Nie mityczny czterdziestolatek, ale ona – Biedroń w spódnicy. Marta Lempart wyrasta na najlepszą liderkę opozycji

Był koniec września. – Lempart? Przez "e" na początku? – upewniali się gorączkowo członkowie różnych redakcji, gdy okazało się, że trzydziestolatka z Wrocławia wzywa kobiety do ogólnopolskiego strajku przeciwko projektowi totalnego zakazu przerywania ciąży, skierowanego do dalszych prac przez PiS.

Głos odkodowany
Niedziela, 15:00, Sejm. Trwa wielka opozycyjna manifestacja obywateli, którzy nie godzą się na upartyjnienie sądów. Kilkadziesiąt godzin wcześniej powołano Front Demokratyczny – wszyscy przeciw niszczeniu państwa przez władzę. Opozycja zgodnie ma żądać, by Polska pozostała w kręgu cywilizacji europejskiej. Okazuje się jednak, że na zgromadzeniu zgłoszonym przez KOD jest opozycja lepszego i gorszego sortu. Ten lepszy sort, czyli Platforma i .Nowoczesna, swobodnie przemawia ze sceny do protestującego tłumu. Gorszy sort – politycy centrum i lewicy – nie mogą mówić, tylko słuchać spod sceny.

Temu kuriozalnemu sortowaniu przeciwstawia się prof. Monika Płatek, wygłaszająca wystąpienie o prawie jako fundamencie państwa. Przełamując opór organizatorów z KOD niemal wciąga na scenę Martę Lempart. Skąd ten opór, skoro sama liderka Strajku Kobiet jest znana z angażowania się w inicjatywy Komitetu Obrony Demokracji?

– Oni po prostu gardzą lewicą – mówi mi anonimowo jeden ze świadków przepychanek pod sceną. – Tu nie chodzi o nic osobistego, jakieś zastrzeżenia akurat do Lempart. Przecież Razem, Inicjatywa Polska, SLD i Zieloni też nie dostali głosu – tłumaczy. – Gadają o zjednoczeniu, a jak przychodzi co do czego, robią selekcję. W walce z PiS te lewicowe kilkanaście procent głosów będzie na wagę złota, ale oni tego nie rozumieją, a po wyborach będzie zdziwienie i płacz... o ile oczywiście wolne wybory się odbędą – komentuje zgryźliwie świadek.

"Pali nam się Polska"
Sama Lempart zdaje się rozumieć, że zjednoczona opozycja, aby była skuteczna, nie może pozostać hasłem z transparentu, ale musi działać naprawdę. "Chcemy mieć świadomość, że naprawdę zrobiłyśmy wszystko, co można, żeby zakończyć rządy bezprawia i niesprawiedliwości. Bez oglądania się na sojusze i animozje (...)" – apelował kilka dni temu Strajk Kobiet.

Za, a nawet przeciw
– Wiesz, co mnie wkurza w Marcie? – pyta jedna z działaczek kobiecych. I nie czekając na odpowiedź od razu odpowiada. – To, że myśli, że jest liderką Strajku Kobiet, choć przecież to był wielki wysiłek setek organizatorek i tysięcy uczestniczek. Rośnie nam drugi Kijowski z napompowanym ego – denerwuje się aktywistka. – Nikt jej nie odbiera tego, że wyznaczyła datę Strajku Kobiet, a potem to wszystko ogarniała. Ale to nie znaczy, że jest szefową ruchu kobiecego w Polsce, a chyba o tym zapomina – konkluduje.

Inna aktywistka krytykuje fakt, że za pośrednictwem Lempart Strajk Kobiet włączył się w tzw. kontrmiesięcznice, czyli protesty przeciwko zawłaszczaniu Krakowskiego Przedmieścia przez partię każdego dziesiątego dnia miesiąca. – To niepotrzebna wojna, na której wkrótce poleje się krew. Głosiciele zamachu smoleńskiego mogą protestować tak jak każdy, a to że uważam, że upadli na głowę nie ma żadnego znaczenia. Czy byłybyśmy zadowolone na przykład w sytuacji, gdyby neonaziści blokowali protesty kobiet? – pyta retorycznie. Jej głos nie jest odosobniony. Wątpliwości w sprawie udziału Strajku Kobiet w "kontrmiesięcznicach" ma więcej działaczek, ale nie podnoszą ich publicznie.

Dla innej Lempart, choć nie idealna, i tak jest lepsza od liderów opozycji parlamentarnej. – Nie zdziwię się, jeśli za kilkanaście miesięcy wyrośnie na konkurencję dla Tuska i Biedronia. Z litości nie będę nawet wspominać o Ryszardzie "Maderze" Petru czy Grzegorzu "konserwatywnym zwrocie" Schetynie. Lempart nie bierze urlopu w ciepłych krajach, gdy trzeba walczyć o Polskę – podsumowuje.