7 polskich filmów z 2014 roku, które warto mieć na DVD

W tym zestawieniu znalazły się dwa filmy poświęcone powstaniu warszawskiemu. Jednym z nich jest właśnie ten, o którym sam Alan Starski powiedział: "... nie oglądałem scenografii – widziałem prawdę.". I to jest ogromny atut tej produkcji, choć dobrych stron jest o wiele więcej. Film w całości powstał z materiałów archiwalnych, a co za tym idzie, przez 85 minut mamy niezwykłą okazję podglądać życie, jakie toczyło się 70 lat temu w Warszawie. “Gdzieś między barykadami toczyło się normalne życie. Musiało się toczyć, a my musimy to życie zobaczyć. Jest czas na ból, płacz czy żal, ale był też śmiech, radość i chwile szczęśliwe. Jak to w życiu” - pisałem zaraz po premierze “Powstania Warszawskiego”. Budzący ogromne emocje i wielki szacunek. Taki jest ten film. Kawał historii i… naprawdę dobrej roboty. Więcej o filmie w artykule pod tym linkiem.

Jeden z najlepszych polskich filmów tego roku. Familijny, emocjonalny i wzruszający. “Serce, serduszko” Jana Jakuba Kolskiego to kino, które mówi o rzeczach ważnych, jak miłość, przyjaźń i marzenia, ale nie jest to filmowa paplanina bez sensu. Genialny Marcin Dorociński i młodziutka debiutantka Maria Blandzi, dla której warto ten film obejrzeć. Idzie nowe. Do tego przepiękne zdjęcia i bajkowa estetyka znana z filmów Kolskiego sprawiają, że można się rozmarzyć. W kontekście wydarzeń, które ostatnio miały miejsce w prywatnym życiu reżysera, dla mnie ten film nabrał zupełnie innego znaczenia. Stał się jeszcze ważniejszy.

Debiut filmowy Skoniecznego, który do tej pory tworzył genialne teledyski dla Brodki czy Nosowskiej. W każdym razie - pierwsza liga młodych twórców. "Hardkor disko" to wideoklip o młodym pokoleniu, świecie melanży, używek i pragnieniu miłości. Oraz o rodzicach, którzy są bardziej "popaprani" niż dzieciaki. W tle morderstwa i rodzinna tajemnica. Ogólnie - hardkor. I ta muzyka! Świeże, polskie kino, z cholernie zdolnymi aktorami. W rolach głównych Marcin Kowalczyk i Jaśmina Polak - aktorskie petardy, które czekają na odpalenie. Do tego niski budżet, a loty naprawdę wysokie. Młodzi udowadniają, że się da. Brawo.

Filmowy portret polskiego alkoholika. Do bólu przejmujący i momentami bardzo mocny. Do tego stopnia, że podczas premiery ludzie wychodzili z sali kinowej. Reszta piła. Piwo, cydr, choć obok mnie usiadł 40-letni mężczyzna bez skrępowania popijający mocniejszy alkohol. To jest film o nas. Smarzowski nie boi się kręcić prawdy, którą obdziera z fikuśnego stroju i pokazuje nam całkiem nagą. A to przeważnie widok bardzo smutny. Po prostu wysokoprocentowe, dobre kino. I ważne. Recenzja.

Ten film wzrusza, ale także bawi. Jest próbą przybliżenia nam sylwetki Zbigniewa Religi, ale nie jest filmowym pomnikiem. Tu wszystko jest dobrze zagrane, zaplanowane, nie ma mowy o przypadku. Nie w filmie, gdzie głównym bohaterem jest przede wszystkim ludzkie życie. Do tego świetna muzyka oraz zdjęcia, kostiumy i scenografia. “Bogowie” mają wszystko to, co powinien mieć w sobie dobry film. Ale ten obraz ma jeszcze coś - mądrość. Więcej o “Bogach”, wideo oraz zdjęcia - tutaj.

“Siostro, Boga nie ma czy się zagapił?”. Zdanie, które padło w tym filmie, a które będę pamiętać do końca życia. Odważna interpretacja powstania warszawskiego autorstwa zdolnego Jana Komasy. I za tę odwagę muszę Komasie oddać pierwsze miejsce. Reżyser nie chciał powielać schematów, uparł się przy swoim, postawił na śmiałą realizację i w efekcie możemy podziwiać dzieło. Na najwyższym poziomie. Montaż, efekty specjalne, zdjęcia, aktorzy. WSZYSTKO. Ten film warto mieć w domowej filmotece. I od czasu do czasu po niego sięgnąć. Jest po prostu superprodukcją. Więcej w mojej recenzji pod tym linkiem.