Joanna: Śpię w trumnie. "Rozmowy w Toku" Ewy Drzyzgi zmieniły się w rozmowy o kosmitach

Do programu Ewy Drzyzgi przychodzą coraz bardziej egzotyczni goście. Poszukiwania bohaterów do każdego odcinka nie są proste. Wystarczy spojrzeć na stopkę redakcyjną, żeby zobaczyć, że w tworzenie programu zaangażowanych jest wiele osób.

Za znalezienie bohaterów odpowiadają przede wszystkim dokumentaliści. Anna przez kilka miesięcy była dokumentalistką "Rozmów w Toku". – Dokumentalista dostaje temat i zaczyna szukać osób, które mogą wystąpić w programie. Umieszcza ogłoszenia w sieci, bierze książkę telefoniczną i dzwoni do przypadkowych ludzi, zakładów fryzjerskich, budek z kebabami. Pyta znajomych. Tak naprawdę dzwoni się byle gdzie – wspomina dziewczyna w rozmowie z naTemat. Na początku rozmowy nie podaje się oczywiście, że to ten program. Dokumentalista zadaje różne pytania, nie zawsze na samym początku pada to, które jest tematem programu. – Jak rozmowa jest miła i osoba pasuje do tematu czy przypadku, to podaje się wtedy, że to ten program i proponuje się występ w "Rozmowach w Toku". Dokumentalista ma ułożony przez producentów zestaw pytań i opracowuje je z gościem, który się zgodził wystąpić. Tak przygotowany "gość z kosmosu" jedzie do Krakowa. Pytania i to, co będzie mówił gość, otrzymuje również Ewa Drzyzga.

Anna przyznaje, że kiedyś goście zapraszani do programu byli poważniejsi. Później zastąpiono ich "kosmitami i wariatami". – Byli poważniejsi, ale to przecież nie jest program w prime timie. Jest kierowany do ludzi w konkretnym przedziale wiekowym, z mniejszych miast i z niższym wykształceniem – wyjaśnia była dokumentalistka talk-show.

Potwierdza to dr Kamila Tuszyńska, medioznawczyni z Uniwersytetu Warszawskiego. – 13 lat temu grupa odbiorców "Rozmów w Toku" była zdecydowanie młodsza. Oglądali program trochę dla śmiechu, a trochę z ciekawości, jak to życie innych wygląda. Dziś odbiorcami są przede wszystkim osoby pozostające w domach, bezrobotni, matki wychowujące dzieci, przeważnie osoby bez wyższego wykształcenia – mówi dr Tuszyńska.

Historie muszą coraz mocniej grać na emocjach wizualnych. Dotyczy to nie tylko wizerunku gości, ale i intrygujących podpisów. – Dawniej "Rozmowy w Toku" bazowały na wzruszających historiach, które budziły empatię widza. Ludzie ze łzami w oczach opowiadali o tragediach i problemach. Zdarzało się, że płakała również prowadząca rozmowę Ewa Drzyzga. Dziś to już nie wystarczy. Muszą pojawiać się chorobliwie otyłe osoby, dziwnie wyglądający ludzie i absurdalne podpisy – dodaje medioznawczyni.

Zdaniem ekspertki w przyszłości możemy się spodziewać fuzji "Rozmów w Toku" i "Ukrytej prawdy". – W pierwszym etapie mamy gościa na krześle, który jest w jakiś sposób przesłuchiwany, w drugim etapie dochodzą do niego inne osoby – bohaterowie dramatu, którzy zajmują stanowisko. W trzecim etapie wraz z bohaterami pojawiają się opowiadanie i nowe emocje – łzy, czasem krzyki. Taka forma będzie cieszyła się popularnością, dopóki się nie przeje – zaznacza dr Tuszyńska i dodaje: Z jednej strony nas ta historia nie dotyczy, ale mamy świadomość, że dzieje się gdzieś obok. Identyfikujemy się ze zwykłymi ludźmi, nie aktorami, bo wiemy, że występują tu prawdziwe osoby. Program Ewy Drzyzgi bazuje na historii ubranej w opowiadanie. Mimo zamiłowania do krótkich form, nadal lubimy, jak ktoś nam opowiada prawdę o "brutalnym życiu".