pospolitego" jedzenia przy "burżujskich" klubach to fatalny pomysł z dwóch powodów: po pierwsze, wszyscy ich bywalcy boją się o swoje drogie ubrania. Po drugie, bo wstydzą się przed innymi znajomymi, że jedzą "z budy", a nie gdzieś w drogich knajpach. Zdecydowanie więc lepiej jest stawiać na studenckie miejsca i "wyluzowane", a nie tam, gdzie przyjeżdża się imprezować w garniturze.

Jakim cudem 3 osoby mogą na tym aż tyle zarabiać? To proste: Daniel działa w podwarszawskich miejscowościach, dużych willach, gdzie zapracowanym korpo-managerom albo prezesom po prostu nie chce się tego wszystkiego robić. – Jeden facet za samo grabienie i wywożenie liści płacił nam 1500 złotych. Dla nas trzech to było półtorej godziny roboty. W ciągu weekendu wystarczy "obskoczyć" kilku takich klientów i

możesz przez tydzień nie pracować – chwali się 25-latek. Oczywiście, jego praca nie należy do najlżejszych, ale chwali sobie że przynajmniej pracuje na świeżym powietrzu. – Dzięki temu jesteśmy całkiem sprawni, bo to fizyczna robota – podkreśla Daniel.

Tego, że sprząta innym ludziom ogródki albo składa im huśtawki ogrodowe, się nie wstydzi. Jak mówi, pieniądze mu to rekompensują. Studiów nie skończył, bo i po co? – Już mamy wystarczająco dużo kasy, żeby trochę rozbudować firmę. Może zatrudnimy jakiegoś ogrodnika, żeby można było oferować szersze usługi – planuje. Koszty trzyma na minimalnym poziomie: płacą tylko za utrzymanie samochodu, w tym benzynę, jakiś czas temu kupili trochę własnego sprzętu. Ale grabie przecież nie rozpadną się po 2 latach, więc to inwestycja długotrwała. Co prawda w zimie przychodzi posucha, ale Daniel oszczędza. – Po prostu nie szaleję – stwierdza. Podpytuję go o rekordowy miesiąc. Mój rozmówca nie chce tego zdradzić, mówi tylko: – Wtedy wymieniliśmy auto na nowsze.

W końcu znaleźliśmy "specjalistę", który operował właśnie w tym rejonie. Tanio nie było, ale lepiej tak, niż w ogóle, szczególnie, że czas goni. W efekcie za wywóz trzech kontenerów śmieci zapłacił niebagatelną sumę 1500 złotych. Czyli – pięćset od kontenera. Ponieważ panowie od gruzu – a było ich dwóch – byli bardzo uprzejmi i rozmowni, z zawodowej ciekawości postanowiłem podpytać, czy taki biznes w ogóle się opłaca. Zauważyłem bowiem, że jeden z panów – ewidentnie mózg "firmy" – nie odkłada komórki, ba, telefon mu się urywa. Wniosek z rozmowy był prosty: po nas gruzownicy mają jeszcze umówione co najmniej 5 kolejnych osób, na takie same duże roboty. W jeden dzień "golą" w ten sposób 10 tysięcy złotych. Oczywiście, w jednym sezonie będzie 100 takich klientów, a w innym 70, ale gruzownik nie narzekał. – Ja już na godną emeryturę odłożyłem - podkreślał. A nie miał jeszcze 30-tki na karku.