Reklama.
"Senator Rulewski podskakuje" – napisał jeden z komentatorów na Twitterze. Tak określił decyzję senatora, który po pięciu latach pracy w senackiej komisji odchodzi na znak protestu. Rulewski nie szczędzi gorzkich słów krytyki pod adresem ministra finansów, szefa komisji oraz pracy całej Izby.
Nie dyskutowano nad zgłaszanymi poprawkami, a senatorowie mieli jedynie podnosić rękę „za” i „przeciw” CZYTAJ WIĘCEJ
Były już członek komisji rodziny i polityki społecznej w sposób bardzo odważny mówi o manipulacjach i skostniałych procedurach, które zwykłych senatorów zamieniają w maszynki do głosowania. O Mieczysławie Augustynie, swoim partyjnym koledze i szefie wspomnianej komisji, mówi w wywiadzie dla Stefczyk.info:
Dopuścił się manipulacji wokół dwóch ustaw. Stało się to nie po raz pierwszy, ale w tym przypadku zostało dość zgodnie ocenione. Chodzi o ludzi dotkniętych przez los, którzy sami sobie nie mogli pomóc – naznaczonych kalectwem. Manipulacja polegała na tym, że nie pozwolono nam się pochylić nad tymi projektami. W trakcie prac pan przewodniczący tak manipulował czasem i przebiegiem obrad, żeby uniemożliwić jakąkolwiek naszą ingerencję w ustawy. Pominięto oczywiście konsultacje ze środowiskami niepełnosprawnych. Wręcz okłamano nas, że rzekomo on uzyskał od nich zgodę na dalsze prowadzenie projektu. Przed chwilą to sprawdziłem. Ci ludzie protestują i jasno mówią, że nikt z nimi niczego nie konsultował. CZYTAJ WIĘCEJ
Senator ujawnia zwyczaje, które towarzyszą pracy w senackich komisjach. Według Rulewskiego, praca senatorów stanowi jedynie zasłonę dymną, a decyzje konsultowane są z "najwyższą półką". Rulewski nie precyzuje, jakie nazwiska się za tym kryją, ale twierdzi, że "dziwne zwyczaje panują teraz w Platformie".
Jan Rulewski - senator PO jako facet z zasadami. ;-) Pytanie na ile wiarygodny? ;-) Warto zapamiętać. CZYTAJ WIĘCEJ
Senator wskazuje na patologie, które przebiegają jego zdaniem na linii Platforma Obywatelska – Senat. Rolę gwaranta procesów demokratycznych, jaką miała pełnić Izba Wyższa, nazywa "złudzeniem". Komisję senacką, w której pracował przez pięć lat, określa "delegaturą rządu".
Jego ciężka praca nie przynosiła efektów
Jego ciężka praca nie przynosiła efektów
Senator Jan Rulewski nie jest jedyną osobą, która 30 listopada pożegnała się z komisją rodziny i polityki społecznej. Nie działa w niej już również prof. Alicja Chybicka. Senator podkreśla jednak, że jej decyzja miała zupełnie inne podłoże, niż w przypadku Jana Rulewskiego. – Mam pod opieką we Wrocławiu dwa tysiące dzieci i nie jestem senatorem etatowym. Poprosiłam więc marszałka Senatu, aby zwolnił mnie z pracy w komisji – wyjaśnia.
Rzeczy które proponował nie znajdowały uznania. Wiem, że pozostali członkowie komisji szalenie żałują, że opuścił ich grono.
Senator Chybicka zupełnie inaczej ocenia pracę w komisji kierowanej przez Mieczysława Augustyna. – Moja współpraca z szefem komisji przebiegała bardzo dobrze – wspomina Chybicka. Prezes Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego wskazuje jednocześnie, z czego mogła wynikać decyzja Jana Rulewskiego. – On bardzo ciężko pracował, przygotowywał istotne poprawki, siedział w przepisach. To niezwykle charyzmatyczny człowiek i pracuś. Widocznie czuł się niezadowolony z tego, co osiągnął, pomimo swojej ciężkiej pracy – wyjaśnia Alicja Chybicka.
Senator Chybicka nie podziela opinii o marginalnej roli senatorów, których działanie ogranicza się jedynie do podnoszenia ręki za lub przeciw. – Ja nie czułam się maszynką do głosowania. Mam zaufanie do tego, co robi Mieczysław Augustyn. Szkoda, że Janowi Rulewskiemu nie wychodziły jego starania i ciężka praca. Rzeczy, które proponował nie znajdowały uznania. Wiem, że pozostali członkowie komisji szalenie żałują, że opuścił ich grono. Sama osobiście bardzo go lubię, szanuję i cenię – mówi senator Alicja Chybicka.
Senator PiS: "Jasiu ma rację"
Senator Stanisław Kogut z Prawa i Sprawiedliwości także nie może pogodzić się z odejściem Rulewskiego z komisji. Choć są z innej opcji politycznej, Kogut nie szczędzi słów pochwały dla zawiedzionego parlamentarzysty. – Znam go od lat osiemdziesiątych i mogę powiedzieć, że nigdy nie zmienił zdania. Zawsze pomagał ludziom najsłabszym. Powiedziałem na plenarnym zgromadzeniu, że to jeden z najlepszych ekspertów ds. społecznych w Europie. Takich ludzi trzeba pielęgnować, a nie pozwalać im odejść – mówi Kogut.
Czytaj także: Jarosław Gowin dla naTemat: Czy widziałem wściekłego Donalda Tuska? A znacie człowieka, który czasami się nie wścieka?
Czytaj także: Jarosław Gowin dla naTemat: Czy widziałem wściekłego Donalda Tuska? A znacie człowieka, który czasami się nie wścieka?
Według senatora PiS, przewodniczący komisji powinien wyciągnąć wnioski z decyzji Rulewskiego. – Sam się od niego wiele nauczyłem. Wiele mu obiecywano w komisji, a później okazywało się, że wychodziło inaczej. Jestem z innej opcji, ale szczerze boleję, że taki człowiek odszedł z komisji – mówi senator PiS. Kogut dodaje także, że wszelkie decyzje w Platformie są obecnie podejmowane "pod Rostowskiego", który szuka oszczędności.
Senatorowie PiS chcieli stanąć w obronie Jana Rulewskiego i solidarnie opuścić komisję. Ostatecznie jednak zdecydowali się zostać, aby dalej wypełniać powierzone im zadania. – Popieram w 80 procentach to, co powiedział Rulewski. Przewodniczący powinien łagodzić spory i prowadzić dialog. Gdybym mógł, uczyniłbym go przewodniczącym komisji – mówi senator Stanisław Kogut.
Senator nie ma nic do powiedzenia
Ale czy Jan Rulewski nie powiedział głośno tego, o czym i tak wszyscy wiedzą? – Senator Rulewski opisał rzeczywistość – uważa politolog Jacek Zaleśny. – Przeprowadzone badania wskazują, że 80 procent posłów wykazuje frustrację z powodu relacji między nimi a klubem i liderami partii, z których się wywodzą. Twierdzą, że są jedynie trybikiem w maszynie. Ich zadaniem jest podniesienie ręki we właściwym momencie – przytacza politolog.
Z wypowiedzi senatora Rulewskiego wylewa się żal. Ten człowiek czuje, że nie jest nikomu potrzebny. Jedyne czego się od niego oczekuje to, aby był na sali i we właściwym momencie wciskał odpowiedni guzik. Nawet to, który guzik ma nacisnąć, nie jest jego decyzją.
Według Jacka Zaleśnego, senatorowie nie mogą w Polsce zdziałać praktycznie nic. – Aby senator mógł coś zgłosić, musi uprzednio zapytać o zgodę Rady Ministra, która kontroluje przebieg procesu ustawodawczego. Taka jest praktyka postępowania. Senator sam z siebie nie może zgłosić poprawki, bo to wiązałoby się z ewentualnymi karami nakładanych na nieego przez klub – zauważa Zaleśny.
Od senatora oczekuje się jedynie tego, aby popierał projekty rządowe. – Deputowani muszą bezrefleksyjnie głosować nad projektami rządowymi. Tego oczekuje od nich Rada Ministrów, szef klubu parlamentarnego. Rząd nakazuje, parlamentarzysta wykonuje – komentuje Jacek Zaleśny. "Najwyższa półka", o której mówi rozżalony Senator Rulewski, to właśnie członkowie rządu.
Rulewski nie był nikomu potrzebny
Politolog Jacek Zaleśny wskazuje, że ta sytuacja wynika z naszego systemu parlamentarnego: z roli jaką odgrywają liderzy partyjni w kształtowaniu zachowań członków klubu parlamentarnego. Dodatkowo, rola Senatu od samego początku jego przywrócenia w 1989 r. budziła kontrowersje. W Polsce zarówno co do trybu wyboru jak i sposobu działania jest on na tyle podobny do Sejmu, że jego istnienie w przyjętym kształcie ustrojowym budzi wątpliwości.
Senat reprezentuje te same duże grupy społeczne co Sejm. Większość polityczna, jaka kształtuje się w Senacie jest podobna do większości politycznej występującej w Sejmie. – Senat powinien różnić od Sejmu trzema czynnikami. Trybem kreacji, (aby reprezentował kogoś innego niż Sejm), sposobem działania i zadaniami W przypadku Polski te dwa pierwsze elementy są podobne dla obu izb parlamentu – zauważa dr Jacek Zaleśny.
Czytaj także: Platforma pozbędzie się Jacka Żalka? Klub musi tylko znaleźć kogoś na jego miejsce
Czytaj także: Platforma pozbędzie się Jacka Żalka? Klub musi tylko znaleźć kogoś na jego miejsce
Politolog rozumie decyzję sfrustrowanego senatora, który postanowił nie godzić się dłużej na bycie systemową marionetką. – Z wypowiedzi senatora Rulewskiego wylewa się żal. Ten człowiek czuje, że nie jest nikomu potrzebny. Jedyne czego się od niego oczekuje to, aby był na sali i we właściwym momencie wciskał odpowiedni guzik. Nawet to, który guzik ma nacisnąć, nie jest jego decyzją. Senator dostaje instrukcję, na której ma precyzyjnie wskazane, jak ma głosować w danej sprawie. Dla kogoś tak doświadczonego politycznie i z takim życiowym dorobkiem, jak senator Jan Rulewski, to może być frustrujące – podsumowuje dr Jacek Zaleśny.