Kuba Błaszczykowski nie zagra z Anglią. Reprezentacja Polski posypała się jak domek z kart

Jakub Błaszczykowski był w życiowej formie. Na początku sezonu w Niemczech miał już na koncie trzy gole i trzy asysty. Na mecz z Anglią czekał. W dzisiejszym "Przeglądzie Sportowym" możemy znaleźć jego wypowiedź jeszcze sprzed feralnego niedzielnego zdarzenia. "Na pewnego nie będziemy jego faworytem. Ale historia pokazuje, że w sytuacjach, w których mało kto na nas stawia, potrafimy się zmobilizować" - mówił o meczu z Anglią, którego się już nie mógł doczekać.

Kluczowy w kluczowych meczach
W niedzielę, pod koniec pierwszej połowy, próbował dogonić piłkę. Nie zdołał. Źle stanął, widać było że poczuł ból, leżał, nie wstawał. Boisko opuścił na jednej nodze, podtrzymywany przez masażystę. Było widać, że nie jest w stanie stanąć na lewej nodze. Diagnoza wstępna - naderwane więzadło poboczne. Czyli prawdopodobnie około miesiąc rozbratu z futbolem.

Przypominam sobie najważniejsze mecze naszej reprezentacji w ostatnim czasie i w zasadzie w każdym z nich obecny był Błaszczykowski. Gol na początku meczu z Czarnogórą, do tego bramka w czasie półtoragodzinnych męczarni z Mołdawią. Z Rosją na Euro przepiękna bramka, z Grecją udział przy pierwszej w ogóle bramce strzelonej na Euro. Tamta akcja była zresztą charakterystyczna. Wziął w niej udział Kuba, wziął udział Łukasz Piszczek, do siatki trafił Robert Lewandowski. Zupełnie jak w meczach Borussii Dortmund.

Była moc na skrzydłach, teraz jej nie ma
Reprezentacja przyzwyczaiła nas do tego, że groźniejsza jest z prawej strony boiska. Bo tam jest właśnie ten automatyzm, trzech ludzi, którzy mogą grać ze sobą na pamięć. Piszczek wyprowadza piłkę, podaje do Kuby i rusza za akcją. Kuba ściąga na siebie rywala, przytrzymuje piłkę, odgrywa do Piszczka. Ten jest już przy polu karnym rywala, ma dużo miejsca. A tam na podanie czyha już Robert Lewandowski. Niestety, na Narodowym przeciwko Anglikom w tej całej maszynce zabraknie kluczowego ogniwa. Tego pośredniego, którego na pewno nikt nie będzie w stanie godnie zastąpić.

Jeszcze nie tak dawno mieliśmy kłopot bogactwa na skrzydłach. Teraz sytuacja na tej pozycji wygląda dramatycznie. Pewniak, kapitan Jakub Błaszczykowski nie zagra. Maciej Rybus leczy kontuzję, podobnie Sławomir Peszko. Adrian Mierzejewski jeszcze jakiś czas temu grał w Trabzonsporze, teraz siedzi na ławce. Jest jeszcze w Turcji Kamil Grosicki. Miał bardzo dobry ostatni sezon, w tym jest jeszcze bez gola.

Czytam, że na skrzydle może wystąpić Ludovic Obraniak i trochę się boję. Bo to piłkarz, który nie ma ani dryblingu, ani szybkości, przebojowości, nie potrafi za bardzo zagrać jeden na jeden. Do tego nie wyobrażam go sobie, jak na pełnej prędkości wraca za angielskim bocznym obrońcą pod własne pole karne.

Anglia najsłabsza od lat
Rozmawiałem niedawno z kolegą dziennikarzem, piszącym na co dzień o piłce angielskiej. - Pamiętasz tak słabą reprezentację Anglii? - spytałem. Odpowiedział, że nie. Ja też nie pamiętam. Pewnie trzeba by się było cofnąć do lat 1992-94, kiedy Anglicy najpierw bezbarwnie wypadli na mistrzostwach Europy w Szwecji, by potem w ogóle nie zakwalifikować się na mistrzostwa świata. Na polsko-ukraińskim Euro najpierw szczęśliwie awansowali z grupy, a w ćwierćfinale z Włochami zagrali świetne piętnaście minut, by potem na boisku nie istnieć. Coś jak ostatnio Wisła na Legii. Potem już tylko cudem dotrwali do rzutów karnych. Które na szczęście przegrali.

Przed meczem media będą pewnie wspominać spotkanie Polska - Portugalia na Stadionie Śląskim w Chorzowie, kiedy nikt na nas nie liczył, a jednak Ronaldo i spółkę pokonaliśmy 2:1. Przeczytamy pewnie teksty w stylu "teraz jest podobnie, może znowu się uda".