Samochód, o którym zapominasz, bo po prostu wkomponowuje się w twoją codzienność. Hyundai i20 Active daje radę

Kalendarz motoryzacyjnych testów prasowych ułożył się tak, że ostatnimi czasy w nasze ręce często trafia (lub trafi) Hyundai. Dlatego zdążyłem się już nieco z nimi oswoić, zwracać uwagę na więcej rzeczy i… obdarzyć je pewną sympatią. Niedawno opisywaliśmy nową i30-tkę, którą jeździliśmy jeszcze zanim wjechała do polskich salonów. Później była malutka miejska i10-tką i praktyczna Elantra, która okazała się bardzo miłym „rozczarowaniem”. Niedługo pojawi się także test gigantycznego Grand Santa Fe, którym byliśmy zgodnie zachwyceni. Wcześniej natomiast było zwykłe Santa Fe czy czarny koń wśród SUV-ów, czyli Tucson. Gdzieś z boku tego wszystkiego jest limuzyna Genesis, która odbiega od tego, do czego przyzwyczaił Hyundai.

Tydzień z i20-tką spędziłem głównie w Warszawie. Zrobiłem kilkaset kilometrów, większośc po mieście, czasami wskakując na obwodnicę. Czyli dokładnie w jego naturalnym środowisku. Model, który widzicie na zdjęciach to jednak nie jest zwykła i20, ale i20-tka w wersji Active. Niektórzy powiedzieliby pewnie „uterenowiona”, ale bądźmy poważni i nazwijmy ją np. „utwardzoną” odmianą zwykłej i20tki. To crossover, w którym zastosowano serię mniejszych i większych wizualno-technicznych zmian, mających w założeniu dodać mu trochę charakteru. To podniesione o 2 cm zawieszenie, spoiler z tyłu dachu, srebrna klapka do wlewu paliwa, relingi dachowe, listwy progowe czy w końcu plastikowe osłony nadkoli. Te ostatnie wyróżniały się najbardziej. Te zmiany nie są znaczne, ale rzucają się w oczy. Znajoma, która myśli właśnie o kupnie i20-tki, spojrzała na testowany model i dopytywała, czy„ten jest chyba trochę inny”. Wyższe zawieszenie raczej nie pozwoli szaleć nam na bezdrożach, ale przy większych miejskich krawężnikach może się przydać.

To samochód, który nie jest duży, ale nadaje się do normalnej, codziennej jazdy. Także jeśli musimy kogoś lub coś przewieźć, co z mojego punktu widzenia niestety dyskwalifikowało i10-tkę. Zgrabny, nie ma wstydu, zgodny z nowoczesnymi trendami, wizualnie pomagają mu wyróżniające się alufelgi. Ten rozmiar na swoje zalety, o czym przekonałem się na własnej skórze. Szukając przez 20 minut miejsca parkingowego pod jednym z biurowców upolowałem jedną, jedyną miejscówkę, w którą nie wskoczyłby żaden sedan. Ja i20-tką się wpasowałem, choć nie bez problemu. Niestety były jedynie czujniki (te jak wiadomo, nie są tak precyzyjne jak oko), bez kamery cofania, przez co musiałem kilka razy wychodzić i upewniać się, że nikogo nie puknę. Udało się, choć niemal „na żyletki”.

Przez te kilka dni i20-tka wręcz wkomponowała się w moją codzienność. Wskakiwałem, ruszałem, nie zwracając na nią właściwie uwagi. Jedni powiedzą, że samochód musi budzić emocje. Drudzy, że liczy się wygoda i praktyka. Rozmiarowo i20 wewnątrz jest autem wystarczającym. Oczywiście podróż na 2000 kilometrów dla czterech dorosłych osób byłaby dyskusyjnym przedsięwzięciem, ale jazda po mieście czy weekendowy wypad w Polskę, czemu nie.

Werdykt? Zwykły (tutaj to naprawdę nie wada), przyjemny w jeździe i obcowaniu średniej wielkości samochód miejski. Nie budzi emocji, ale wiernie towarzyszy właścicielowi, spełniając te założenia, do których został stworzony. Lekko rozczarowuje za to spalanie. Nową i20-tkę w wersji Active można mieć w granicach 60-74 tysiące złotych. To sporo jeśli weźmie się pod uwagę, że w tym przedziale cenowym można już dorwać większą Elantrę. Ewentualnie lekko dopłacić i mieć jej bogatszą wersję. Ale co kto lubi.