Reklama.
Reklama.
Reklama.
Dla sprawy nie boi się zanurkować w śmieciach. Sławomir Jastrzębowski, naczelny "Super Expressu"
"Super Express" pod wodzą Sławomira Jastrzębowskiego dorobił się wielu nagan od Rady Etyki Mediów, naraził się wielu politykom, gwiazdom, a nawet policji. Naczelnego nie wzruszają jednak zarzuty o brak szacunku i tolerancji, o łamanie etyki dziennikarskiej. Być może dlatego, że zdaniem wielu kolegów po fachu, naczelny "Super Expressu" ma bardzo relatywne podejście do etyki i moralności. Sam zainteresowany twierdzi, że innej pracy by nie wybrał, bo "kocha tabloidy".
Reklama.
Sławomir Jastrzębowski nie ma najlepszej opinii w środowisku mediów. I najwyraźniej wcale mu na tym nie zależy, bo swoim zacięciem i determinacją wywalczył sobie stanowisko redaktora naczelnego "Super Expressu".
Relatywnie moralny
Relatywnie moralny
Jastrzębowski urodził się w 1968 roku. Skończył łódzkie Technikum Elektryczne, a w 1994 polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim. Karierę dziennikarską zaczynał w Łodzi, gdzie pracował między innymi, jako dziennikarz śledczy. W 2003 roku przeniósł się do "Faktu", gdzie szybko awansował na szefa działu Wydarzeń, a później na wicenaczelnego. W 2007 roku przeszedł do "Super Expressu", gdzie zaproponowano mu stanowisko redaktora naczelnego.
W środowisku medialnym ma opinię cynika. Mówi się, że szybką karierę zawdzięcza brakowi skrupułów. To za rządów Jastrzębowskiego "Super Express" opublikował na okładce zdjęcie pułkownika Przybyła w kałuży krwi.
Naczelny "SE" wsławił się również opublikowaniem taśm o senatorze Krzysztofie Piesiewiczu, których ujawnieniem polityk był szantażowany, a które miały dowodzić, że senator posiadał i zażywał narkotyki. Piesiewicz zaprzeczył, żeby do takiego wydarzenia doszło i zawiadomił prokuraturę, że padł ofiarą szantażystów. Ujawnienie nagrań bardzo ostro skrytykował wówczas rzecznik praw obywatelskich Janusz Kochanowski. "W tym przypadku dziennikarską rzetelność zastąpiła pogoń za sensacją i skandalem" – napisał Janusz Kochanowski.
Innego zdania był Jastrzębowski, który stwierdził, że materiał był rzetelny i prawdziwy.
Innego zdania był Jastrzębowski, który stwierdził, że materiał był rzetelny i prawdziwy.
Kalka "Faktu"
Dawni współpracownicy Jastrzębowskiego uważają, że przechodząc z "Faktu" do "Super Expressu", redaktor zaczął tworzyć kopię tej pierwszej gazety.
– Przeniósł się z częścią ekipy faktowej i robił kalkę "Faktu". Ten sam mechanizm planowania i tworzenia gazety. Ignorował pracowników, którzy byli już w "SE" i ich wcześniejsze ustalenia z poprzednimi szefami. To człowiek, który na zebraniu hucznie mówi jedno, a później robi drugie – wspomina jeden z dziennikarzy "Super Expressu", który odszedł z gazety niedługo po przyjściu Jastrzębowskiego – Awansował tylko swoich kolegów z "Faktu, to im dawał najlepsze zajęcia. Po za tym kręgiem nie wiedział nawet, z kim pracuje. Zdarzało się, że dziennikarzy z kilkunastoletnim stażem wysyłał na sondę do sklepu – dodaje dziennikarz.
Sam Jastrzębowski w rozmowie z naTemat przyznaje, że przejście do "Super Expressu" było ogromną szansą. – Nie chodziło o żadne konflikty w "Fakcie". Nie było mi tam źle. Po prostu między byciem zastępcą naczelnego, a byciem naczelnym jest ogromna przepaść. Chodzi przecież o odpowiedzialność za całą gazetę. Taki pociąg przyjeżdża raz w życiu. Postanowiłem zaryzykować. Mija pięć lat i nie żałuję tej decyzji – zapewnia naczelny "SE".
Redaktor naczelny konkurencji – dziennika "Fakt" – Grzegorz Jankowski, nie chciał nam nic powiedzieć o dawnym redakcyjnym koledze. Z kolei Paweł Lisicki, redaktor naczelny "Uważam Rze", w którym pojawiają się felietony naczelnego "SE", stwierdził w rozmowie z naTemat, że Sławomir Jastrzębowski, jako redaktor naczelny radzi sobie bardzo dobrze. – Osobiście nie przepadam za tabloidami, ale w swojej kategorii Jastrzębowski tworzy spójny produkt. Prawicowy tabloid o sprecyzowanych poglądach. Przykuwający uwagę i atrakcyjny dla czytelnika – uważa Paweł Lisicki.
Chętnie atakuje kolegów po fachu
W opinii niektórych współpracowników jest pyszałkiem i arogantem. – Zawsze podkreślał, że jemu się wszystko udaje. Nigdy nie dopuszczał możliwości porażki – zaznacza były współpracownik – Nie oznacza to jednak, że jest chamem, który pomiata ludźmi. Trzyma fason i jest uprzejmy. Dobrze się ubiera, ma drogie ciuchy i najlepsze okulary. Jest bardzo sprytny i inteligentny. Bardzo szybko się uczy – dodaje dziennikarz. W jego opinii, to właśnie te ostatnie cechy i brak skrupułów sprawiły, że Jastrzębowski zaszedł tak daleko.
Za przekraczanie "granic etyki dziennikarskiej oraz łamanie zasady szacunku i tolerancji" "Super Express" pod jego wodzą dostał kilka nagan od Rady Etyki Mediów.
– "Super Express" był bohaterem wielu naszych oświadczeń i interwencji – przyznaje Ryszard Bańkowicz, przewodniczący Rady Etyki Mediów.
Samemu Jastrzębowskiemu proces wytoczyła nawet policja za felieton po nieudanym ataku antyterrorystów w Katowicach, którym opisywaliśmy w naTemat. – Potępiliśmy język użyty przez redaktora naczelnego "Super Expressu" w tym komentarzu – dodaje Bańkowicz.
To Jastrzębowskiego jednak nie wzrusza, bo jak twierdzi, Rada Etyki Mediów to grupa ludzi bez nazwisk, którzy nie rozumieją współczesnych mediów. – Zadaniem dziennikarza jest bronienie obywatela przed instytucjami państwowymi, które go krzywdzą. W tym przypadku byli to antyterroryści, którzy skatowali niewinnych ludzi. Tych ludzi trzeba było bronić, a policjantów napiętnować – zaznacza Jastrzębowski.
Przyznaje jednak, że jego język był ostry, chociaż nie ostrzejszy niż innych publicystów. – W ich przypadku Rada Etyki Mediów nie interweniowała. To amatorzy, którzy nie rozumieją współczesnych mediów – dodaje.
Chętnie atakuje również kolegów po fachu. Tomasza Lisa nazwał kiedyś "prawdziwą zakałą polskiego dziennikarstwa", a Jarosława Kuźniara "szołmenem i nowoczesnym kołtunem".
Naczelny ma co najmniej lekceważące podejście do dziennikarzy internetowych. W jednym z felietonów w "Press", opisując swój codzienny poranek, napisał:
Cyniczny ideowiec
Nie kryje również swoich skrajnych poglądów. Uważany jest za prawicowca, ale w opinii niektórych dziennikarzy, nie ideowca, a cynika. Bronił krzyża w Sejmie, nazywając jego przeciwników, w tym Janusza Palikota "wydrzygębami".
Ta miłość i wspólne dobro wydają się jednak dosyć sprzeczne z linią jego gazety. Szczególnie, kiedy na okładce "SE", nie bacząc na uczucia rodziny, opublikowano zdjęcie pułkownika Przybyła po próbie samobójczej. Jastrzębowski zapytany o okładkę "skąpaną we krwi" nie uważa, żeby przekroczono granice.
– Ta próba samobójcza to była kompletna farsa. Pułkownik zrobił sobie co najwyżej piercing policzka. To był dramat ewentualnie tragikomedia, ale żadna tragedia i nieszczęście. Szkoda, że REM nie interweniuje, kiedy "Gazeta Wyborcza" publikuje zdjęcie zakrwawionego dziecka, albo World Press Photo pokazuje takie, gdzie trup ściele się gęsto – mówi w rozmowie z naTemat Jastrzębowski.
O rzetelności i moralności można również dyskutować w przypadku niedawno opublikowanego tekstu o żonie zmarłego Andrzeja Łapickiego, która wyrzuciła na śmietnik jego rzeczy. Dziennikarze "SE", żeby przygotować materiał musieli z kosza wyłowić worki śmieci, a później je dokładnie przeszukać.
Poruszyliśmy ten temat również w naTemat, zwracając uwagę na problem prawa do spuścizny po wielkich artystach. Zostaliśmy przez naszych użytkowników bardzo skrytykowani za powołanie się na "brukowca" i "śmieciowego newsa".
Jastrzębowski, jak wielu publicystów prawicowych mediów gardzi poprzednim ustrojem. Jaruzelskiego w jednym z felietonów nazwał "starcem nad grobem".
Jastrzębowskiego nie zniechęcają ani nagany Rady Etyki Mediów ani zarzuty o brak skrupułów.
– Każdy ma swoich wrogów. Trzeba robić swoje i nie zwracać uwagi na to, co mówią inni – podkreśla w rozmowie z naTemat naczelny "SE" – Kocham tabloidy, tabloidy są jak życie. Poruszają wszystkie płaszczyzny życia – radość, smutek, tragedię i szczęście. Nigdy nie wyobrażałem sobie innej pracy. Praca w tabloidzie to najlepsze, co się może człowiekowi przydarzyć – zapewnia z mocą.
Reklama.
Pokazaliśmy prawdę o polityku. Trudną, ale prawdę. Zrobiłem to z poczucia obowiązku i uważam, że dziennikarze powinni tak robić.
Otwieram oczy przed szóstą. Zanim wyjdę z łóżka, sprawdzam w telefonie pocztę i co złodzieje z portali internetowych ukradli w nocy dziennikarzom...
Nawet dla ludzi niewierzących, ale myślących krzyż jest wielkim wspaniałym symbolem. Symbolem ostatecznego poświęcenia, oddania życia w obronie własnych szlachetnych poglądów. Nawet ludzie niewierzący przyznać muszą, że nauka Chrystusa, który głosił i wprowadzał w czyn coś tak niepojętego jak szacunek, ba, miłość do wrogów, że ta nauka jest ideałem, do którego dążyć powinniśmy dla wspólnego dobra. CZYTAJ WIĘCEJ
Kogo, starcze, nazywasz społeczeństwem? Zdegenerowanych esbeków na twojej i sowieckiej smyczy? Ogłupiałych przez lata twojej propagandy biednych ludzi, którzy mimowolnie wyrzekali się wolności? Nie, starcze. To nie jest polskie społeczeństwo. Ty o Polakach nie wiesz nic.